Τόσο η Ρωσία όσο και η Τουρκία γιόρτασαν στις 16 Μαρτίου τα 100 χρόνια από την υπογραφή της Συνθήκης Φιλίας και Αδελφότητας της Μόσχας και αντάλλαξαν διπλωματικές αβρότητες. Ο Μουσταφά Σεντόπ, εκπρόσωπος του τουρκικού κοινοβουλίου δήλωσε ότι η Ρωσία δεν είναι «μόνο γείτονάς μας, αλλά φίλος μας και συνεργάτης μας».
Από την πλευρά της η εκπρόσωπος του ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών, Μαρία Ζαχάροβα, δήλωσε ότι οι σχέσεις των δύο χωρών βασίζονται «στην αρχή της καλής γειτονίας και πρόσθεσε ότι η Ρωσία είναι έτοιμη να συνεργαστεί περαιτέρω με την Τουρκία σε όλους τους τομείς, συμπεριλαμβανομένης της επενδυτικής συνεργασίας και υποδομή και ενέργεια.»
Η Τουρκία ξεκίνησε στον πυρηνικό σταθμό Ακουγιού την κατασκευή του τρίτου πυρηνικού αντιδραστήρα της, που χρηματοδοτείται από κεφάλαια που παρέχονται από Ρώσους επενδυτές. Το εργοστάσιο πυρηνικής ενέργειας αναμένεται να κοστίσει περίπου 20 δισεκατομμύρια δολάρια, το 93% των οποίων προέρχεται από τη Rosatom, τη ρωσική κρατική εταιρεία ατομικής ενέργειας, ενώ η κατασκευή πραγματοποιείται από μια Ρωσο-τουρκικό συνασπισμό επιχειρήσεων.
Αλλά δεν είναι όλα καλά για τις σχέσεις Ρωσίας-Τουρκίας. Στην πραγματικότητα, οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών ήταν πάντα περίπλοκες.
Πριν από μερικά χρόνια η κατάρριψη ενός ρωσικού μαχητικού από τουρκικό στα σύνορα της Συρίας πυροδότησε μια τεράστια κρίση στις σχέσεις των δύο χωρών. Μάλιστα κάποιοι Ρώσοι πολιτικοί έφτασαν στο σημείο να προτείνουν την ακύρωση της Συνθήκης της Μόσχας, μάλιστα το Υπουργείο Εξωτερικών εξέτασε σοβαρά αυτό το ενδεχόμενο. Στην συνέχεια, όμως η Μόσχα αποφάσισε να ρίξει τους τόνους και πλέον οι δύο χώρες αν και δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως στενοί σύμμαχοι, παραμένουν σημαντικοί εταίροι.
Μια ακόμα πρόσφατη κρίση μεταξύ των δύο πλευρών, που μπορεί να αλλάξει δραστικά στις σχέσεις των σχέσεις των δυο κρατών, σημειώθηκε κατά διαμάχη της Αρμενίας με το Αζερμπαϊτζάν, όπου οι Τουρκία υποστήριξε ανοιχτά τους Αζέρους. Η κίνηση αυτή της Τουρκίας στοχεύει τόσο στην επέκταση της σφαίρας επιρροής της όσο και στην περιθωριοποίηση της ρωσικής επιρροής στην περιοχή.
Σήμερα υπάρχουν κοινές ωσοτουρκικές επιχειρήσεις στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ καθώς και στη Συρία. Ωστόσο, η τουρκική υποστήριξη στις πρόσφατες κινήσεις της Ουκρανίας προς Ντονμπάς είναι ένα μείζον ζήτημα όπως δήλωσε ο Ρώσος υπουργός Άμυνας Σεργκέι Σόιγκου την περασμένη Τετάρτη ,ισχυριζόμενος ότι αποτελεί εμπόδιο στη συνεργασία. Ενώ ο Σόιγκου είπε ότι οι τρέχουσες ρωσικές-τουρκικές κοινές επιχειρήσεις στην Βόρεια Συρία είναι «καρποφόρες» και ότι είναι δυνατόν να υπάρξει κοινό έδαφος, σημείωσε, όμως, επίσης ότι η κατάσταση είναι δύσκολη λόγω του γεγονότος πως η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ.
Φαίνεται να υπάρχει επίσης ένα βαθύ γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό ζήτημα: τα συμφέροντα των Ρώσων και των Τούρκων συγκρούονται στον Καύκασο και την Κεντρική Ασία, ενώ υπάρχει και τρομερός ανταγωνισμός μεταξύ τους στη Μέση Ανατολή. Η μεταξύ τους σύγκρουση μέσω ενός τρίτου μέρους είναι ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο που μπορεί να φανεί, για παράδειγμα, πίσω από την τρέχουσα σύγκρουση στη Λιβύη. Από την άλλη πλευρά, μια συμμαχία με την Τουρκία, από τη ρωσική οπτική γωνία, θα υπονόμευε περαιτέρω το ΝΑΤΟ, το οποίο σε κάποιο βαθμό υπάρχει μόνο σήμερα για να ανταγωνιστεί τη Ρωσία και την Κίνα. Όσον αφορά την Τουρκία, οι φιλοδοξίες της να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν φαίνεται να έχουν σημαντικές πιθανότητες επιτυχίας.
Οι διμερείς σχέσεις μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας έχουν δείξει ότι μπορούν να αντέξουν τα αντίθετα περιφερειακά τους συμφέροντα, αλλά οι εντάσεις αυξάνονται. Ο τρόπος με τον οποίο εξελίσσονται τα πράγματα στο Ντόνμπας μπορεί να γίνει ένα νέο τεστ για τις αντοχές των ρωσοτουρκικών σχέσεων.
Πηγή: