Από τις 13 έως τις 24 Ιουνίου, το Ισραήλ κατέστρεψε το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν , το πρόγραμμα βαλλιστικών πυραύλων, την αντιαεροπορική του άμυνα, τους κορυφαίους στρατιωτικούς και πυρηνικούς αρχηγούς, καθώς και σύμβολα της καταπιεστικής διακυβέρνησης του IRGC και της πολιτοφυλακής Basij.
Αλλά μετά από όλα αυτά, μέχρι σήμερα, δεν έχει σημειωθεί καμία πρόοδος στον καθορισμό μελλοντικών ορίων στα πυρηνικά ή βαλλιστικά πυραυλικά προγράμματα του Ιράν.
Υπήρχε η ελπίδα ότι, μετά την καθυστέρηση του πυρηνικού προγράμματος της Τεχεράνης κατά αρκετά χρόνια και την ουσιαστική βλάβη του προγράμματος βαλλιστικών πυραύλων της, οι αγιατολάχ θα υπέγραφαν επιτέλους μια αυστηρότερη πυρηνική συμφωνία που θα τους κρατούσε πραγματικά μακριά από πυρηνικά όπλα.
Επίσης, υπήρχαν πολλές ελπίδες ότι η Ισλαμική Δημοκρατία θα τροποποιούσε ακόμη και το πρόγραμμα βαλλιστικών πυραύλων της για να σταματήσει την προσθήκη πυραύλων που θα μπορούσαν να φτάσουν στο Ισραήλ, καταλήγοντας σε πυραύλους μεσαίου βεληνεκούς.
Τρεις εβδομάδες μετά το τέλος του πολέμου Ισραήλ-Ιράν, ο Ανώτατος Ηγέτης του Ιράν, Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, απέβαλε την ΙΑΕΑ από τη χώρα του, αρνήθηκε να μιλήσει με τις ΗΠΑ για το πυρηνικό του πρόγραμμα, αλλά φαίνεται επίσης αναποφάσιστος ως προς το αν θα προωθήσει την ανασύσταση των πυρηνικών και βαλλιστικών πυραύλων προγραμμάτων του.
Την Τρίτη, το Ιράν αναμενόταν να πραγματοποιήσει συναντήσεις με τη Ρωσία και την Κίνα για να αξιολογήσει καλύτερα πόσο πρόθυμες είναι αυτές οι χώρες να βοηθήσουν τον Χαμενεΐ.
Το Ιράν θέλει να αναδιοργανώσει το πυρηνικό του πρόγραμμα
Το Ιράν θέλει τη βοήθειά τους για να ανοικοδομήσει ό,τι έχει χάσει στον πυρηνικό τομέα και στον τομέα των βαλλιστικών πυραύλων, καθώς και να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση των αντιαεροπορικών αμυντικών συστημάτων του και ενδεχομένως στην παροχή νέων επιθετικών όπλων, όπως πιο προηγμένα αεροσκάφη.
Αλλά μέχρι σήμερα, η Ισλαμική Δημοκρατία έχει απογοητευτεί βαθιά από τους μεγάλους αδελφούς της που έμειναν εντελώς έξω από τον πόλεμο.
Και τις τελευταίες ημέρες, διέρρευσαν αναφορές ότι ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν είπε στον Χαμενεΐ ότι θα πρέπει να αποδεχτεί μια νέα πυρηνική συμφωνία χωρίς εμπλουτισμό.
Ενώ οι εκπρόσωποι του Κρεμλίνου καταδίκασαν την έκθεση ως «δυσφήμιση», αξιοσημείωτα δεν αρνήθηκαν την ουσία της και, από τον πόλεμο και μετά, ο ίδιος ο Πούτιν δεν έχει υποστηρίξει δημόσια τη θέση του Ιράν να συνεχίσει να εμπλουτίζει ουράνιο.
Η εφημερίδα Jerusalem Post έχει επίσης ενημερωθεί στο παρελθόν από μια ευρεία γκάμα πηγών σε πολλές χώρες ότι ούτε η Ρωσία ούτε η Κίνα θέλουν το Ιράν να αποκτήσει πυρηνικά όπλα .
Το σκεπτικό τους είναι ότι υποστηρίζουν την Τεχεράνη μόνο σε συναλλακτική βάση όταν τους βολεύει, αλλά ότι φοβούνται τι θα μπορούσαν να κάνουν οι μεσσιανικοί αγιατολάχ με τα πυρηνικά όπλα.
Αν λοιπόν το Ιράν εξακολουθεί να διευθετεί το σχέδιο δράσης του καθώς συνομιλεί με τους συμμάχους του και ψάχνει στα ερείπια των κάποτε περήφανων πυρηνικών εγκαταστάσεών του για να δει πόσο άσχημα είναι τα πράγματα, ποιο είναι το σχέδιο δράσης όλων των άλλων βασικών μερών ενώ το Ιράν κωλυσιεργεί;
Στη χειρότερη περίπτωση, χωρίς επιθεωρητές της ΔΟΑΕ στη χώρα, είναι ευκολότερο για τον Χαμενεΐ να μετακινήσει κρυφά πολλές διαφορετικές βασικές πτυχές του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν σε νέες κρυφές τοποθεσίες, προκειμένου να προσπαθήσει να ξεφύγει αθόρυβα από ένα πυρηνικό όπλο.
