Νέο πλαίσιο εγγυήσεων ασφάλειας προς την Ουκρανία προωθούν οι Ηνωμένες Πολιτείες, κάνοντας λόγο για δεσμεύσεις «τύπου ΝΑΤΟ» που παραπέμπουν στο άρθρο 5 της Συμμαχίας, χωρίς ωστόσο να περιλαμβάνουν επίσημη ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ. Οι αμερικανικές πρωτοβουλίες συνοδεύονται από σαφή πολιτικά μηνύματα προς το Κίεβο, τα οποία εκλαμβάνονται από διπλωματικούς κύκλους ως έμμεσο τελεσίγραφο για τις μελλοντικές επιλογές της ουκρανικής ηγεσίας.
Σύμφωνα με το προτεινόμενο πλαίσιο, οι ΗΠΑ εμφανίζονται διατεθειμένες να παράσχουν στην Ουκρανία εγγυήσεις συλλογικής ασφάλειας που θα ενεργοποιούνται σε περίπτωση νέας ρωσικής επίθεσης, μέσω άμεσης στρατιωτικής, οικονομικής και υλικοτεχνικής στήριξης. Η λογική του σχεδίου βασίζεται σε μηχανισμούς ταχείας αντίδρασης και αποτροπής, παρόμοιους με εκείνους του άρθρου 5 του ΝΑΤΟ, χωρίς όμως να δεσμεύουν τη Συμμαχία θεσμικά ή να μεταβάλλουν το καθεστώς μη ένταξης της Ουκρανίας.
Αμερικανοί αξιωματούχοι υπογραμμίζουν ότι πρόκειται για έναν τρόπο ενίσχυσης της ασφάλειας της Ουκρανίας που δεν απαιτεί ομοφωνία εντός του ΝΑΤΟ και μπορεί να υλοποιηθεί μέσω διμερών ή πολυμερών συμφωνιών με τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλους συμμάχους. Στο πλαίσιο αυτό, εξετάζεται η παροχή προηγμένων οπλικών συστημάτων, μακροπρόθεσμης στρατιωτικής εκπαίδευσης και σταθερής χρηματοδότησης, ώστε να διασφαλιστεί η ικανότητα αποτροπής της χώρας σε βάθος χρόνου.
Παράλληλα, η αμερικανική στάση συνοδεύεται από σαφή μηνύματα προς το Κίεβο ότι το συγκεκριμένο πλαίσιο εγγυήσεων συνδέεται με πολιτικές αποφάσεις για τη μελλοντική πορεία της σύγκρουσης. Διπλωματικές πηγές εκτιμούν ότι η Ουάσινγκτον επιδιώκει να καταστήσει σαφές πως η συνέχιση της στήριξης σε αυτό το επίπεδο προϋποθέτει συγκεκριμένες επιλογές από την ουκρανική πλευρά, τόσο σε στρατιωτικό όσο και σε διπλωματικό επίπεδο.
Το μήνυμα αυτό ερμηνεύεται από αναλυτές ως έμμεσο τελεσίγραφο, καθώς αφήνει περιορισμένα περιθώρια ελιγμών στην ουκρανική ηγεσία. Από τη μία πλευρά, προσφέρεται ένα ισχυρό πλέγμα ασφάλειας που υποκαθιστά εν μέρει την ένταξη στο ΝΑΤΟ. Από την άλλη, τίθεται το ερώτημα κατά πόσο το Κίεβο καλείται να προσαρμόσει τη στρατηγική του, συμπεριλαμβανομένης της στάσης του απέναντι σε ενδεχόμενες διαπραγματεύσεις.
Στο ευρωπαϊκό πεδίο, η αμερικανική πρωτοβουλία παρακολουθείται με προσοχή, καθώς αρκετές χώρες θεωρούν ότι ένα καθεστώς εγγυήσεων «τύπου άρθρου 5» μπορεί να λειτουργήσει ως ενδιάμεση λύση, αποτρέποντας νέα κλιμάκωση χωρίς να οδηγήσει σε άμεση σύγκρουση ΝΑΤΟ–Ρωσίας. Άλλες, ωστόσο, εκφράζουν ανησυχίες για το κατά πόσο τέτοιες εγγυήσεις μπορούν να είναι αξιόπιστες χωρίς θεσμική ένταξη στη Συμμαχία.
Οι εξελίξεις αυτές καταδεικνύουν ότι η συζήτηση για την ασφάλεια της Ουκρανίας εισέρχεται σε νέα φάση, όπου η έμφαση μετατοπίζεται από το ζήτημα της ένταξης στο ΝΑΤΟ σε ένα πιο ευέλικτο αλλά πολιτικά φορτισμένο μοντέλο εγγυήσεων. Το επόμενο διάστημα αναμένεται να δείξει αν το Κίεβο θα αποδεχθεί το προτεινόμενο πλαίσιο ως στρατηγική λύση ή αν θα επιμείνει στην προοπτική πλήρους ένταξης στη Συμμαχία.