Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει ήδη διαρκέσει κάτι περισσότερο από τριάμισι χρόνια χωρίς προοπτική να σταματήσει σύντομα. Σύμφωνα με τον Economist, στις 10 Ιουνίου 2026, οι μάχες μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας θα έχουν διαρκέσει περισσότερο από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, όταν όλοι πίστευαν ότι η σύγκρουση θα είχε τελειώσει σε λίγες εβδομάδες.
Κάνοντας μια αναδρομή στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, υπενθυμίζει ότι, όπως και στην Ουκρανία, οι μάχες οδηγήθηκαν σε τέλμα και η γερμανική ανώτατη διοίκηση σπατάλησε ζωές ανδρών σε μια καταδικασμένη επίθεση μετά την άλλη. Ωστόσο, τον Αύγουστο του 1918, οι σύμμαχοι χρησιμοποίησαν νέες τακτικές για να σπάσουν τις γερμανικές γραμμές. Σήμερα, η Ουκρανία αρνείται να παραδοθεί και η Ρωσία δεν ξέρει πώς να κερδίσει.
Σύμφωνα με τον Economist, όσο ο Βλαντιμίρ Πούτιν ξοδεύει άσκοπα ρωσικές ζωές σήμερα, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η κρίση που θα αντιμετωπίσει αύριο. Αιτία, το γεγονός ότι, παρά τις μικρές επιτυχίες που καταγράφει, δεν έχει κατορθώσει να νικήσει την Ουκρανία στο πεδίο της μάχης. Ακόμη και επίθεση το καλοκαίρι που πέρασε, απέτυχε. Υπό την έννοια ότι ο ρωσικός στρατός έστελνε μικρές ομάδες ανδρών στη ζώνη θανάτου. Ωστόσο, Ωστόσο, ο στρατός δεν μπόρεσε να επωφεληθεί από την πρόοδό τους. Όταν οι συγκεντρώσεις ανδρών γίνονταν μεγάλες, εξοντώνονταν.
Άλλα πέντε χρόνια πολέμου;
Φέτος, έως τα μέσα Οκτωβρίου, οι ρωσικές απώλειες αυξήθηκαν κατά σχεδόν 60%, σε κάπου μεταξύ 984.000 και 1.438.000. Εκτιμάται ότι περίπου πέντε Ρώσοι στρατιώτες πεθαίνουν για κάθε Ουκρανό. Παρ’ όλα αυτά, ο ρωσικός στρατός δεν έχει κατορθώσει να κερδίσει καμία μεγάλη πόλη. Υπολογίζεται ότι με τον ρυθμό που προχωράει η σύγκρουση, για να μπορέσει η Ρωσία να κερδίσει τις τέσσερις περιοχές που υποστηρίζει ότι είναι δικές της θα χρειαστούν άλλα πέντε χρόνια.
Εάν οι θάνατοι συνεχιστούν με αυτόν το ρυθμό, οι συνολικές ρωσικές απώλειες θα φτάσουν σχεδόν τα 4 εκατομμύρια.
Ίσως αυτή η έλλειψη προόδου να εξηγεί γιατί η Ρωσία πλήττει και ουκρανικές πόλεις και υποδομές. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν ελπίζει να καταστήσει τμήματα της Ουκρανίας ακατοίκητα και να καταστρέψει το ηθικό. Ωστόσο, όσο σκληρός και αν είναι ο πόλεμος για τους αμάχους, οι επιθέσεις εναντίον τους σπάνια οδηγούν μια χώρα σε κατάρρευση.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το 70% των Ρώσων λένε ότι υποστηρίζουν τον πόλεμο. Ωστόσο, κανείς δεν γνωρίζει πόσοι πραγματικά είναι ένθερμοι υποστηρικτές της ρωσικής εκστρατείας στην Ουκρανία. Τα ουκρανικά πλήγματα σε υποδομές ενέργειας και αεροδρόμια, την ώρα που η οικονομία έχει αρχίσει να νιώθει την πίεση του πολέμου ίσως μόνο κάνει τους Ρώσους να αλλάξουν γνώμη.
Ο ρόλος του Τραμπ
Ο Economist εκτιμά ότι Βλαντιμίρ Πούτιν είχε ελπίδες ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, θα βοηθούσε να γείρει η πλάστιγγα υπέρ του. Αποσύροντας την αμερικανική υποστήριξη από την Ουκρανία, ο Αμερικανός πρόεδρος θα μπορούσε πράγματι να επιβάλει μια «κακή ειρήνη» στην Ουκρανία.
Ωστόσο, η Ευρώπη έρχεται να καλύψει το κενό που αφήνουν οι ΗΠΑ, και ο Ντόναλντ Τραμπ επέβαλε κυρώσεις στις ρωσικές ενεργειακές εταιρείες Lukoil και τη Rosneft.
Επίσης, ο Ρώσος πρόεδρος θα μπορούσε να περιμένει ότι η ευρωπαϊκή βοήθεια για την Ουκρανία θα εξαντληθεί. Όπως και ότι κάποιες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, που είναι περισσότερο φιλικές προς τη Μόσχα, θα μπορούσαν να διασπάσουν το ευρωπαϊκό μέτωπο.
Ωστόσο, εκτιμά ο Economist, αν η ΕΕ βρει τους πόρους να βοηθήσει την Ουκρανία, μέσω της αξιοποίηση των παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων, η οικονομία της Ουκρανίας μπορεί να αναπτυχθεί σε βαθμό που να ξεπεράσει τη ρωσική. Αν όχι, στα χέρια της Ρωσίας θα πέσουν πόροι και θα ανοίξουν τεράστιες οικονομικές δυνατότητες.
Ένα ακόμα ενδεχόμενο είναι ο Βλαντιμίρ Πούτιν να πιστεύει ότι ο χρόνος είναι με το μέρος του. Και ότι μέσα στο επόμενο διάστημα θα υπάρξει κάτι που θα του δώσει τη δυνατότητα να το κερδίσει. Να κουραστεί η Ευρώπη, να ξαναστραφεί υπέρ του ο Ντόναλντ Τραμπ, κ.ο.κ. Ωστόσο, άλλες χώρες, που συνέχιζαν να πολεμούν χωρίς ορατή προοπτική, τελικά ηττήθηκαν. Το Βιετνάμ, το Αφγανιστάν και το Ιράκ είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Και αν κουραστούν οι Ρώσοι;
Σύμφωνα με τον Economist, αν δεν συμβεί τίποτα από αυτά, ο απολογισμός για τον Ρώσο πρόεδρο μπορεί να είναι τρομερός. Η οικονομία στη Ρωσία έχει επιβαρυνθεί πολύ, η Φινλανδία και η Σουηδία εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ, εκατοντάδες χιλιάδες νέοι Ρώσοι σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν βαριά.
Και αυτό ίσως του κοστίσει και στο εσωτερικό της χώρας.