Για αυτοκρατορικού τύπου πολιτικές αντιλήψεις και γεωπολιτικές σκοπιμότητες που αποκτηνώνουν τους ανθρώπους κάνει λόγω ο μητροπολίτης Δημητριάδος κ.Ιγνάτιος αναφερόμενος στην ρωσική εισβολή σε συνέντευξη που παραχώρηση στον «Ταχυδρόμο» του Βόλου.
“Ο πόλεμος και μάλιστα μεταξύ ομοδόξων είναι πάντοτε μια τραγωδία, που προσβάλλει την ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια, γυρίζει πίσω τις σελίδες της ιστορίας, διαγράφει αιώνες πολιτιστικών επιτευγμάτων και αγώνες για την ελευθερία. Πονά η ψυχή μας βλέποντας τις εικόνες που έρχονται από τις εμπόλεμες περιοχές, διαπιστώνοντας ότι στον 21ο αι. επικρατούν αυτοκρατορικού τύπου πολιτικές αντιλήψεις και γεωπολιτικές σκοπιμότητες, που έμοιαζαν ξεπερασμένες, αποκτηνώνουν τους ανθρώπους και τους οδηγούν σε ειδεχθή εγκλήματα πολέμου. Όλα αυτά σφίγγουν την καρδιά μας και στρέφουν τον νου και τις προσευχές μας τούτο το Πάσχα στους απλούς ανθρώπους που βιώνουν τα τραγικά αποτελέσματα αυτής της κτηνωδίας»,τονίζει.
Ο κ.Ιγνάτιος χρησιμοποιεί ιδιαίτερα σκληρή γλώσσα για τον ρόλο της Ρωσικής Εκκλησίας την οποία κατηγορεί ότι είναι δεμένη στο άρμα του εθνοφυλετισμού: «Αυτός είναι και ο ρόλος της, αλλά δεν μπορεί. Και δε μπορεί εν προκειμένω η Ρωσική Εκκλησία, διότι είναι ασφυκτικά δεμένη στο άρμα της πολιτικής εξουσίας και υπηρετεί τυφλά τα συμφέροντα της ρωσικής κυβέρνησης. Έχω μιλήσει πολλές φορές για το δράμα του εθνοφυλετισμού, μιας διακηρυγμένης αίρεσης στον χώρο της Ορθοδοξίας, που ταυτίζει τις κατά τόπους Εκκλησίες με τα επιμέρους έθνη, τις μετατρέπει σε άβουλα όργανα πολιτικών και γεωπολιτικών σκοπιμοτήτων, και τις κάνει να ξεχνούν ότι η Εκκλησία του Χριστού υπέρκειται των επιμέρους εθνών και ότι μέλη Της είναι άπαντες οι βαπτισμένοι στο όνομα της Αγίας Τριάδος, ανεξαρτήτως εθνικής προέλευσης και καταγωγής. Δυστυχώς, στην περίπτωση της Ρωσίας και της Ουκρανίας, η Εκκλησία δεν μπόρεσε να αποφύγει τον εθνοφυλετικό πειρασμό, για να μην πω ότι τον υπηρετεί ενσυνείδητα, με αποτέλεσμα να προηγηθεί η εκκλησιαστική διαίρεση, που έστρωσε το χαλί στον πόλεμο και στην καταστροφή. Φρονώ ότι ο μεγάλος χαμένος απ’ αυτή την ιστορία, μετά τους λαούς, θα είναι η Ρωσική Εκκλησία, που σταδιακά χάνει τα διεθνή της ερείσματα, ακόμα και προς τις Εκκλησίες άλλων χωρών, τις οποίες μέχρι τώρα είχε υπό την επιρροή της, μάλιστα και προς την μερίδα εκείνη του ουκρανικού λαού, που υπάγεται σ’ αυτήν, και οδηγείται στην απομόνωση και στην απαξίωση, διότι ενώ θα μπορούσε να διαδραματίσει ρόλο γεφυροποιό και ενωτικό, λησμόνησε την αληθινή αποστολή της».
