Σε μια Ευρώπη που αντιλαμβάνεται ολοένα και πιο καθαρά ότι δεν μπορεί πλέον να στηρίζεται άνευ όρων στις Ηνωμένες Πολιτείες για την ασφάλειά της, η Γαλλία επιχειρεί να καλύψει το κενό, φιλοδοξώντας να εξελιχθεί σε πυλώνα στρατηγικής αυτονομίας της ηπείρου.
Όπως αναφέρει το Politico, το Παρίσι αυξάνει τις αμυντικές δαπάνες, ενισχύει τη στρατολόγηση νέων και επαναφέρει δυναμικά τη συζήτηση για μια Ευρώπη που μπορεί να υπερασπιστεί μόνη της τον εαυτό της — παρά τις σοβαρές πολιτικές προκλήσεις στο εσωτερικό της χώρας.
Η εικόνα είναι ενδεικτική: στο στρατολογικό κέντρο δίπλα στον Πύργο του Άιφελ, στο ιστορικό συγκρότημα της École Militaire, αφίσες των ενόπλων δυνάμεων καλούν τη νέα γενιά να συνδράμει. Εκεί, η 26χρονη Σαρλότ, εργαζόμενη στον ιδιωτικό τομέα, σκέφτεται σοβαρά την κατάταξη. Όπως λέει, το σημερινό γεωπολιτικό περιβάλλον την ωθεί να προσφέρει, αξιοποιώντας τις δεξιότητές της, ακόμη και σε ρόλους πληροφοριών ή άμυνας.
Η αγωνία της αντικατοπτρίζει ένα ευρύτερο κλίμα στη γαλλική κοινωνία. Η αβεβαιότητα που προκαλεί η στάση του προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος έχει επανειλημμένα απαξιώσει τους Ευρωπαίους συμμάχους, λειτουργεί ως καταλύτης. Στο Παρίσι, η πεποίθηση ότι η Ευρώπη πρέπει να γίνει πιο «κυρίαρχη» κερδίζει έδαφος, ιδίως απέναντι στη ρωσική απειλή.
Η Γαλλία, βλέποντας τη Μόσχα ως αυξανόμενο κίνδυνο, προετοιμάζεται για ένα ενδεχόμενο σκληρής δοκιμασίας τα επόμενα τρία έως τέσσερα χρόνια, ακόμη και χωρίς ουσιαστική αμερικανική στήριξη. Το σχέδιο περιλαμβάνει αύξηση της παραγωγής οπλικών συστημάτων, διπλασιασμό των εφεδρειών και επαναφορά της εθελοντικής στρατιωτικής θητείας για νέους 18 και 19 ετών, με φιλόδοξους στόχους δεκάδων χιλιάδων εθελοντών έως το 2035.
Η συγκυρία αυτή δεν αφορά μόνο τη Γαλλία. Ολόκληρη η Ευρώπη αναγκάζεται να επαναπροσδιορίσει τη στρατηγική της ασφάλειας, ίσως πιο ουσιαστικά από οποιαδήποτε στιγμή μετά τον Ψυχρό Πόλεμο. Η σταδιακή μετατόπιση της αμερικανικής προσοχής προς τον Ινδο-Ειρηνικό —που είχε προαναγγελθεί ήδη από προηγούμενους προέδρους— πλέον υλοποιείται στην πράξη.
Σε αυτό το περιβάλλον, η Γαλλία ξεχωρίζει ως η μόνη πυρηνική δύναμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ως χώρα με ισχυρή, ανεξάρτητη αμυντική βιομηχανία. Δεν είναι τυχαίο ότι εδώ και δεκαετίες προειδοποιεί για την ανάγκη ευρωπαϊκής αυτονομίας στην άμυνα και την τεχνολογία — μια θέση που σήμερα βρίσκει περισσότερους ακροατές.
Αναλυτές εκτιμούν ότι η στάση που θα κρατήσουν το Παρίσι και το Βερολίνο θα κρίνει αν η Ευρώπη θα κινηθεί προς μια κοινή αμυντική κατεύθυνση ή αν τα κράτη-μέλη θα συνεχίσουν να αναζητούν διμερείς εγγυήσεις από την Ουάσιγκτον, υπονομεύοντας την ευρωπαϊκή συνοχή.
Ωστόσο, το γαλλικό στοίχημα δεν είναι χωρίς ρίσκο. Η πολιτική αστάθεια, οι δυσκολίες ψήφισης του προϋπολογισμού και οι εσωτερικές κοινωνικές εντάσεις προκαλούν ανησυχία για το κατά πόσο η Γαλλία θα μπορέσει να διατηρήσει μακροπρόθεσμα τον ρόλο του ηγέτη στην ευρωπαϊκή άμυνα.
Μέσα σε αυτή την αβεβαιότητα, ο γαλλικός στρατός συνεχίζει να αναζητά τις «Σαρλότ» της επόμενης γενιάς. Νέους ανθρώπους που αντιλαμβάνονται ότι το διεθνές περιβάλλον γίνεται ολοένα και πιο σκληρό — και ότι η ασφάλεια της Ευρώπης ίσως περάσει, περισσότερο από ποτέ, από τα δικά της χέρια.