Οι φυλακές της Αλ Χαίρ, νοτίως του Ριάντ είναι μία από τις πέντε στη Σαουδική Αραβία που «φιλοξενούν» συνολικά 5.000 ανθρώπους οι οποίοι έχουν κατηγορηθεί και καταδικασθεί για τρομοκρατία. Ο αριθμός είναι μεγάλος. Μέχρι τώρα oι υποθέσεις αυτές παρέμεναν «κρυφές», καθώς το σαουδαραβικό βασίλειο ακολουθεί μία εξαιρετικά εσωστρεφή πολιτική. Ποιοι είναι αυτοί οι «τρομοκράτες» και γιατί έχουν καταδικασθεί δύσκολα θα μάθουμε.
Η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος και το Πακιστάν υπήρξαν βασικοί σύμμαχοι της Ουάσιγκτον στον μουσουλμανικό κόσμο. Η κατάσταση άλλαξε μετά τις επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους το Σεπτέμβριο του 2001. Αναλυτές δυτικών υπηρεσιών πληροφοριών θεωρούν ότι πίσω από τη ριζοσπαστικοποίηση Αράβων κρύβονταν συμφέροντα του Ριάντ αλλά και του Ισλαμαμπάντ.
Η σημερινή Σαουδική Αραβία θεμελιώθηκε στη συμμαχία του σείχη Μοχάμεντ μπιν Αμπντέλ Ουάχαμπ που θέσπισε τη σαλάφ (πρώτες τρεις γενιές του Ισλάμ) σουνιτική θρησκευτική διδασκαλία και του Μοχάμεντ ιμπν Σαούντ τον 18ο αιώνα. Από το αυστηρό δόγμα του Ουαχαμπισμού αντλεί πολλά η παγκόσμια Ισλαμιστική εξτρεμιστική κίνηση.
Οι πρώτες διαταραχές μέσα στις τάξεις του Ουαχαμπισμού σημειώθηκαν μετά την απόφαση του Ριάντ να δεχθεί στο έδαφός της Σ. Αραβίας χιλιάδες Αμερικανούς στρατιώτες το 1990 για τον Πόλεμο στον Περσικό Κόλπο. Πολλοί ιμάμηδες, πιστοί στην αυστηρή διδασκαλία του Κορανίου με βάση το δόγμα του Ουαχαμπισμού, δεν δέχονταν ότι οι Αμερικανοί στρατιώτες μπορούσαν να ασκούν ελεύθερα τις θρησκευτικές δραστηριότητες τους στο Ιερό έδαφος του Ισλάμ (στη Σ. Αραβία βρίσκονται η Μέκκα και η Μεδίνα) διότι υπάρχει ρητή απαγόρευση που ίσχυε για 15 αιώνες.
Έτσι ήρθαν σε αντίθεση με τον βασιλιά και την ηγεσία των Σαούντ. Ουσιαστικά η αμερικανική εμφάνιση οδήγησε στο διαζύγιο των Σαούντ με την κοινωνική βάση των Ουαχαμπιστών και ήταν η αιτία που η θρησκευτική αντίθεση πήρε το δρόμο της βίας και της παρανομίας.
Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή με τη δημιουργία πολλών τζιχαντιστικών οργανώσεων τύπου Αλ Κάιντα που έχουν θέσει ως στόχο τη διάλυση του Δυτικού πολιτισμού. Η ηγεσία της Σ. Αραβίας υποταγμένη στην παγκοσμιοποίηση αναγκάστηκε να συνάψει συμφωνίες με τις σημερινές μεγάλες δυνάμεις και δεν ήταν δυνατόν να συνεχίζει να τηρεί τα διδάγματα του Ουαχαμπισμού που καταδίκαζαν τη χώρα σε απομόνωση. Τουλάχιστον φανερά. Διότι φαίνεται εκ των πραγμάτων ότι σε πολλές περιπτώσεις τα πετροδολλάρια του Ριάντ ήταν αυτά που στήριξαν ακραίες φονταμενταλιστικές οργανώσεις που έδρασαν στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ ή και σήμερα στη Συρία.
Αυτό που δεν είναι πολύ γνωστό είναι ότι οι Αμερικανοί, οι οποίοι ήθελαν να διατηρήσουν τις καλές σχέσεις με τους Σαουδάραβες, ιδίως μετά τις επιθέσεις του 9/11, είχαν αποκρύψει «28 σελίδες-φωτιά» από το πόρισμα της Επιτροπής για τη τρομοκρατική ενέργεια στο Μανχάταν. Οι 28 αυτές σελίδες είχαν χαρακτηρισθεί άκρως απόρρητες και για λόγους εθνικής ασφαλείας αποσύρθηκαν από το Πόρισμα.
Σε λίγες μέρες ο Μπαράκ Ομπάμα θα επισκεφθεί τη Σαουδική Αραβία. Σε μία εποχή που χαρακτηρίζεται από καχυποψία ανάμεσα στους δύο συμμάχους, καθώς υπάρχουν αρκετές αμφιβολίες σχετικά με τη δέσμευση του Ριάντ να πολεμήσει τον Ισλαμικό σουνιτικό εξτρεμισμό. Η Σαουδική Αραβία και η Τουρκία έχουν δημιουργήσει άξονα εναντίον του Σιιτικού Ιράν. Η έντονη θρησκευτική διαμάχη εντός του Ισλάμ καθοδηγεί εν πολλοίς την πολιτική και τις συμμαχίες στη σημερινή Μέση Ανατολή.
Οι συνεχείς τρομοκρατικές επιθέσεις σε ευρωπαϊκό έδαφος που σήμερα προκαλούνται από εξτρεμιστές σουνίτες έχουν οδηγήσει σε αναθεώρηση απόψεων τον Λευκό Οίκο και το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας σχετικά με την ανάγκη αποχαρακτηρισμού των 28 σελίδων. Η φημολογία που διαχέεται σχετικά με το περιεχόμενο θέλει πιθανή εμπλοκή της Σ. Αραβίας στις επιθέσεις του 9/11 με υποστήριξη του δικτύου των τρομοκρατών για όσο διάστημα εκείνοι βρίσκονταν στις ΗΠΑ.
Ο Ομπάμα στηρίζει πολλά για την υστεροφημία του στη βελτίωση των σχέσεων με το θρησκευτικό Σιιτικό καθεστώς του Ιράν, καθώς πάνδημη είναι η άποψη ότι η εξωτερική του πολιτική ιδίως στα ζητήματα της Μέσης Ανατολής ήταν πλήρης αποτυχία. Την κίνηση αυτή της Ουάσιγκτον δεν είδαν με καλό μάτι ούτε οι Σαουδάραβες φυσικά, μα ούτε και οι Ισραηλινοί. Η κατάσταση στη Μέση Ανατολή παραμένει εξαιρετικά περίπλοκη κι επικίνδυνη.