Η λέξη "σύγκλιση" εξακολουθεί να αποτελεί αγαπημένη των ελληνικών κυβερνήσεων, όταν αυτές αναφέρονται στις επαφές τους με τους εκπροσώπους των δανειστών. Παρόλα αυτά, δεν κρύβονται οι διαφωνίες που υπάρχουν με τους θεσμούς και πιο συγκεκριμένα με την πλευρά του ΔΝΤ, διαφωνίες που αφορούν στις βασικές "κόκκινες γραμμές" της κυβέρνησης.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το Ταμείο φέρεται να είναι αυτό που διατηρεί τη μεγαλύτερη απόσταση από την ελληνική πλευρά και δη τόσο στο περιεχόμενο των νέων μέτρων όσο και στους στόχους που έχουν αποφασιστεί. Εμφανίζεται να θέτει θέμα επάρκειας των παρεμβάσεων στο ασφαλιστικό, αλλά και στην έκτακτη εισφορά την οποία δεν θέλει να επιβληθεί εκ νέου, ενώ πιθανότατα διαφωνεί με την επιβολή του ανώτατου φορολογικού συντελεστή 50% στην φορολογία.
Αντί γι' αυτό προτάσσει μία μεγάλη διεύρυνση της φορολογικής βάσης, μέσω μείωσης της έκπτωσης φόρου, άρα εμμέσως και του αφορολογήτου ορίου.
Στον αντίποδα τώρα, η κυβέρνηση, δέχεται μεν οριακές μειώσεις στο "χτίσιμο" του αφορολόγητου, περίπου 100 - 200 ευρώ στην έκπτωση του φόρου.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Πως η ελληνική κυβέρνηση κάνει τα αδύνατα δυνατά για να υπάρξει συμφωνία το αργότερο μέχρι τις 25 Μαρτίου, ώστε όταν αναχωρήσουν οι θεσμοί για τον εορτασμό του καθολικού Πάσχα, να έχουν "δοθεί τα χέρια". Οι θεσμοί δεν θεωρούν αδύνατο το εγχείρημα, η στάση τους όμως δείχνει πως είναι εξαιρετικά επιφυλακτικοί, καθώς η απόσταση είναι μεγάλη, ειδικά με την πλευρά του ΔΝΤ. Εκτιμάται λοιπόν ότι στο τραπέζι παραμένει το σενάριο συμφωνίας έως το Eurogroup της 22ας Απριλίου, παραμένει όμως ακόμα άγνωστο τι θα συμβεί με το ΔΝΤ και τις διαφωνίες του.
Παράλληλα ανοίγουν νέα μέτωπα. Σήμερα, το δημοσιονομικό ζήτημα μένει μακριά από τους "προβολείς" και ανοίγουν διάπλατα τα μεγάλα μέτωπα των μεταρρυθμίσεων .Η ενέργεια και η καταπολέμηση της διαφθοράς, το Ταμείο Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας, η Δικαιοσύνη και τα κόκκινα δάνεια τίθενται επί τάπητος σε ολοήμερο γύρο διαπραγματεύσεων αποτελώντας μέρος της συμφωνίας που πρέπει να επιτευχθεί.