Ο Δημητριάδος επισημαίνει επίσης ότι προς το παρόν οι δίαυλοι επικοινωνίας με τη ρωσική Εκκλησία έχουν κλείσει:
Όπως γνωρίζετε, η Εκκλησία της Ελλάδος αναγνώρισε το Αυτοκέφαλο της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας, υπό τον Μητροπολίτη Κιέβου Επιφάνιο, το οποίο παραχώρησε το Οικουμενικό Πατριαρχείο το 2018, ασκώντας το Κανονικό του δικαίωμα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η Εκκλησία της Μόσχας να διακόψει την κοινωνία με το Φανάρι, αλλά και με τις άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες που αναγνώρισαν το Ουκρανικό Αυτοκέφαλο, όπερ σημαίνει ότι οι δίαυλοι επικοινωνίας, τουλάχιστον με επίσημο τρόπο, έχουν κλείσει. Προς την κατεύθυνση αυτή συμβάλλουν, ασφαλώς και οι εκδικητικής μορφής, σπασμωδικές και αντικανονικές ενέργειες της Ρωσικής Εκκλησίας, που απειλούν έτι περισσότερο την ενότητα των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Παρά ταύτα, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος απέστειλε επιστολή προς τον Πατριάρχη Μόσχας, ζητώντας του να παρέμβει προς την πολιτική ηγεσία της χώρας του, προκειμένου να σταματήσει ο πόλεμος και να επέλθει η καταλλαγή. Βλέπετε, οι βόμβες δεν κάνουν διακρίσεις. Σκοτώνουν αδιακρίτως και εκείνους που ανήκουν στην Ουκρανική Αυτοκέφαλη Εκκλησία και όσους υπάγονται στην ρωσική εκκλησιαστική διοίκηση. Ο Πατριάρχης Μόσχας ανέχεται, για να μην πω, ευλογεί, την βάρβαρη εισβολή σε ένα ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος, βλέποντας το ποίμνιό του να δολοφονείται».
Την ίδια στιγμή, η Ελλαδική Εκκλησία συμπαρίσταται και στηρίζει την Κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας και τον χειμαζόμενο Ουκρανικό λαό. Και πώς θα μπορούσε διαφορετικά! Το δράμα της Κύπρου είναι ακόμα νωπό και ματώνει τις ψυχές μας. Οι άνθρωποι αυτοί υφίστανται αδικαιολόγητη εισβολή από έναν βάρβαρο, όπως αποδεικνύεται, εισβολέα, χάνουν την ζωή και την ελευθερία τους, αναγκάζονται να γίνουν πρόσφυγες στην ίδια τους την χώρα ή στο εξωτερικό. Η ιστορία, δυστυχώς, επαναλαμβάνεται ως φάρσα, αλλά κανείς δεν παίρνει στα σοβαρά τα διδάγματά της.
Τέλος, με αφορμή το Πάσχα για τις εχθροπραξίες που συνεχίζονται ο κ.Ιγνάτιος καλεί τις Εκκλησίες να αναλάβουν τις ευθύνες τους: «Με ανησυχεί το γεγονός ότι δεν διακρίνονται, για την ώρα, χαραμάδες αισιοδοξίας για την κατάπαυση των εχθροπραξιών. Άραγε, οι ομόδοξοι εμπόλεμοι θα σεβαστούν το Πάσχα που έρχεται ή θα προσβάλουν ακόμα περισσότερο την Ορθόδοξη πίστη, υβρίζοντας τον Χριστό, που λένε ότι πιστεύουν; Φοβούμαι την γενίκευση του πολέμου, εάν συνεχίσουν να επικρατούν η παραφροσύνη και ο πολιτικός αμοραλισμός. Και εύχομαι, επιτέλους, οι Εκκλησίες να αναλογιστούν τις ευθύνες τους και να κάνουν αυτό που τους αναλογεί και μπορούν, για να σταματήσει το κακό, να επικρατήσει η ειρήνη και οι λαοί τους να ζήσουν την όντως Ανάσταση».