Στις 25 Αυγούστου 1898 σημειώθηκαν οι μεγάλες σφαγές των Κρητικών του Ηρακλείου από τους Οθωμανούς Τούρκους του νησιού, κάτι που είχε μία αλληλουχία γεγονότων πίσω του.
Πιο συγκεκριμένα.
Τον Ιανουάριο του 1897, η Κρήτη επαναστατεί, για έβδομη φορά στον 19ο αιώνα απαιτώντας την Ένωσή της με την Ελλάδα.
Στο νησί αποβιβάζεται σώμα 1.500 εθελοντών από την Ελλάδα, υπό τον Συνταγματάρχη Τιμολέοντα Βάσσο. Οι Τούρκοι επανειλημμένα ηττώνται στο πεδίο της μάχης, κλείνονται στις τρεις μεγάλες πόλεις (Ηράκλειο, Χανιά, Ρέθυμνο), από τις οποίες αποχωρεί η πλειοψηφία των Χριστιανών κατοίκων τους, και επιδίδονται σε βιαιότητες.
Οι Ευρωπαϊκές δυνάμεις εγκαθιστούν φρουρές και στις τρεις πόλεις, αποκλείουν το νησί από τη θάλασσα και προτείνουν αυτονομία, υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου. Η Επαναστατική Συνέλευση των Κρητών απορρίπτει την πρόταση, μετά όμως την ήττα της Ελλάδας στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 αναγκάζεται να την δεχτεί, υπό τον όρο της πλήρους απομακρύνσεως των οθωμανικών στρατευμάτων από την Κρήτη.
Τον Ιούλιο 1898 ορίζεται από τους Επαναστάτες το Εκτελεστικό που θα αναλάμβανε τη διοίκηση του νησιού μέχρι τον οριστικό καταρτισμό του νέου πολιτεύματος. Οι Μεγάλες Δυνάμεις είναι αναβλητικές στην εκτέλεση των αποφάσεών τους, όμως ένα τραγικό γεγονός θα επισπεύσει τις εξελίξεις.
Στις 25 Αυγούστου 1898 και ενώ έχει προηγηθεί η εγκατάσταση υπαλλήλων του Εκτελεστικού σε Χανιά και Ρέθυμνο, απόσπασμα του αγγλικού στρατού εγκαθιστά υπαλλήλους στο λιμάνι του Ηρακλείου. Στην πόλη του Ηρακλείου βρίσκονται 40.000 Μουσουλμάνοι και μόλις 1.200 Χριστιανοί!
Την ώρα αυτή, όχλος Τουρκοκρητικών («Βαζιβουζούκων») εξέρχεται οπλισμένος από το Κάστρο και με τη βία επιχειρεί να τους εμποδίσει. Οι Άγγλοι αντιστέκονται, ο όχλος όμως πυρπολεί τις χριστιανικές οικίες της Μεγάλης οδού προς το λιμάνι, σφάζει όσους χριστιανούς συναντά στο δρόμο του, πυρπολεί και λεηλατεί το αγγλικό προξενείο και συγκρούεται με την μικρή αγγλική δύναμη. Αποτέλεσμα ο θάνατος 700 Ελλήνων και 18 Άγγλων μεταξύ των οποίων και ο Πρόξενος.
Οι σφαγές του Ηρακλείου θα πείσουν επιτέλους τις Ευρωπαϊκές Δυνάμεις να επιβάλλουν ριζικά μέτρα. Ισχυρός αγγλικός στόλος καταπλέει στο Ηράκλειο, αποβιβάζει στρατό που καταλαμβάνει το κάστρο. Οι τουρκοκρητικοί πρόκριτοι συλλαμβάνονται ως υπαίτιοι της σφαγής και δικάζονται από στρατοδικείο. Συνολικά, 17 καταδικάζονται σε θάνατο δια απαγχονισμού (όσοι και οι Άγγλοι στρατιώτες), ενώ οι υπόλοιποι καταδικάζονται σε φυλάκιση ή εξορία. Δίδεται μικρή προθεσμία στον οθωμανικό στρατό να αποχωρήσει, θα φύγει οριστικά από το νησί στις 4 Νοεμβρίου 1898. Στις 9 Δεκεμβρίου 1898 καταφθάνει στην Κρήτη ως 'Υπατος Αρμοστής, ο πρίγκηπας της Ελλάδος Γεώργιος και άρχεται το νέο Πολίτευμα.
Οι Αγώνες των Κρητών θα συνεχιστούν κι όχι μόνον στην Κρήτη. Ένοπλα Κρητικά Σώματα θα λάβουν μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα και στους Βαλκανικούς Πολέμους (απελευθερώνοντας υπόδουλους αδελφούς τους) και θα πάρουν σάρκα και οστά την 1 Δεκεμβρίου 1913 με την προσάρτηση του νησιού στην Ελλάδα.