Μέχρι το 2019 ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ ήταν πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τον οποίο διαδέχθηκε η Ούρζουλα φον ντερ Λάιεν. Στις αλλεπάλληλες κρίσεις που ταλαιπώρησαν όλα αυτά τα χρόνια την ΕΕ ήταν πάντα εκείνος που υποστήριζε ευρωπαϊκές συναινετικές λύσεις. Ήταν κάτι σαν τη φωνή της λογικής.
Η στάση του απέναντι στην ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ δεν συμπορεύεται με την κυρίαρχη στις Βρυξέλλες.
"Δεν πρέπει να δίνουμε ψεύτικες υποσχέσεις στο λαό της Ουκρανίας που τόσο υποφέρει" λέει στη γερμανική εφημερίδα Augsburger Allgemeine.
"Είμαι πολύ εκνευρισμένος με κάποιες φωνές στην Ευρώπη που προσπαθούν να πείσουν τους Ουκρανούς ότι μπορούν να γίνουν μέλη αμέσως. Αυτό δεν θα ήταν καλό ούτε για την ΕΕ ούτε για την Ουκρανία. Όποιος έχει ασχοληθεί με την Ουκρανία γνωρίζει ότι πρόκειται για μια χώρα που είναι διεφθαρμένη σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας. Παρά τις προσπάθειες, δεν είναι έτοιμη για ένταξη, χρειάζεται μεγάλες εσωτερικές μεταρρυθμιστικές διαδικασίες. Είχαμε κακές εμπειρίες με ορισμένα λεγόμενα νέα μέλη, για παράδειγμα όσον αφορά το κράτος δικαίου. Αυτό δεν πρέπει να επαναληφθεί". Την ίδια ώρα δεν το αποκλείει εντελώς αλλά υπό αυστηρές προϋποθέσεις και υπό μια ενδιάμεση μορφή. "Η ευρωπαϊκή προοπτική για τη Μολδαβία και την Ουκρανία… δεν πρέπει να συνδεθεί με την ελπίδα ότι αυτό μπορεί να επιτευχθεί εν μία νυκτί απλά με το πάτημα ενός κουμπιού. Εάν σημειωθεί πρόοδος στις χώρες αυτές, είτε πρόκειται για την Ουκρανία είτε για τα Δυτικά Βαλκάνια, θα πρέπει σίγουρα να είναι δυνατή η συμμετοχή τους σε τμήματα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Θα πρέπει να εργαστούμε για να καταστήσουμε δυνατή κάτι σαν μια μερική ένταξη, μια έξυπνη μορφή διεύρυνσης".
Και για να μην βουλιάξει το ευρωπαϊκό εγχείρημα ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ πιστεύει ότι πρέπει να καταργηθεί η ομοφωνία σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και να λαμβάνονται αποφάσεις με ειδική πλειοψηφία. Και σε όσους φοβούνται ή ελπίζουν στον καταποντισμό της ενωμένης Ευρώπης υπενθυμίζει τα μέχρι τώρα επιτεύγματά της. "Η ΕΕ επεκτάθηκε ειρηνικά στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη, καταφέραμε να συμφιλιώσουμε την ευρωπαϊκή γεωγραφία και με την ιστορία. Πετύχαμε τη νομισματική ένωση, ενισχύσαμε την εσωτερική αγορά, ξεπεράσαμε τη χρηματοπιστωτική κρίση. Στην πανδημία και στον πόλεμο στην Ουκρανία, το ευρωπαϊκό μέτωπο στέκεται ενωμένο,με μικρές ταλαντεύσεις από τους Ούγγρους και άλλους. Συνολικά, η ΕΕ έχει αποδειχθεί όχι μόνο ως ένα οικοδόμημα ιδεών, αλλά και ως μια εύρυθμη πολιτική συνεργασία. Έχουμε βιώσει, ζήσει και επιβιώσει από πολλά πράγματα. Και τώρα ξαφνικά νομίζουμε ότι όλα πάνε στραβά. Πολλά πράγματα δεν πάνε στραβά"