Ήμουν εκεί, στο Ολυμπιακό Στάδιο, όταν στην προσγείωσή του, το καταλάβαμε όλοι: Ο Δημοσθένης Ταμπάκος θα ‘παιρνε το χρυσό μετάλλιο, θα χαιρόμασταν τον εθνικό ύμνο και θυμάμαι, σαν τώρα, ίσα που ακουγόμουν στην ανταπόκριση-περιγραφή, με όλον τον κόσμο, όρθιο να χαιρετά το μεγαλείο.
Ο 28χρονος, τότε, Θεσσαλονικιός ανέβηκε στο βάθρο, φόρεσε και το δάφνινο στεφάνι και μ’ ένα χαμόγελο κορύφωσε την υπέρλαμπρη διαδρομή των επιτυχιών: Τι ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του Σίδνεϋ, τι παγκόσμια και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, τι ασκήσεις με τ ΄όνομά του, όλα τα κατέκτησε, όλα τα γεύτηκε… Και μετά σιγά-σιγά, γύρισε η σελίδα, ήρθε η…κανονική ζωή, η ζωή του επισμηναγού, του προϊσταμένου Γραφείου Σχεδιασμού και Ερευνάς του ΑΣΑΕΔ, του καθηγητή στο τμήμα προπονητικής του Επιστημονικού Κολλεγίου Ελλάδας, του δάσκαλου ενόργανης στη Σχολή Χιλλ.
Κάναμε παρέα, τα λέγαμε από καιρού εις καιρόν για τις σκέψεις του, τις αναζητήσεις του τα πολλά διαβάσματά του, ανταλλάσσαμε και βιβλία… ο Δημοσθένης γνώρισε την Αναστασία Δόντη, ομοσπονδιακή προπονήτρια ενόργανης, διεθνή κριτή, με λαμπρές σπουδές, παντρεύτηκαν και κάπου ο κύκλος ολοκληρώθηκε, με τις δίδυμές τους, την Ιριάνα και την Άρια. Με βαθύ και μεστό λόγο με ώριμες και φιλοσοφημένες σκέψεις ο 44χρονος πλέον βετεράνος της ενόργανης, μίλησε στο sports3.gr για τα σημεία των καιρών, τη ζωή του, τον αθλητισμό και τον άξιο διάδοχό του, τον Λευτέρη Πετρούνια…
Διαβάστε την ενδιαφέρουσα συνέντευξή του στο sports3.gr.