Στους κινδύνους του τουρκο-λιβυκού μνημονίου, όχι μόνον για την Ελλάδα αλλά και για την Αίγυπτο και το Ισραήλ, αναφέρεται σε νέο του άρθρο - ανάλυση ο Ισραηλινός Σάι Γκάλ.
Ο αναλυτής που προ περίπου ενός μηνός είχε προκαλέσει αναστάτωση στην Τουρκία, με άρθρο του το οποίο ζητούσε από τη χώρα του να είναι έτοιμη να αναλάβει στρατιωτική δράση κατά του τουρκικού στρατού στα κατεχόμενα της Κύπρου, επανέρχεται θέτοντας το τουρκολιβυκό μνημόνιο ως ένα σχέδιο του Ερντογάν να «στραγγαλίσει» όλες τις χώρες της περιοχής. Και τονίζει ότι η Λιβύη μπορεί να είναι η χώρα που θα δοκιμάσει την ασφάλεια σε όλη την περιοχή.
Στη νέα του ανάλυση, ο Ισραηλινός αναδεικνύει στο ισραηλινό κοινό τους κινδύνους που απορρέουν από το μνημόνιο συνεργασίας Τουρκίας–Λιβύης.
Υπογραμμίζει ότι η συμφωνία αυτή, η οποία αμφισβητείται διεθνώς ως νομικά αβάσιμη, δημιουργεί συνθήκες γεωπολιτικής αστάθειας στην Ανατολική Μεσόγειο και επηρεάζει άμεσα χώρες όπως το Ισραήλ, η Αίγυπτος και η Ελλάδα.
«Τα φανταστικά σύνορα» του Ερντογάν απειλούν Αίγυπτο και Ισραήλ
Όπως τονίζει ο Ερντογάν σχεδιάζει τον απόλυτο έλεγχο από τη Μεσόγειο έως τα στενά του Μπάμπ Αλ Μαντάμπ (στην Ερυθρά θάλασσα), με στόχο να κυριαρχήσει στις θαλάσσιες διαδρομές.
Στο ίδιο άρθρο διευκρινίζει πώς η Τουρκία υποστηρίζει ότι τα ελληνικά νησιά δικαιούνται μόνο χωρικά ύδατα, δίχως δικαιώματα σε ΑΟΖ και υπογραμμίζει πως το διεθνές δίκαιο λέει το αντίθετο: Πώς δηλαδή «το Δίκαιο της Θάλασσας, αν και δεν έχει υπογραφεί από την Τουρκία, παραμένει δεσμευτικό». Από πλευράς του, σημειώνει πώς η Ευρωπαϊκή Ένωση κήρυξε την τουρκο-λιβυκή συμφωνία νομικά άκυρη.
Όμως υπογραμμίζει η Τουρκία συμπεριφέρεται σαν να ισχύει η συμφωνία, και στέλνει πλοία, υπογράφοντας συμβόλαια για έρευνες, προκειμένου να πετύχει «επί του πεδίου», αφού επί της ουσίας η Ευρώπη δεν κατάφερε να επιβάλλει κυρώσεις στην Τουρκία.
Στρατηγικό εργαλείο κατά Ελλάδας, Αιγύπτου και Ισραήλ
Όπως τονίζει ο Σάι Γκαλ, οι εμπορικές αρτηρίες του Ισραήλ διέρχονται από αυτή την αμφισβητούμενη ζώνη και οποιαδήποτε τουρκική διεκδίκηση θα μπορούσε να σημάνει παρενόχληση ισραηλινών πλοίων. Ιδιαίτερη δε αναφορά κάνει στον EuroAsia Interconnector - που συνδέει το δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας του Ισραήλ μέσω της Κύπρου με την Κρήτη και την Ελλάδα - εξαρτάται από τη σταθερότητα στην περιοχή. Σημειώνει δε πώς διηπειρωτικά καλώδια όπως το Blue-Raman διασχίζουν επίσης τα ίδια ύδατα.
