ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και λοιποί συγγενείς βγήκαν να ζητήσουν εκλογές με το ίδιο μοτίβο που ακολούθησαν και με την υπόθεση των Τεμπών–ακόμη και με τη… Γάζα– επιχειρώντας εκ νέου να εγείρουν ένα ανυπόστατο θέμα που προκύπτει μόνο στη δική τους πραγματικότητα, αυτό της απονομιμοποιημένης κυβέρνησης.
Το ερώτημα είναι γιατί το κάνουν τη στιγμή που γνωρίζουν πως η σκανδαλολογία δεν αρκεί για να κερδίσει έστω ένα εκ των κομμάτων της αντιπολίτευσης τις επόμενες εκλογές.
Η απάντηση είναι και απλή και περίπλοκη. Πρώτα απ' όλα τα κόμματα της αντιπολιτευσης ξέρουν ότι στις επόμενες εθνικές εκλογές –όποτε και αν αυτές γίνουν– δεν θα είναι νικητές. Άρα δεν θα μπορεί ένα από αυτά τα κόμματα να σχηματίσει κυβέρνηση ακόμη και σε συνεργασία με τα υπόλοιπα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το μπόνους –μέχρι 50 έδρες κλιμακωτά– το λαμβάνει το πρώτο κόμμα όταν ξεπερνά περίπου το 25%.
Υπάρχει σήμερα κάποιο κόμμα στην αντιπολίτευση που μπορεί να ξεπεράσει αυτό το ποσοστό; Ούτε κατά διάνοια, εκτός αν πιστεύει κάποιος ότι η σκανδαλολογία, η τοξικότητα και ο λαϊκισμός θα προκαλέσει για παράδειγμα μια… εκτίναξη στο ΠΑΣΟΚ του Νίκου –μόνιμα θυμωμένου–Ανδρουλάκη από το 13% ή το 14% τη στιγμή που δεν το εμπιστεύονται για να διαχειριστεί τις τύχες της χώρας ακόμη και οι ψηφοφόροι του. Δηλαδή μια επανάληψη του 2015, αλλά χωρίς το δίλημμα που άλλαξε τότε τα δεδομένα, δηλαδή το «μνημόνιο-αντιμνημόνιο», που όλοι γνωρίζουμε –μέρες που είναι– πού κατέληξε.
Οπότε γιατί ζητούν εκλογές, για να χάσουν; Όχι. Ζητούν εκλογές διότι εκτιμούν ότι μέσα από ένα τοξικό κλίμα και την ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής θα είναι δύσκολο να πετύχει αυτοδυναμία η ΝΔ. Λειτουργούν δηλαδή ως «κομάντος αυτοκτονίας» με στόχο να αποδομηθεί η κυβερνώσα παράταξη και να φύγει από πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Το πρόσωπο που αποτελεί το βασικό εμπόδιο σε μια νέα… έφοδο για την κατάληψη των κυβερνητικών ανακτόρων.
Το πρόσωπο που θεωρείται καταλληλότερος για πρωθυπουργός και κυβερνά τη χώρα με μια άλλη νοοτροπία αναγνωρίζοντας τα λάθη και τα προβλήματα και διαμορφώνοντας τις συνθήκες διόρθωσης και επίλυσής τους. Το πρόσωπο που δείχνει να αποτελεί εμπόδιο και σε άλλους σχεδιασμούς, εκτός πολιτικής σκηνής αλλά άμεσα συνδεδεμένους με τη διαχείριση της οικονομικής και όχι μόνο ζωής στη χώρα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει σπάσει αυγά. Έχει προχωρήσει σε παρεμβάσεις, τομές και μεταρρυθμίσεις που έχουν πολιτικό κόστος αφού ξεβολεύουν από τη μία το «βαθύ κράτος» και από την άλλη δημιουργούν εμπόδια στη διαχείριση του κρατικού χρήματος για την προστασία επιχειρηματιών που έμαθαν να λειτουργούν τα προηγούμενα χρόνια διαφορετικά. Δείτε τις αντιδράσεις εκπροσώπων διαφόρων τάξεων παραγωγικών για να καταλάβετε, αλλά και αντιδράσεις επιχειρηματιών που θεωρούν τσιφλίκι το κράτος.
Με απλά λόγια, στα κόμματα της αντιπολίτευσης αλλά και σε ένα κομμάτι του βαθέος κράτους και των επιχειρήσεων αρκεί να φύγει ο σημερινός πρωθυπουργός. Είναι αρκετό και θα έλεγε κανείς βολικό να μην υπάρχει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Η λογική να φύγει αυτή η κυβέρνηση και βλέπουμε, όπως αποτυπώνεται και από τα κόμματα, είναι χαρακτηριστική σκέψεων και προθέσεων.
Αυτός είναι και ο λόγος που κάθε φορά επαναλαμβάνεται το ίδιο μοτίβο. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν γίνονται λάθη ή ότι δεν υπάρχουν κακοί χειρισμοί και προβλήματα. Μόνο που όλοι βλέπουν πως τα μέτρα που λαμβάνονται είναι και άμεσα και ριζικά. Χωρίς φόβο για πολιτικό κόστος και με γνώμονα την υλοποίηση ενός προγράμματος που συμβάλλει στην ανάπτυξη της χώρας, στη βελτίωση της ποιότητας ζωής και τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής.
Τα σχέδια πολιτικής αποσταθεροποίησης δεν είναι σημερινά. Αλλάζουν και προσαρμόζονται στις συνθήκες. Δείτε τη στάση της αντιπολίτευσης που γνωρίζει ότι το παιχνίδι που παίζεται αφορά άλλους αλλά προσαρμόζεται με γνώμονα την πολιτική επιβίωση αρχηγών και κομμάτων. Δείτε και ποιοι σηκώνουν τη ρομφαία της κάθαρσης, αλλά ποιοι τελικά είναι αυτοί που και μέτρα λαμβάνουν και λύσεις δίνουν. Ακόμη και αν χρειάζεται ο γόρδιος δεσμός να κοπεί, αν δεν μπορεί να επιλυθεί...
Πηγή: tomanifesto.gr