Η κλιμάκωση των συγκρούσεων στη νότια Συρία δεν αφορά απλώς την τύχη των Δρούζων ή τις επιχειρήσεις στρατιωτικής αποτροπής... Πρόκειται για μία γεωστρατηγική αναμέτρηση Τουρκίας–Ισραήλ με στόχο τον έλεγχο του μεταπολεμικού σχεδιασμού της Συρίας, των εμπορικών ροών και των ενεργειακών αξόνων, που διαμορφώνονται στον νέο χάρτη της Μέσης Ανατολής.
Σύμφωνα με την Wall Street Journal (11/7/2025), οι πρόσφατες ισραηλινές επιδρομές στα σύνορα Συρίας–Ιορδανίας δεν αποσκοπούσαν μόνο στην προστασία της μειονότητας των Δρούζων, αλλά και στην «χαρτογράφηση» και στρατιωτική θωράκιση μιας ευρύτερης ζώνης ελέγχου απέναντι στις ιρανικές και τουρκικές επιρροές.
Η στήριξη των Δρούζων δεν είναι μόνο ανθρωπιστική, είναι και πυλώνας στρατηγικής επιρροής στη νότια Συρία, σε σημείο διέλευσης σημαντικών διαδρομών, που μπορεί να μεταφέρουν στο μέλλον ενέργεια ή εμπορεύματα από τον Περσικό Κόλπο προς τη Μεσόγειο, παρακάμπτοντας τον τουρκικό έλεγχο.
Η Τουρκία υποστηρίζει την de facto νέα ηγεσία του τζιχαντιστή ηγέτη Αχμέντ Χουσεΐν αλ Σαράα, (γνωστός με το πολεμικό ψευδώνυμο Αμπού Μοχάμεντ αλ Τζολάνι) στη Δαμασκό, με στόχο να ανασυστήσει μια «ενιαία Συρία» υπό τουρκική επιρροή, η οποία θα αποκλείσει τους Κούρδους από κάθε διοικητική αυτονομία και θα λειτουργήσει ως εναλλακτικός αγωγός και εμπορικός κόμβος του Κατάρ και των συμμάχων του προς την Ευρώπη.
Όπως σημειώνει το Washington Institute (Ιούνιος 2025), η Άγκυρα επιχειρεί να εντάξει τη Συρία στη λογική ενός παντουρκικού δικτύου μεταφορών, logistics και αγωγών, που θα ενώνει το Κατάρ, το Ιράν, τον Καύκασο και την Κεντρική Ασία με την Ευρώπη, παρακάμπτοντας το Ισραήλ και τους άξονες του Αραβικού Κόλπου.
Η αναμέτρηση αφορά τρεις βασικούς άξονες:
1) Ο ενεργειακός διάδρομος Ανατολής–Μεσογείου: Τουρκία και Κατάρ θέλουν να ελέγξουν διαδρομές φυσικού αερίου μέσω Νότιας Συρίας. Το Ισραήλ και τα ΗΑΕ προωθούν εναλλακτικές ροές που περνούν από Ιορδανία και Ισραήλ προς την Ευρώπη, εξ ου και η στρατιωτική τους παρουσία στην περιοχή.
2) Ο εμπορικός «Διάδρομος Κέρας» (Horn Corridor): Πρόκειται για ένα χερσαίο πλέγμα, που διασχίζει Ιράκ–Συρία–Ιορδανία και φτάνει στη Μεσόγειο. Η Άγκυρα επιδιώκει να τον θέσει υπό έλεγχο μέσω τοπικών συμμάχων, ενώ το Ισραήλ υποστηρίζει τοπικές μειονότητες (Δρούζους, Κούρδους) για να αποτρέψει κάτι τέτοιο.
3) Η ψηφιακή-τεχνολογική διείσδυση: Οι συγκρούσεις στο έδαφος συνοδεύονται από κυβερνοεπιθέσεις και επιχειρήσεις παρακολούθησης, όπως αποκάλυψαν οι Financial Times (Μάιος 2025), με Ισραηλινά drones να καταγράφουν κινήσεις τουρκικών δυνάμεων στη Σουέιντα.
Η Τουρκία -όπως αναφέρει η Reuters (16/7/2025)- κατηγόρησε το Ισραήλ για παραβίαση της συριακής κυριαρχίας, αλλά η ίδια εδώ και χρόνια διατηρεί στρατεύματα κατοχής στη βόρεια Συρία και επιβάλλει τοπικά νομίσματα, διοικήσεις και σχολικά προγράμματα στα τουρκικά. Δηλαδή, η Άγκυρα ζητά σεβασμό της κυριαρχίας… που η ίδια έχει καταλύσει εδώ και καιρό!!!
Το Ισραήλ δεν μπορεί να αδιαφορήσει όταν απειλείται η δική του ασφάλεια, από άξονες, που ενδέχεται να ελέγξει μια εχθρική, τουρκοϊρανική συμμαχία. Το δόγμα «κόκκινες γραμμές» στις περιοχές των Δρούζων, όπως τόνισε το Newlines Institute (Ιούνιος 2025), δεν είναι μόνο ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά κρίσιμος κόμβος αποτροπής κάθε εχθρικής περικύκλωσης από Βορρά και Ανατολή.
Συμπερασματικά, η Τουρκία επιχειρεί να πλασαριστεί ως δύναμη σταθερότητας, ενώ στην ουσία εργαλειοποιεί τον μεταπολεμικό σχεδιασμό της Συρίας, για να προωθήσει τους δικούς της εμπορικούς, ενεργειακούς και στρατιωτικούς στόχους, εις βάρος των μειονοτήτων, Κούρδων και Δρούζων, αλλά και της ευρύτερης σταθερότητας στη περιοχή.
Το Ισραήλ, αντίθετα, ασκεί αμυντική πολιτική υψηλής ακρίβειας, προστατεύοντας τα σύνορά του, τους συμμάχους του και τον ρόλο του ως κόμβου ενέργειας και τεχνολογίας της περιοχής.
Όποιος κλείνει τα μάτια σε αυτή την αντιπαράθεση, δεν κατανοεί το πραγματικό διακύβευμα: Τη μάχη για την καρδιά της Μέσης Ανατολής, τη νέα της γεωπολιτική αρχιτεκτονική και τον ρόλο που θα έχει σε αυτήν ο επόμενος ηγεμονικός παίκτης.
Πηγή: tomanifesto.gr