Παρεμβάσεις στην Ολομέλεια της Βουλής των Ελλήνων για θέματα ΝΑΤΟ, αλλά και ενδιαφέρουσες εξηγήσεις για την ελληνική θέση στο πρόγραμμα ReArm της Ευρωπαϊκής Ενώσεως παρέσχε με τοποθετήσεις του ο Υφυπουργός Εθνικής Αμύνης κ. Θανάσης Δαβάκης, στο πλαίσιο της διενεργηθείσας συζητήσεως για την κύρωση δύο διεθνών συμβάσεων αρμοδιότητος του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης.
Οι δύο αυτές συμβάσεις αφορούν το Μνημόνιο Κατανοήσεως μεταξύ 16 κρατών και του Ανώτατου Στρατηγείου Συμμαχικών Δυνάμεων Ευρώπης (SACEUR) του ΝΑΤΟ, αναφορικώς με την ίδρυση, λειτουργία, στελέχωση, χρηματοδότηση, διοίκηση και υποστήριξη της Διακλαδικής Διοικήσεως Συμμαχικών Δυνάμεων στο Νόρφολκ της Βιρτζίνια των ΗΠΑ, και το Μνημόνιο Συνεργασίας μεταξύ του Ανώτατου Συμμαχικού Διοικητή Μετασχηματισμού (SACT) και του Ελληνικού ΥΠΕΘΑ, αναφορικώς με την τοποθέτηση Εθνικού Αντιπροσώπου Συνδέσμου στο Στρατηγείο της SACT.
· Αναφορικώς με το Πρόγραμμα δράσεως της ΕΕ ReArm, ο κ. Δαβάκης μεταξύ άλλων ανέφερε τα εξής:
«Νομίζω ότι τέθηκε ένα ζήτημα επίσης που αφορά στα νέα εργαλεία που η Ευρωπαϊκή Ένωση θεσπίζει και αναφέρομαι στο ReArm Europe. Ακούσαμε, λοιπόν, ότι κακώς δεν δίνουμε έμφαση στο δανειακό σκέλος του προγράμματος, του ReArm δηλαδή, όπως προγραμματίζουν να κάνουν άλλες χώρες, μία εξ αυτών των οποίων είναι και η Κύπρος. Το επιχείρημα αυτό δείχνει να αγνοεί ότι ο μηχανισμός SAFE είναι ο ένας μόνο από τους πέντε πυλώνες του προγράμματος ReArm.
Πυλώνες που είναι η ρήτρα διαφυγής, η παροχή κινήτρων για αμυντικές επενδύσεις μέσω του κοινοτικού προϋπολογισμού, όπως το πρόγραμμα STEP, και η ενδιάμεση αναθεώρηση των Ταμείων Συνοχής, καθώς επίσης η συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, η κινητοποίηση ιδιωτικών κεφαλαίων, και ενδεικτικά σε αυτό θα καταθέσω στα πρακτικά τη σχετική επιστολή της Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της κυρίας Φον ντερ Λάιεν, στην οποία αναφέρονται αναλυτικά και οι πέντε πυλώνες.
Η δική μας προσέγγιση λοιπόν είναι ολιστική. Συμπεριλαμβάνει και τους υπόλοιπους πυλώνες. Μη στεκόμαστε συγκεκριμένα σε ένα θέμα και αναπτύσσουμε μια αντιπολιτευτική ρητορεία, η οποία περισσότερο δείχνει έναν πτωχοπροδρομισμό, θα έλεγα, παρά ανοίγει νέους ορίζοντες».
Αναφορικώς με τον χρόνο κυρώσεως των δύο Μνημονίων, ο ΥΦΕΘΑ, μεταξύ άλλων, επεσήμανε τα εξής: «Πρέπει να διευκρινίσουμε ότι η ύπαρξη υπογεγραμμένων διεθνών κειμένων δεν συνεπάγεται αυτόματα και εφαρμογή τους ή τη δημιουργία υποχρεώσεων ημών έναντι αυτών που υπογράψαμε, δίχως την κύρωση. Η Ελλάδα υπογράφει και έχει υπογράψει πολλές τέτοιου είδους συμβάσεις υπό επιφύλαξη κύρωσης της σύμβασης από τη Βουλή. Μία πρακτική που ακολουθούν κατά κανόνα όλες οι κοινοβουλευτικές δημοκρατίες. Άρα, η επιφύλαξη αυτή δεν συνεπιφέρει και ζητήματα τα οποία έχουν να κάνουν με παραβίαση του συντάγματος».
Ο ίδιος αναφέρθηκε στη στρατηγική σημασία της συμμετοχής της Ελλάδος στο ΝΑΤΟ, «στη μεγαλύτερη στρατιωτική συμμαχία του κόσμου», όπως το χαρακτήρισε, τονίζοντας τα πολλαπλά οφέλη που προκύπτουν από την παρουσία μας σε διεθνείς στρατιωτικές ασκήσεις και συνέργειες με τις Ένοπλες Δυνάμεις χωρών όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Γαλλία, υπογραμμίζοντας το γεγονός ότι η συνεργασία με ισχυρούς συμμάχους ενισχύει την επιχειρησιακή ικανότητα των Ενόπλων Δυνάμεων της Ελλάδας και διασφαλίζει τη θέση της χώρας μας στα κέντρα λήψης αποφάσεων, κάτι που είναι κρίσιμο για την εθνική ασφάλεια.
Τέλος, ανέλυσε τις στρατηγικές του ΥΠΕΘΑ στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας, δίνοντας έμφαση στην ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής με συμμετοχή και του ιδιωτικού τομέα, κάνοντας ειδική αναφορά στο Ελληνικό Κέντρο Αμυντικής Καινοτομίας (ΕΛΚΑΚ), στην ίδρυση του ΣΤ’ Κλάδου του ΓΕΕΘΑ, και στη νέα δομή δυνάμεων, που βασίζεται στην καινοτομία και την τεχνολογική εξέλιξη.