Υπό την ηγεσία του Νίκου Ανδρουλάκη το ΠΑΣΟΚ κλείνει τον ιστορικό του κύκλο. Πετυχαίνει κάτι που δεν πέτυχε ούτε στα χειρότερά του, αυτά στα οποία το οδήγησαν τα μνημόνια και οι παλινδρομήσεις του Γιώργου Παπανδρέου.
Η τοξικότητα και ο λαϊκισμός καθίστανται τα βασικά χαρακτηριστικά του, ενώ η προσπάθεια να δημιουργηθούν συνθήκες αποσταθεροποίησης συμπλέοντας με κόμματα των άκρων δείχνουν ότι μπαίνει ένα τέλος στα περί δήθεν σοβαρής αντιπολίτευσης.
Η στάση του ΠΑΣΟΚ στην ψηφοφορία για την άρση ασυλίας 14 βουλευτών της ΝΔ για τα αδικήματα της εσχάτης προδοσίας, της παράβασης καθήκοντος και της κατάχρησης εξουσίας κατόπιν μηνύσεως της Μαρίας Καρυστιανού είναι χαρακτηριστική για το πού βαδίζει το κομμα της δήθεν σοβαρής αντιπολίτευσης που θέλει να γίνει και κυβέρνηση.
Το παρών του ΠΑΣΟΚ –δεν ήταν το μόνο κόμμα που ψήφισε έτσι, αλλά είναι αυτό που δηλώνει κεντρογενές και όχι ακραίο– δείχνει όλο το μέγεθος της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί υπό την ηγεσία του Νίκου Ανδρουλάκη. Διότι το να ψηφίζει ένα συστημικό κόμμα που έχει κυβερνήσει «παρών» σε μια διαδικασία άρσης ασυλίας που αφορά την ψήφο των βουλευτών είναι πρωτοφανές για τα κοινοβουλευτικά δεδομένα.
Το χειρότερο είναι ότι το ΠΑΣΟΚ ακολούθησε τη στάση της Χρυσής Αυγής την περίοδο των μνημονίων. Από κοντά και ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και η Νέα Αριστερά. Απλά το κόμμα του Νίκου Ανδρουλάκη υποτίθεται πως δηλώνει πως δεν εντάσσεται σε αυτήν την κατηγορία. Ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προκαλεί πλέον σε κανέναν έκπληξη για τη στάση και τη γενικότερη συμπεριφορά. Το ΚΚΕ έχει μια πάγια θέση σε αυτά τα θέματα συνολικά και η Νέα Αριστερά δεν παύει να είναι ένα κόμμα φτιαγμένο από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Το παρών μπορεί να μην είναι ψήφος υπέρ της άρσης ασυλίας όπως αυτή της Ελληνικής Λύσης, της Πλεύσης Ελευθερίας και της Νίκης, που ούτως ή άλλως έχουν φτάσει στο σημείο να ζητούν την παραπομπή του πρωθυπουργού για… εσχάτη προδοσία. Είναι όμως μια τοποθέτηση που σημαίνει πολλά, ειδικά για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα, όπως είναι το δικαίωμα της ψήφου ενός εκάστου βουλευτή του ελληνικού Κοινοβουλίου.
Ο Παύλος Μαρινάκης κάλεσε το ΠΑΣΟΚ να αναθεωρήσει τη στάση του χαρακτηρίζοντάς την μέγα κοινοβουλευτικό ατόπημα. Ακόμη και αν αυτό γίνει, πλέον το ΠΑΣΟΚ έχει δείξει και τον ρόλο του και τον τρόπο που πολίτευεται τους τελευταίους μήνες. Στη λογική τού ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, είναι αποφασισμένο να φτάσει στα άκρα ή και να συνεργαστεί μαζί τους.
Κλείνει τον ιστορικό του κύκλο με τρόπο που δεν συνάδει με την ιστορία του, ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με τα πεπραγμένα αυτού του συστημικού κόμματος. Αφήνει οριστικά το κέντρο και αναζητεί διέξοδο σε μια λανθάνουσας μορφής κεντροαριστερά, χωρίς το κέντρο που λειτουργεί με κινηματική λογική και στοχεύει στην αποσταθεροποίηση προκειμένου να βρεί λόγο ύπαρξης.
Πηγή: tomanifesto.gr