Από την πρώτη κιόλας θητεία του, ο Ντόναλντ Τραμπ είχε αναλάβει τον ρόλο του Μεσσία. Έπεισε τους Αμερικανούς πως ήθελε και μπορούσε να σώσει τις ΗΠΑ, ένα αφήγημα που χρησιμοποίησε και στην 2η προεκλογική του εκστρατεία, καταφέρνοντας και πάλι να κερδίσει την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων που ήθελαν να αφήσουν στο παρελθόν την πολιτική των Δημοκρατικών.
Αν και ο Ντόναλντ Τραμπ «υποσχόταν» πως θα λήξει τον πόλεμο σε Ουκρανία και Γάζα σε χρόνο dt, αυτό ακόμα δεν έχει γίνει. Παρά τις απειλές του για σοβαρές κυρώσεις και την ανάγκη να ελέγξει τα γεωπολιτικά δρόμενα, οι προσπάθειές του καταλήγουν στο κενό, μιας και δεν φαίνεται να επηρεάζει στην ουσία τους ξένους ηγέτες. Αυτό τουλάχιστον αναφέρει η ανάλυση του CNN.
Χαμένος στη «φούσκα» της παντοδυναμίας του, ο 47ος πρόεδρος δεν έχει ακόμα καταφέρει να επιβάλει τη θέση του στον γεωπολιτικό στίβο. Όπως γράφει το CNN, ο Ντόναλντ Τραμπ μπορεί να «τρομοκρατεί» τα αφεντικά της τεχνολογίας και να παρεμβαίνει στην πολιτική των πανεπιστημίων (βλέπε κόντρα με Χάρβαρντ), μέχρι στιγμής όμως δεν έχει καταφέρει να επιβληθεί σε Βλαντίμιρ Πούτιν, Σι Τζινπίνγκ και ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου.
«Σκυλί που γαβγίζει δεν δαγκώνει»
Κατά την διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, ο Ντόναλντ Τραμπ είχε πει πως θα λήξει τον πόλεμο ανάμεσα σε Ουκρανία και Ρωσία με το που εκλεχθεί.
Αν και ο Αμερικανικός λαός τον ανέδειξε πρόεδρο τον Νοέμβριο του 2024, 8 μήνες μετά ουκρανικός και ρωσικός στρατός συνεχίζουν τις επιθέσεις.
Ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, αγνοεί συστηματικά τις πιέσεις του Αμερικανού για τον τερματισμό του πολέμου ενώ στη Ρωσία, τα ΜΜΕ τον παρουσιάζουν ως τον πρόεδρο που φωνάζει, αλλά πάντα κάνει πίσω.
Λες και ο Ντόναλντ Τραμπ έχει υιοθετήσει την εικόνα του «σκληρού» που ποτέ όμως δεν επιβάλλει συνέπειες, υπονομεύοντας έτσι την παγκόσμια επιρροή του.
Ένα ακόμα «φιάσκο» φαίνεται πως ήταν και ο εμπορικός πόλεμος που κήρυξε με την Κίνα.
Ο Ντόναλντ Τραμπ πίστεψε πως θα μπορούσε να κατακεραυνώσει τον Σι Τζινπίνγκ με τα εξωφρενικά ποσοστά δασμών που επέβαλε χωρίς όμως να υπολογίζει τον κινεζικό αυταρχισμό, όπου δεν μπορεί να γίνει καμία υποχώρηση προς έναν Αμερικανό πρόεδρο.
Η Κίνα δεν τήρησε ποτέ τις δεσμεύσεις της για αποκλιμάκωση του εμπορικού πολέμου, αφού με τη σειρά της ανταπέδωσε δασμούς στις ΗΠΑ.
Την ίδια στιγμή, ο Ντόναλντ Τραμπ ξεκίνησε να κάνει βήματα προς τα πίσω και στον εμπορικό πόλεμο με την ΕΕ.
Η ειρωνική φράση «Trump Always Chickens Out» του σχολιαστή των Financial Times Ρόμπερτ Άρμστρονγκ τον εξόργισε -αλλά αποτυπώνει την διεθνή εικόνα του.
Ένα ακόμα πλήγμα στην εικόνα του φαίνεται πως ήταν και η επιρροή του πάνω στον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου.
Αφού ξεκίνησε ο πόλεμος στη Γάζα και αφού ο Ντόναλντ Τραμπ βγήκε στην εξουσία, ο Αμερικανός υπολόγιζε σε εύκολη συνεργασία με τον Ισραηλινό, στον οποίο είχε χαρίσει τα πάντα στην πρώτη του θητεία.
Τώρα η επιθυμία του να μεσολαβήσει για ειρήνη με τη Γάζα φαίνεται πως έρχεται σε σύγκρουση με τη στρατηγική του Νετανιάχου, για τον οποίο ο πόλεμος στη Γάζα είναι ζήτημα πολιτικής επιβίωσης.
Η παγκόσμια επιρροή του Ντόναλντ Τραμπ φαίνεται πως εξανεμίζεται λόγω των ξένων ηγετών που δρουν ανάλογα με τις δικές τους λογικές και συμφέροντα.
Ο λαϊκισμός στον οποίο ο Ντόναλντ Τραμπ παίρνει αντικειμενικά βραβείο, βασίζεται στην ιδέα ότι οι ΗΠΑ έχουν πληγεί από τις διεθνείς σχέσεις, αναφέρει η ίδια ανάλυση.
Οι πρώτοι μήνες της θητείας του Ντόναλντ Τραμπ δείχνουν πως οι παλιές πρακτικές δεν αρκούν.
Οι ηγέτες της Κίνας, της Ρωσίας, της Ευρώπης, του Ισραήλ και του Καναδά είτε θεωρούν τον Ντόναλντ Τραμπ πιο αδύναμο απ’ όσο δείχνει, είτε κρίνουν ότι η αντίσταση είναι πλέον πολιτικά αναγκαία.
Φυσικά, αυτές οι ψευδαισθήσεις μεγαλείου δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο του Ντόναλντ Τραμπ.
Ο Τζορτζ Μπους ξεκίνησε, θέλοντας να μην είναι «παγκόσμιος αστυνόμος», αλλά κατέληξε να ξεκινήσει 2 πολέμους.
Ο Μπαράκ Ομπάμα πίστεψε ότι θα αλλάξει τον κόσμο με το «νέο ξεκίνημα» ενώ ο Τζο Μπάιντεν διακήρυξε ότι «η Αμερική επέστρεψε», αλλά 4 χρόνια μετά, με την απόφασή του να διεκδικήσει β’ θητεία, η παλιά μεταπολεμική Αμερική έχει πια χαθεί.