Εξοργισμένος Μαρκουλάκης για φωτιές:Καταραμένε κακούργε-Περίμενα να ακούσω το "αποτύχαμε"

 
Μαρκουλάκης: Νομίζω, αν μπορούσαν να το κρύψουν για τους νεκρούς, να μην το μάθει κανείς, θα το έκαναν

Ενημερώθηκε: 08/08/18 - 23:26

Ένα δυνατό μήνυμα με πολιτικές προεκτάσεις για την τραγωδία στο Μάτι απέστειλε μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ο ηθοποιός Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης.

Να σημειωθεί ότι ο ηθοποιός ακούγεται ότι μπορεί να είναι υποψήφιος στις επόμενες εθνικές εκλογές με τη Νέα Δημοκρατία,κάτι που όμως δεν έχει επιβεβαιωθεί επίσημα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΙΣ LIFESTYLE ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Το μήνυμα του Μαρκουλάκη προέρχεται από τον Άμλετ. Ο Αμλετ απευθύνεται σε έναν κακούργο, που χαμογελάει αν και έχει σκοτώσει. Και ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης αντιγράφει το απόσπασμα: “Ά, εσύ κακούργε. Καταραμένε κακούργε. Πώς μπορείς ακόμα να χαμογελάς. Να το θυμάμαι. Αυτό πρέπει να το θυμάμαι. Να έχεις σκοτώσει και να χαμογελάς. Να το γράψω στα χαρτιά μου. Να ξέρω πως αυτό γίνεται στην Δανία Μονάχα αυτό να ξέρω για την Δανία.” (Άμλετ, Πρ.1 σκ. 5 | μτφ. Γ. Χειμωνάς)

Και η συνέχεια:

«Αυτό ακριβώς. Γνωρίζουμε πως οι φυσικές καταστροφές μπορεί να έχουν θύματα, προφανώς. Δυστυχώς, συμβαίνουν – όπως ο θάνατος. Στην αρχή, αν και σοκαρισμένος, ήμουν πολύ προσεκτικός. Από την πρώτη μέρα όμως περίμενα να ακούσω το εξής αυτονόητο: “Αποτύχαμε. Έχουμε μια βασική αποστολή, μία κύρια ευθύνη: να προστατεύουμε τους πολίτες. Δεν τα καταφέραμε, κι ας κάναμε το καλύτερο που μπορούσαμε. Το καλύτερο που μπορούσαμε απλώς δεν είναι αρκετό. Με καλύτερη οργάνωση, περισσότερη προετοιμασία, ίσως να σώζονταν δέκα, πέντε, ένας. Αυτός, ο ένας, θα μας βαραίνει για πάντα. Θα βρούμε τι έφταιξε. Και ποιοι έχουν ευθύνες. Και δεν θα επιτρέψουμε να ξανασυμβεί.” Αντ’ αυτού, η μπάλα στην εξέδρα, συζητήσεις για αυθαίρετα, γκρεμούς και μάντρες έπαρση, αλαζονεία, έλλειψη ενσυναίσθησης και στοχοποίηση των θυμάτων. Ασέβεια στους νεκρούς – μου προκαλεί εμετό. Νομίζω, αν μπορούσαν να το κρύψουν για τους νεκρούς, να μην το μάθει κανείς, θα το έκαναν. Δεν έχω τίποτε κοινό με τους ανθρώπους αυτούς, ούτε μ’ εκείνους που δεν καταλαβαίνουν. Δεν μπορώ καν να διασκεδάσω με τα στιχάκια για τον Αύγουστο στα μάτια των παιδιών. Αισθάνομαι ντροπή.»