Η εμπορική συμφωνία μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ζώνης Mercosur, που υπόσχεται τη μεγαλύτερη ζώνη εμπορικών ανταλλαγών στον κόσμο και προστασία πάνω από 750.000 θέσεων εργασίας στην Ευρώπη, συνεχίζει να παραμένει ανεκπλήρωτο στοίχημα παρά την ιστορία 25 ετών διαπραγματεύσεων. Η υπογραφή της, που είχε προγραμματιστεί για το Σάββατο στη Βραζιλία, αναβλήθηκε τελευταία στιγμή καθώς η Ιταλία ζήτησε περισσότερο χρόνο έως τον Ιανουάριο του 2026, παρά τη συνολική στήριξή της στη συμφωνία.
Οι διαχρονικές καθυστερήσεις αποτυπώνουν τα βαθύτερα προβλήματα: οι ευρωπαϊκοί αγροτικοί κλάδοι ανησυχούν για αθέμιτο ανταγωνισμό από χώρες όπως η Βραζιλία, η Ινδία και η Νότια Αφρική, όπου οι συνθήκες παραγωγής είναι πολύ πιο φθηνές και οι προδιαγραφές λιγότερο αυστηρές. Τα ευρωπαϊκά προϊόντα, από καφέ και αβοκάντο μέχρι κρασιά, αντιμετωπίζουν τον ανταγωνισμό χωρίς να έχουν τις ίδιες οικονομικές ενισχύσεις ή προστασίες. Στη Γαλλία, για παράδειγμα, η τιμή του ζαχαρότευτλου έχει μειωθεί κατά 50% φέτος, δημιουργώντας φόβους ότι η τοπική παραγωγή θα υπονομευθεί περαιτέρω αν ανοίξει η αγορά στις χώρες Mercosur.
Η λογική των Βρυξελλών φαίνεται να προκρίνει τα οφέλη για τη βιομηχανία, που απασχολεί το 24% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, έναντι των αγροτών που αποτελούν μόλις το 3,8%. Παρά τη στήριξη χωρών όπως η Γερμανία και η Ισπανία, η Ιταλία αποκτά κρίσιμο ρόλο ρυθμιστή, εκμεταλλευόμενη την πολιτική ισχύ της εντός της ΕΕ και την επιθυμία της κυβέρνησης Μελόνι να επηρεάσει καθοριστικές αποφάσεις.
Οι επόμενες κινήσεις της Ιταλίας θα παρακολουθούνται με προσοχή, καθώς οι διεθνείς στρατηγικές και οι αμερικανικές προτεραιότητες θέτουν την Ιταλία στο επίκεντρο γεωπολιτικών ισορροπιών και εσωτερικής ευρωπαϊκής δυναμικής.