Με διθυραμβικές αναλύσεις και ξεκάθαρα πολιτικά μηνύματα, ο τουρκικός τύπος σχολιάζει με ενθουσιασμό τη συνέχιση και εμβάθυνση της συμφωνίας Τουρκίας–Λιβύης για τις θαλάσσιες ζώνες, παρουσιάζοντάς την όχι μόνο ως διπλωματικό επίτευγμα αλλά και ως στρατηγική ήττα της Ελλάδας και της ΕΕ.
Οι κυρίαρχες εφημερίδες και τα ειδησεογραφικά δίκτυα της Τουρκίας λειτουργούν ως καθρέφτης της επίσημης τουρκικής αφήγησης, προβάλλοντας τη συμφωνία ως εργαλείο γεωπολιτικής επέκτασης, ενεργειακής διείσδυσης και διπλωματικής αναβάθμισης.
Παράλληλα, διαμορφώνουν το αφήγημα μιας Τουρκίας-ρυθμιστή στη Μεσόγειο, που αντιμετωπίζει την Ελλάδα ως απομονωμένο και ενοχλημένο θεατή.
Ahaber – “Η αντίδραση από τις πηγές του Υπουργείου Άμυνας στην ΕΕ και την Ελλάδα…”
Πρώτη αντίδραση: το Υπουργείο Άμυνας απαντά με έμφαση
Το φιλοκυβερνητικό Ahaber μεταδίδει ότι η ονομασία του Μνημονίου ως «παράνομου» από ΕΕ και Ελλάδα «δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή». Το δημοσίευμα στήνει την αφήγηση της Άγκυρας ως αμυνόμενης απέναντι σε μονομερείς διεκδικήσεις, ενισχύοντας το εθνικό προφίλ.
Haber7 – “Ο ενθουσιασμός της ΕΕ θα μείνει στα απωθημένα!”
Προειδοποίηση προς τις Βρυξέλλες: οι κινήσεις Τουρκίας–Λιβύης είναι μη αναστρέψιψες.
Haberler – “Αντίδραση της Ελλάδας στο μνημόνιο…”
Τόνωση κοινωνικής φόρτισης: Η Αθήνα αντιδρά, η Τουρκία απαντά
Το Haberler τονίζει την ελληνική αντίδραση, παρουσιάζοντας την Τουρκία ως ήδη σε δράση, έτοιμη να απαντήσει σε καθεστώς αντιπαράθεσης. Η αναπαράσταση αυτή δείχνει μονομερή έλεγχο του αφηγήματος υπέρ της Άγκυρας.
Aksam – “Η απάντηση της Τουρκίας προς την ΕΕ για τη 'Λιβύη'!”
Διπλωματική υπεροχή με θεσμικά επιχειρήματα
Η Aksam προβάλλει την ενημέρωση ότι το Μνημόνιο κοινοποιήθηκε στον ΟΗΕ τόσο από Τουρκία όσο και Λιβύη, υπογραμμίζοντας το νομικό και θεσμικό υπόβαθρο της συμφωνίας. Η έμφαση στη διαφάνεια και τη θεσμική τήρηση στερεώνει τη διεθνή νομιμότητα του βήματος.
Milat – “Τουρκία, ο αναπόσπαστος εταίρος”
H εθνικιστική εφημερίδα Milat αναλύει εκτενώς την ενεργειακή διάσταση της συνεργασίας, αποδίδοντας στην Τουρκία ρόλο αναπτυξιακού και τεχνικού πυλώνα. Αναλύει πως η συμφωνία εκτείνεται σε τέσσερα offshore πεδία και ενισχύει τη λιβυκή παραγωγή βαρελιών. Παρουσιάζεται ως μοντέλο υψηλής στρατηγικής, όχι απλά διπλωματικό, επιμένοντας στη μακροπρόθεσμη επιρροή στην Ανατολική Μεσόγειο και Αφρική.