Στην καλύτερη περίπτωση, το Ιράν φαίνεται έτοιμο να επιτρέψει μια περιορισμένη επιστροφή επιθεωρητών της ΔΟΑΕ, αλλά όχι σε καμία από τις ευαίσθητες πυρηνικές εγκαταστάσεις για τις οποίες ο κόσμος θέλει περισσότερο να μάθει την κατάσταση.
Κατά κάποιο τρόπο, το Ισραήλ είναι αυτό που έχει τον μεγαλύτερο έλεγχο. Η άμεση απειλή ενός πυρηνικού Ιράν έχει απομακρυνθεί με κινητική στρατιωτική δύναμη. Και το Ιράν δεν έχει πλέον καμία αεράμυνα, και πιθανώς για μια περίοδο αρκετών μηνών, αν όχι περισσότερο.
Απειλές E-3 για κυρώσεις snapback
Έτσι, βραχυπρόθεσμα, το Ισραήλ θα μπορούσε να επιτεθεί ξανά αν δει το Ιράν να κάνει κάτι που δεν του αρέσει - σημειώστε την πρόσφατη ανακοίνωση του Υπουργείου Άμυνας ότι ισραηλινοί δορυφόροι τράβηξαν δεκάδες εκατομμύρια φωτογραφίες του Ιράν πριν και κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Είναι η E-3 της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας, που έχουν πραγματικά την πιο δύσκολη απόφαση.
Στις 18 Οκτωβρίου, μειώνονται τα βασικά όρια στις ιρανικές φυγοκεντρητές για τον εμπλουτισμό ουρανίου και λήγει ο μηχανισμός της πυρηνικής συμφωνίας του Ιράν του 2015 για την αυτόματη άρση των παγκόσμιων κυρώσεων σε βάρος του Ιράν για παραβιάσεις των πυρηνικών της συμφωνίας.
Η E-3 έλεγε εδώ και αρκετούς μήνες ότι εάν το Ιράν δεν συμφωνήσει σε μια πυρηνική συμφωνία μέχρι τις αρχές Αυγούστου, σε δύο εβδομάδες, θα ενεργοποιήσει τις κυρώσεις για την αντιμετώπισή της.
Το Ιράν είχε απαντήσει στις απειλές ότι θα απελάσει τους επιθεωρητές της ΔΟΑΕ και ενδεχομένως θα αποσυρθεί από τη Συνθήκη Μη Διάδοσης των Πυρηνικών Όπλων (NPT) και τα πυρηνικά της όρια.
Αλλά όλα αυτά συνέβησαν πριν το Ισραήλ απομακρύνει την πυρηνική απειλή του Ιράν για μια περίοδο δύο ετών, αν όχι περισσότερο.
Χρειάζεται η E-3 να επαναφέρει τις κυρώσεις τώρα, αν το Ιράν δεν αποτελεί βραχυπρόθεσμη ή μεσοπρόθεσμη πυρηνική απειλή;
Αντίθετα, μήπως η E-3 θα είναι τώρα πιο τολμηρή να άρει τις κυρώσεις όταν το Ιράν αποσυρθεί από τη Συνθήκη για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων (NPT) χωρίς να λειτουργεί πυρηνικό πρόγραμμα, κάτι που δεν θα σήμαινε πολλά, και όταν θα έχουν ήδη διώξει τους πυρηνικούς επιθεωρητές της ΔΟΑΕ;
Η κυβέρνηση Τραμπ δεν έχει πει πολλά για τις πυρηνικές διαπραγματεύσεις με το Ιράν, εκτός από την ελπίδα ότι θα πραγματοποιηθούν, αλλά δεν έχει επιβάλει καμία προθεσμία στην Τεχεράνη για να αναλάβει δράση. Κυρίως, η κυβέρνηση Τραμπ εξακολουθεί να προσπαθεί να καυχηθεί για τον ρόλο της ρίχνοντας βόμβες σε τρεις πυρηνικές εγκαταστάσεις, συμπεριλαμβανομένης μιας κάτω από ένα βουνό και μιας περιοχής που δύσκολα χτυπιέται, το Φόρντοου.
Έτσι, θα μπορούσαν να υπάρξουν σημαντικές δράσεις σε μερικές εβδομάδες σχετικά με την άρση των κυρώσεων, και θα μπορούσε να υπάρξει μια έντονη διπλωματική δραστηριότητα για να αποτραπεί η κατάρρευση της εκεχειρίας Ισραήλ-Ιράν.
Ή το Ισραήλ και η Δύση θα μπορούσαν να αποφασίσουν ότι η ανάκαμψη είναι λιγότερο σημαντική στη νέα μεταπολεμική πραγματικότητα και αντ' αυτού να καθίσουν αναπαυτικά, χρησιμοποιώντας τις δικές τους μυστικές μεθόδους κατασκοπείας για να παρακολουθήσουν εάν το Ιράν αρχίζει να ανοικοδομεί το πυρηνικό του πρόγραμμα και να περιμένουν να διατυπώσουν απειλές μέχρι να ξεκαθαρίσει το ζήτημα.