«H λεγόμενη εκκλησία των Σκοπίων είχε και θα έχει, ως και η πολιτεία των Σκοπίων, αλυτρωτικές τάσεις και διαθέσεις». Την επισήμανση αυτή κάνει σε συνέντευξή του ο μητροπολίτης Πολυανής και Κιλκισίου κ. Εμμανουήλ.
Σχολιάζοντας τη ο μητροπολίτης υποστηρίζει ότι αυτή «καλλιεργεί νέα στοιχεία διαιρέσεως, αντιθέσεως και εχθρικότητος». Δείτε ένα απόσπασμα από τη συνέντευξη του Μητροπολίτη κ. Εμμανουήλ στην εφημερίδα «Κιβωτό της Ορθοδοξίας» που κυκλοφορεί αύριο Πέμπτη 21/3:
Ερ: Μετά τη συμφωνία των Πρεσπών μας προέκυψε και μητρόπολη Πολυανής στα Σκόπια. Τελικά πόσο επικίνδυνο είναι για την Ελλάδα και μία Βόρεια Πολυανή;
Απ: Μετά τη λεγομένη από μερικούς «Συμφωνία των Πρεσπών», η οποία κατά αντιπαράθεσιν εκκλησιαστικής συνόδου μπορεί να ονομαστεί «Ληστρική συμφωνία των Πρεσπών», oι θέσεις των ολίγων αλλά ισχυρών, οι οποίοι λέγουν ότι διακατέχονται υπό πνευματικών αξιών, αλλά αυτό τούτο αποτελεί ουτοπία, οι Σκοπιανοί δημιούργησαν μία επισκοπή, η οποία πιθανόν να υπήρχε προ του 1924, την επισκοπή Πολυανής η οποία υπήρχε και υπάρχει ως πρώτον συστατικόν στην Μητρόπολη Πολυανής και Κιλκισίου, οπότε καταλαβαίνετε, πως υπάρχει σφετερισμός, όπως και σε πολλά άλλα από πλευράς των Σκοπίων. Τελικά, επειδή η λεγόμενη εκκλησία των Σκοπίων είχε και θα έχει, ως και η πολιτεία των Σκοπίων, αλυτρωτικές τάσεις και διαθέσεις, αδιαφορώντας για την ιστορική αλήθεια και ιστορική πραγματικότητα σε συνεργασία προφανώς με την πολιτεία, εξέλεξε Επίσκοπον Πολυανής, επειδή τα Σκόπια κατέχουν ένα μέρος της Βορείου Δοϊράνης. Αν είναι επικίνδυνο ή όχι για την Ελλάδα, αυτό φαίνεται από τις διαθέσεις τους οι οποίες δηλώνουν τις έντονες αλυτρωτικές τους τάσεις στην προσπάθειά τους για την παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας και την αδιαφορία της ελληνικής κυβερνήσεως με ποικιλία και πληθώρα δικαιολογιών, διά των οποίων πλήττουν τη μία και μοναδική Μακεδονία, την ελληνική, και προσφέρουν τα πάντα, θαρρείς και η Ελλάδα είναι τσιφλίκι τους και δεν χύθηκε αίμα Ελλήνων για την ελευθερία όλης της Ελλάδος αλλά και της Μακεδονίας μας ιδιαίτερα.
Ερ: Πολλοί ιεράρχες έχουν δηλώσει ότι δεν θα λένε Βόρεια Μακεδονία αλλά Σκόπια. Εσείς;
Απ: Η Μακεδονία είναι μία, ενιαία και ελληνική, με ιστορική απόδειξη και πάμπολλες μαρτυρίες 2500 χρόνων. Και δικαίως λοιπόν την αποκαλούν Δημοκρατία των Σκοπίων οι Ιεράρχες μας.
Ερ: Μετά την ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών έχουμε νέα δεδομένα. Τι θα πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα για να σταματήσει ο σφετερισμός της Μακεδονίας;
Απ: Από ότι γνωρίζουμε, η ψήφιση της λεγομένης «Συμφωνίας των Πρεσπών» καλλιεργεί νέα στοιχεία διαιρέσεως, αντιθέσεως και εχθρικότητος, τα οποία δεν στηρίζονται σε κανόνες καλής συμπεριφοράς, αλλά από πλευράς ελληνικής στην ιστορική και μόνο αλήθεια και στην προσπάθεια η παραχθείσα αλήθεια του 1924 και μετά του 1944 να επανέλθει, ως ιστορική και μόνον αλήθεια, διαφορετικά θα τρίζουν τα κόκκαλα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του πατρός του Φιλίππου, αλλά και του μεγάλου διδασκάλου και μοναδικού φιλοσόφου Αριστοτέλους, ο οποίος διά των ελληνικών γραμμάτων και φιλοσοφίας γαλούχησε και διαπαιδαγώγησε τον Μ. Αλέξανδρο. Τι σχέση μπορεί να έχει λοιπόν η ελληνική γλώσσα και φιλοσοφία με τη δημιουργηθείσα μετά από 10 αιώνες σλαβική διάλεκτο στην οποία οι επιτήδειοι προσέδωσαν και τον τίτλο Μακεδονική;;; Για να μπορέσει να αποκατασταθεί πλήρως η αλήθεια θα πρέπει να ανατρέξουμε στην ιστορική αλήθεια από το 500 π.Χ. τουλάχιστον έως και σήμερα, και να υποδείξουμε σε αυτούς που λέγουν οτιδήποτε άλλο καθώς δεν γνωρίζουν ιστορία, αλλά φιλοσοφούν άνευ αληθείας, ότι πρέπει και αυτοί να γνωρίσουν και να διαφυλάξουν την αλήθεια.
Ερ: Τελικά η κυβέρνηση επιμένει να θέσει εκτός δημοσίου τους κληρικούς. Τι κινδύνους μπορεί να κρύβει μια τέτοια απόφαση;
Απ: Κατά καιρούς έγιναν προσπάθειες από κυβερνητικούς «προοδευτικούς» παράγοντες να θέσουν εκτός δημοσίου τους κληρικούς. Θα υπομνήσω τις θυσίες του κλήρου στους αγώνες του 1821, αλλά και αργότερα την προσφορά της Εκκλησίας σε πρόσωπα, γη και αφιερώματα, για να δημιουργήσουν το τεράστιο κτηριακό και πνευματικό έργο της εκκλησίας μας. Σε χώρους που παραχώρησε στο δημόσιο εχτίσθησαν νοσοκομεία, σχολεία, φιλανθρωπικά ιδρύματα και δημιουργήθησαν κέντρα συμπαραστάσεως του λαού. Και παρόλο που οι ιεροί κανόνες απαγορεύουν την παραχώρηση κτημάτων, η εκκλησία όταν το κράτος και ο λαός μας είχε πραγματική ανάγκη, παραχώρησε μεγάλο μέρος της περιουσίας της με την αίσθηση ότι έτσι διακονούν το λαό του Θεού.