Αναφερόμενος στο τουρκο-λιβυκό σύμφωνο, ο Σάι Γκάλ σημειώνει πώς αυτό είναι ένα στρατηγικό εργαλείο - με στόχο να διαγράψει την Ελλάδα, να συμπιέσει την Αίγυπτο, να μπλοκάρει το Ισραήλ. Μέσω αυτού, η Τουρκία επιδιώκει να ελέγξει τις κρίσιμες υποδομές στις οποίες βασίζεται η ασφάλεια και η οικονομία του Ισραήλ και της περιοχής.
Τα κατεχόμενα ξανά κλειδί
Ο Σάι Γκάλ όμως κρατά την προσοχή του στραμμένη ξανά και στα κατεχόμενα της Κύπρου, τονίζοντας πώς δίχως τον έλεγχο αυτής της περιοχής, η θαλάσσια συμφωνία με τη Λιβύη θα παρέμενε μια μυθοπλασία. Όπως τονίζει είναι τα κατεχόμενα που δίνουν στην Άγκυρα ένα ορμητήριο για να επεκτείνει μια απευθείας γραμμή προς τη Λιβύη, δεσμεύοντας την πλασματική θαλάσσια γραμμή στον ευρύτερο σχεδιασμό της «Γαλάζιας Πατρίδας»
Επαναλαμβάνει δε τους κινδύνους για την ασφάλεια του Ισραήλ από την συγκεκριμένη πειροχή σημειώνοντας πώς «από τις εκεί βάσεις μη επανδρωμένων αεροσκαφών και πυραύλων, η Τουρκία μπορεί να στοχεύει γρήγορα τις ισραηλινές εξέδρες φυσικού αερίου, τα ναυτικά μέσα και τις επικοινωνίες, ενώ παράλληλα επιτρέπει τις μυστικές επιχειρήσεις της Χαμάς και του Ιράν - ένα εγχειρίδιο που είναι γνωστό από τον πόλεμο των αντιπροσώπων της Τεχεράνης».
Και με νόημα υποστηρίζει πώς όπως ακριβως το σχέδιο «Οργή του Ποσειδώνα» σκοπεύει να αντιμετωπίσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο, η Λιβύη μπορεί να δοκιμάσει κατά τον ίδιο τρόπο την ασφάλεια της περιοχής μελλοντικά.
Οι Χούθι «ανεπίσημο ναυτικό» του Ερντογάν
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως έχει και το σημείο της ανάλυσης του Σέι Γκάλ, που συνδέει τους Χούθι με τον Ερντογάν και την προσπάθειά του να ασκήσει πιέσεις στην Αίγυπτο.
Όπως σημειώνει στην Ερυθρά Θάλασσα, η Άγκυρα χρησιμοποιεί τους Χούθι ως ανεπίσημο ναυτικό, διακόπτοντας τη ναυσιπλοΐα στο Σουέζ και εκτρέποντας το εμπόριο Ασίας-Ευρώπης σε χερσαίες διαδρομές που ελέγχει η Άγκυρα. Αυτή η στρατηγική δεν στοχεύει μόνο στο παγκόσμιο εμπόριο αλλά και στην ίδια την Αίγυπτο: υπονομεύοντας τη Διώρυγα, ο Ερντογάν επιδιώκει να υπονομεύσει το καθεστώς του αλ Σίσι, να διαβρώσει την οικονομία της Αιγύπτου και να ενισχύσει τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, τους μακροχρόνιους ιδεολογικούς του συμμάχους. Με αυτόν τον τρόπο, η Άγκυρα σκιαγραφεί μια συνεχή λαβή - από τη Μεσόγειο έως το Bab al-Mandeb - που έχει σχεδιαστεί για να ελέγχει τους εμπορικούς δρόμους και να αναδιαμορφώνει την περιφερειακή στρατηγική.