«Ήταν απλά καλύτεροι» είπαν πολλοί για την οδυνηρή ήττα από την Τουρκία σε ένα Ευρωμπάσκετ που είχε ξεκινήσει με όνειρα για την πρωτιά. «Πληρώσαμε τα λάθη μας» έλεγαν άλλοι. Αυτή η εξήγηση παίζει πολύ όταν τρώμε τριάντα πόντους στο μπάσκετ ή πεντάρες στο ποδόσφαιρο και κάπου υποδηλώνει ότι δεν ήταν οι άλλοι τόσο καλοί, απλά εμείς κάναμε λάθη κι εκείνοι τα εκμεταλλεύθηκαν. Δηλαδή χάρη τους κάναμε κιόλας.
Αλλά όπως έλεγε ο μέγας φιλόσοφος Ότο Ρεχάγκελ, «αν δεν γίνονταν λάθη στο ποδόσφαιρο, όλα τα παιχνίδια θα έληγαν 0-0». Ο καθένας παίζει τόσο καλά, όσο τον αφήνει ο αντίπαλος να παίξει. Όταν ο αντίπαλος σε πιέζει για να κάνεις λάθη, τότε πράγματι κάνεις λάθη, ακόμη και στο πινγκ πονγκ ισχύει αυτό.
Ο αθλητισμός διδάσκει ταπεινοφροσύνη
Προσωπικά, αγαπούσα από μικρός τον αθλητισμό. Δοκίμασα πολλά αθλήματα, στη εφηβεία ονειρευόμουν να κάνω το βήμα παραπάνω, αλλά γρήγορα συνειδητοποίησα ότι υπάρχουν καλύτεροι από μένα, αυθεντικά και σπάνια ταλέντα. Ο αθλητισμός διδάσκει ταπεινοφροσύνη. Διδάσκει όμως και πολλά άλλα: υπομονή και επιμονή, πειθαρχία και αυτοσυγκέντρωση, ομαδικό πνεύμα, θετική σκέψη. Πρωτοβουλία, αλλά όχι ατομικισμό. Άμιλλα, αλλά όχι καφρίλα.
Έχει και κάποια ανεξήγητα ο αθλητισμός, ιδιαίτερα στα ομαδικά αθλήματα. Η μία ομάδα μπαίνει δυνατά από την αρχή και της βγαίνουν τα πάντα, η άλλη μπλοκάρει από την αρχή και δεν της βγαίνει τίποτα. Και μετά, όσο αγχώνεσαι για το σκορ, τόσο πιο πίσω μένεις στο σκορ. Μάλλον κάτι τέτοιο έγινε χθες με την Εθνική Ελλάδας. Shit happens.
Προσπαθώ όμως να απολαμβάνω τους αγώνες ως φίλαθλος, όχι ως οπαδός. Πανηγυρίζω ή στενοχωριέμαι, αλλά δεν θέλω να φανατίζομαι ποτέ. Ή σχεδόν ποτέ. (Παρένθεση: Παγκρατάρα στην Α1, πάμε ρε γερά για την άνοδο. Με συγχωρείτε, ήταν αυθόρμητο. Επανέρχομαι αμέσως στη νηφάλια αφήγηση).
Ο «καλός» και ο «τεράστιος» αθλητής
Ο θρυλικός Μάικλ Τζόρνταν έλεγε ότι σημασία δεν έχει τόσο πολύ να μπει η μπάλα στο καλάθι, «αυτό που έχει σημασία είναι να ψάχνεις το σουτ». Στον αγώνα με την Τουρκία μάλλον δεν ψάχναμε το σουτ, ψάχναμε κάποιον άλλον που να ψάχνει το σουτ και τελικά δεν τον βρήκαμε. Συμβαίνουν αυτά. Όμως η διοργάνωση δεν έχει τελειώσει.
Από μία άποψη, τώρα αρχίζει. Γιατί είναι τεράστιο κίνητρο ένα χάλκινο μετάλλιο σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, για κάποιους σε αυτή την ομάδα είναι μία ευκαιρία μοναδική στη ζωή τους. Κι αν τα καταφέρουν, αυτό θα θυμάται η ιστορία σε 20 χρόνια. Όχι την ήττα από την Τουρκία ή τη Βοσνία.
Ο καλός αθλητής έχει μία στοιχειώδη συνέπεια και συνέχεια στην απόδοσή του. Ο μεγάλος αθλητής, κακά τα ψέματα, κάνει ό,τι έκαναν οι Τούρκοι την Πέμπτη. Αλλά ο τε-ρά-στι-ος αθλητής είναι άλλος: Είναι αυτός που μπορεί να τρώει τριάντα πόντους στο κεφάλι, αλλά την επόμενη μέρα σηκώνεται και παίρνει μετάλλιο. Έτσι χαλαρά. Πάμε, ομαδάρα.
Πηγή: Deutsche Welle
.