Το νησί Χαρτ στο Μανχάταν είναι ο μεγαλύτερος ομαδικός τάφος του κόσμου, που συντηρείται με έξοδο των φορολογούμενων Νεοϋορκέζων. Πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι είναι θαμμένοι εκεί, σε ομαδικούς τάφους, συνήθως φτωχοί ή άνθρωποι βρίσκονταν στα αζήτητα των νεκροτομείων.
Οι ταφές στο νησί Χαρτ άρχισαν στον Αμερικανικό Εμφύλιο, αλλά από το 1870 το χρησιμοποιούν οι δημοτικές αρχές. Πάνω από 1.500 άνθρωποι ενταφιάζονται εκεί κάθε χρόνο. Καθημερινά φτάνουν φορτηγά από νεκοτομεία και νοσοκομεία και οι υπάλληλοι ακολουθούν την ίδια διαδικασία όπως όταν πρωτοξεκίνησαν οι ταφές. Τα φέρετρα από απλό ξύλο στριμώχνονται το ένα δίπλα στο άλλο. Πρέπει να χωρέσουν όλοι...
Παλαιότερα στο νησί λειτουργούσε ένα σωφρωνιστικό ίδρυμα για αγόρια, ένα άσυλο γυναικών και ένα νοσοκομείο για φυματικούς. Εκεί έχει ταφεί και το πρώτο παιδί που πέθανε από AIDS στις ΗΠΑ.
Παρά την ανωνυμία που χαρακτηρίζει αυτόν τον τεράστιο ομαδικό τάφο, άνθρωποι που πιστεύουν ή γνωρίζουν πως εκεί βρίσκονται αγαπημένα τους πρόσωπα μπορούν να επισκεφτούν το νησί, αφού περάσουν μια οδύσσεια γραφειοκρατίας. Στην επίσκεψή τους συνοδεύονται από ενόπλους φρουρούς.
Οι αρχές της Νέας Υόρκης σκέπτονται να μετατρέψουν το νησί σε ένα τεράστιο πάρκο
Το νησί Χαρτ βρίσκεται στην άκρη του Λονγκ 'Αιλαντ, αλλά ποτέ και κανείς Νεοϋορκέζος δεν το έχει επισκεφτεί
Συγγενείς των νεκρών μπορούν να ζητήσουν άδεια και να επισκεφτούν συγκεκριμένους τάφους στο νεκροταφείο την τελευταία Πέμπτη κάθε μήνα.
Η καλλιτέχνις Μελίντα Χαντ δημιούργησε ένα πρότζεκτ για το νησί Χαρτ: κουβέρτες με τα ονόματα των παιδιών που γεννήθηκαν νεκρά και ετάφησαν στο νησί