Ο Τζίμι Κίμελ σε όλη του την καριέρα ενσάρκωνε το πρότυπο του λευκού, ετεροφυλόφιλου άνδρα. Τι θα μπορούσε να πάει στραβά; Αυτό το ερώτημα θέτει δημοσίευμα του Vox που αποπειράται να αναλύσει το πολιτικό αποτύπωμα του «κοψίματος» της εκπομπής του δημοφιλούς παρουσιαστή από το ABC έπειτα από ένα σχόλιο του Κίμελ για τη δολοφονία του Τσάρλι Κερκ.
Κι όμως, εν έτει 2025, ο κωμικός που στην αρχή της καριέρας του «σνόμπαρε» τον κοινωνικό προοδευτισμό και προέβαλε ένα αμιγώς «ανδρικό» πρότυπο χιούμορ που σήμερα ενδεχομένως να αγκαλιαζόταν από τη φιλοτραμπική «ανδρόσφαιρα», μετατράπηκε μέσα σε ένα βράδυ σε μιντιακή… νέμεση του Ντόναλντ Τραμπ.
Στην αρχή της καριέρας του, αρκετά χρόνια πριν ο κωμικός μονόλογός του για τη «MAGA συμμορία» που «θέλει να αποκομίσει πολιτικά οφέλη από τη δολοφονία του Τσάρλι Κερκ», σταθεί αφορμή για την απομάκρυνση του από το ABC, ο Κίμελ είχε υιοθετήσει τον ρόλο του καθημερινού, προσιτού, κάποιες φορές αδέξιου και αυθόρμητου Αμερικάνου της διπλανής πόρτας.
Ο αυθορμητισμός κάποιες φορές μετατρεπόταν σε αγένεια, παρατηρεί το Vox, για την πρώτη μεγάλη δουλειά του Κίμελ: το «The Man Show» που ξεκίνησε το 1999. Κάποιοι άλλοι ενδεχομένως να εντόπιζαν στοιχεία σάτιρας και αποδόμησης της «macho» κοσμοθεωρίας. Είναι ενδιαφέρον, όπως σημειώνει δημοσίευμα των New York Times, ότι σε ένα από τα πρώτα επεισόδια της εκπομπής, ο Κίμελ μαζί με τον συμπαρουσιαστή του Ανταμ Καρόλα, παρέθεταν ένα από τα «οράματα» του σόου: «να αποτελέσει φραγή στο ποτάμι των οιστρογόνων που μας πνίγουν στην πολιτική ορθότητα».
Ο κύκλος του «The Man Show» κλείνει για να ανοίξει στα μέσα της δεκαετίας του 2000 εκείνος του «Jimmy Kimmel Live!». Ο Κίμελ περιορίζει τα παιχνιδιάρικα χαριεντίσματα με τις γυναίκες που εμφανίζονται στις εκπομπές του, αλλά αποφεύγει τις πολιτικές γωνίες στη σάτιρά του. Οσο το «The Daily Show» του Τζον Στίουαρτ και το «The Colbert Report» βρίσκοταν στο απόγειό τους, ο Κίμελ θα προέτασσε ως βασική «συνεισφορά» του στην ποπ κουλτούρα ένα χιουμοριστικό σκετσάκι με την τότε σύντροφό του Σάρα Σίλβερμαν και τον Ματ Ντέιμον.
Το 2017, περίπου μια δεκαετία μετά την έναρξη του «Live!», τα πράγματα σοβαρεύουν. Ο νεογέννητος γιος του, Μπίλι, υποβάλλεται σε επείγουσα εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς και ο παρουσιαστής προειδοποιεί από το βήμα της εκπομπής του ενάντια σε οποιαδήποτε σκέψη μεταρρύθμισης του συστήματος υγείας που θα στερούσε την κάλυψη από άτομα με προϋπάρχουσες ιατρικές παθήσεις. Βρισκόμαστε στην αρχή της πρώτης θητείας του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο.
Το 2018 ο Σον Χάνιτι του Fox News θα βάλει στο στόχαστρο τον Κίμελ επειδή σατίριζε τη σλοβένικη προφορά της Μελάνια Τραμπ. Τότε, ο παρουσιαστής θα απολογούνταν λέγοντας πως «τέτοια επίπεδα δηλητηριώδους κριτικής, δεν ωφελούν τη χώρα». Παράλληλα, είχε ήδη ξεκινήσει να παρουσιάζει τις τελετές απονομής των Οσκαρ, επιλέγοντας ένα μάλλον ασφαλές χιούμορ στους μονολόγους και τις ατάκες του, όπως σημειώνουν οι NYT.
Σε όλη τη διαδρομή του ο Κίμελ μοιάζει να επιδιώκει να εκπροσωπεί την εκάστοτε μέινστριμ τάση. Ξεκίνησε ως αδέξιο παιδί της διπλανής πόρτας, εξελίχθηκε σε κομψό ατακαδόρο και λίγα χρόνια μετά θα υποστήριζε τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας και θα εξέφραζε θέσεις κατά της οπλοκατοχής. Ποιος θα μπορούσε να εξοργιστεί τότε με έναν τέτοιο τύπο;
Και μετά ήρθε το «Trump 2.0». Ηδη από το 2018, ο Ντόναλντ Τραμπ φέρεται να καλούσε την Disney να περιορίσει τα αστεία του Κίμελ κατά του προέδρου, κάτι το οποίο έφερε τότε το αντίθετο αποτέλεσμα. Ο παρουσιαστής συνέχισε το σφυροκόπημα ακόμα πιο έντονα.
Η δεύτερη φορά, όμως, ήταν αλλιώς. Το 2024 ο Τραμπ κατηγορεί ανοιχτά τον Κίμελ. Τον αποκαλεί ατάλαντο και χαρακτηρίζει τις τηλεθεάσεις που κάνει «τραγικές». Σήμερα, ο πρόεδρος των ΗΠΑ πέτυχε αυτό που μοιάζει να επιθυμούσε από το 2018: να «κόψει» τον Κίμελ αξιοποιώντας τη δύναμη της κυβερνητικής του εξουσίας.
Η περίπτωση Κίμελ, ίσως, αντικατοπτρίζει την εξέλιξη σημείων της αμερικάνικης ποπ κουλτούρας τα τελευταία 25 χρόνια. Ο αθυρόστομος παρουσιαστής που κοιτούσε λάγνα τις γυναίκες στα πλατό του και που χρησιμοποιούσε την τεχνική «blackface» (μακιγιάζ για απεικόνιση μαύρων προσωπικοτήτων ως καρικατούρα)
, θα ζητούσε συγνώμη γι’ αυτό, θα μετασχημάτιζε τον λόγο του και θα πέρναγε αλώβητος από της συμπληγάδες του κινδύνου «ακύρωσης». Τελικά, το κουμπί του «cancel» -τουλάχιστον της εκπομπής του- θα πατιόταν όταν ο Κίμελ είπε κάτι που -πολύ απλά- δεν άρεσε στον πρόεδρο.
Με πληροφορίες από New York Times και Vox, μέσω kathimerini.gr