Τι διδάσκει η ισραηλο-ιρανική σύγκρουση;
Η Τουρκία βρίσκεται μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι: από τη σημειακή αεροπορική ισχύ που προσφέρουν τα UAVs και τα UCAVs, σε μια ολική και «έξυπνη» ισχύ που θα της επιτρέψει να ανταγωνίζεται ισότιμα σε ένα περιβάλλον κυριαρχούμενο από υπερηχητικούς πυραύλους, τεχνολογίες stealth και σμήνη drones. Ο Τούρκος αναλυτής, Αχμέτ Ερντί Οζτούρκ, σε άρθρο του στο Yetkin Report, αναλύει γιατί η Άγκυρα δεν μπορεί να αρκεστεί στις τακτικές επιτυχίες των drones Bayraktar και γιατί η μετάβαση σε πέμπτης γενιάς αεροπορική ισχύ είναι μονόδρομος.
Ο ουρανός ανήκει στους γρήγορους και στους αόρατους
Η ισραηλινο-iρανική σύγκρουση το 2025 αποτέλεσε το πιο εμβληματικό παράδειγμα της νέας αεροπορικής πραγματικότητας. Όχι μόνο απέδειξε τη μετατόπιση του πεδίου μάχης από το έδαφος στον αέρα, αλλά και υπογράμμισε το πόσο κρίσιμο είναι να διαθέτεις τεχνολογίες που συνδυάζουν stealth, υπερηχητική ταχύτητα και ηλεκτρονικό πόλεμο. Ο αρθρογράφος τονίζει ότι η δύναμη αποτροπής δεν κατοικεί πλέον σε αριθμούς αλλά σε τεχνολογικά πλεονεκτήματα – κάτι που η Τουρκία καλείται να αποδεχθεί πλήρως αν θέλει να επιβιώσει ως περιφερειακή δύναμη.
Η παραπλανητική επιτυχία των TB2
Ο ενθουσιασμός για τα Bayraktar TB2 και τους «νικηφόρους πολέμους» τους σε Λιβύη, Συρία και Καραμπάχ οδήγησε σε μια εσφαλμένη στρατηγική υπόθεση: ότι η αεροπορική υπεροχή μπορεί να επιτευχθεί με UAV. Όπως προειδοποιεί ο Οζτούρκ, αυτή η θεώρηση καταρρέει μπροστά σε αντίπαλους με πολυεπίπεδα συστήματα αεράμυνας. Η Τουρκία χρειάζεται όχι απλώς drones, αλλά μια πλήρη στρατιωτική αρχιτεκτονική – από μαχητικά πέμπτης γενιάς μέχρι ραντάρ AESA και συστήματα C4ISR.
Χωρίς F-35, με ελπίδα στο KAAN
Ο αποκλεισμός από το πρόγραμμα F-35 λόγω των S-400 ήταν στρατηγικό πλήγμα. Η Τουρκία αναζητά διέξοδο μέσω της ανάπτυξης του μαχητικού πέμπτης γενιάς KAAN, που έκανε την πρώτη του πτήση το 2024 και αναμένεται να είναι επιχειρησιακά έτοιμο μετά το 2030. Μέχρι τότε, η Άγκυρα βρίσκεται σε έναν αγώνα δρόμου: να αναβαθμίσει τα F-16 της, να ενισχύσει τις ηλεκτρονικές δυνατότητές τους και να υιοθετήσει ένα νέο προσωρινό δόγμα αεροπορικής ισχύος.
Η ισορροπία απέναντι σε Ελλάδα, Ισραήλ, Ιράν
Η Τουρκία καλείται να λειτουργήσει μέσα σε μια ζώνη αυξημένων αεροπορικών πιέσεων. Από τη μία η στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας–Γαλλίας, από την άλλη η πλήρως εκσυγχρονισμένη ισραηλινή αεροπορία και το ασύμμετρο, αλλά απειλητικό, πρόγραμμα drone και πυραύλων του Ιράν. Σε αυτό το περιβάλλον, ο Οζτούρκ υπογραμμίζει πως η Τουρκία χρειάζεται περισσότερα από πολεμικά μέσα – χρειάζεται μια σαφώς διατυπωμένη και εσωτερικά συνεκτική στρατηγική.
Η έννοια της «έξυπνης ισχύος»
Το άρθρο καταλήγει με την εξής νουθεσία: η Τουρκία οφείλει να πάψει να επιδιώκει μια επιφανειακή σκληρή ισχύ και να επενδύσει σε μια «έξυπνη» δύναμη – με δίκτυα συνεργασίας, διπλωματική ευελιξία, τεχνολογική ανεξαρτησία και ικανότητα επιβίωσης σε περίοδο κρίσης. Η ισχύς, για να είναι χρήσιμη, πρέπει να είναι και εύκαμπτη.
Το άρθρο του Οζτούρκ λειτουργεί ως ένα στρατηγικό μανιφέστο για την επόμενη δεκαετία της τουρκικής αεροπορίας. Στην ουσία, προειδοποιεί την Άγκυρα ότι χωρίς θεσμική λογική, στρατηγικό δόγμα και τεχνολογική υπεροχή, η πολεμική ισχύς της θα παραμείνει αποσπασματική – και άρα ευάλωτη.
Πηγή: sigmalive.com