Το Γενικό Επιτελείο Ενόπλων Δυνάμεων του Ιράν απέρριψε στις 4 Νοεμβρίου τους ισχυρισμούς ότι η Τεχεράνη είχε λάβει όπλα από τη Ρωσία και την Κίνα κατά τη διάρκεια του πολέμου του Ιουνίου με το Ισραήλ, μετά τον ισχυρισμό ενός νομοθέτη ότι οι δύο εταίροι είχαν προμηθεύσει συστήματα αεράμυνας και άλλο υλικό στο Ιράν.
«Μετά από σχόλια που έκαναν ορισμένα ανενημέρωτα και μη εξουσιοδοτημένα άτομα που δεν έχουν καμία ευθύνη στις Ένοπλες Δυνάμεις, το Κέντρο Δημοσίων Σχέσεων του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων ανακοινώνει ότι οποιεσδήποτε δηλώσεις σχετικά με τη στρατιωτική και αμυντική συνεργασία με άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της αγοράς ή πώλησης εξοπλισμού και όπλων, είναι άνευ εγκυρότητας ή αξιοπιστίας», ανέφερε η δήλωση, σύμφωνα με το Tasnim .
Τόνισε ότι μόνο οι επίσημες ανακοινώσεις που εκδίδονται από το κέντρο επικοινωνιών των Ενόπλων Δυνάμεων αντιπροσωπεύουν τη θέση του Ιράν, προσθέτοντας ότι «όλα τα μέσα ενημέρωσης αναμένεται να απέχουν από τη δημοσίευση ή τη διάδοση τέτοιων ειδήσεων και πληροφοριών χωρίς συντονισμό με αυτό το Κέντρο».
Η διευκρίνιση ήρθε μετά τον ισχυρισμό του Ιρανού νομοθέτη Αμιρχοσεΐν Σαμπέτι ότι η Ισλαμική Δημοκρατία είχε λάβει στρατιωτικά συστήματα από τους εταίρους της στο Πεκίνο και τη Μόσχα κατά τις πρώτες ημέρες του πολέμου Ισραήλ-Ιράν.
«Την τέταρτη ημέρα του πολέμου του Ιουνίου με το Ισραήλ, το Ιράν έλαβε μια σειρά από συστήματα αεράμυνας από την Κίνα», δήλωσε ο Σαμπέτι.
«Δεν υπήρξε ούτε ένα όπλο που ζητήσαμε από την Κίνα ή τη Ρωσία και να μην μας το έδωσαν», πρόσθεσε. «Ούτε η Κίνα ούτε η Ρωσία έθεσαν κόκκινες γραμμές για εμάς όσον αφορά τα όπλα. Είπαν: "Ό,τι θέλετε, θα σας το δώσουμε"».
Ο Sabeti υποστήριξε περαιτέρω ότι οποιαδήποτε καθυστέρηση στην παράδοση εξοπλισμού οφειλόταν σε εγχώριους παράγοντες και όχι σε εξωτερική απροθυμία, περιγράφοντας τη Ρωσία και την Κίνα ως «στρατηγικούς εταίρους» που ενεργούν καλή τη πίστει.
Η δήλωση των Ενόπλων Δυνάμεων, η οποία μεταδόθηκε στην κρατική τηλεόραση, απέρριψε ευθέως τέτοιες παρατηρήσεις, υπογραμμίζοντας ότι μόνο επίσημες πηγές είναι εξουσιοδοτημένες να συζητούν την αμυντική συνεργασία του Ιράν με άλλα έθνη.
Πρόσφατα, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ δήλωσε ότι δεν υπάρχουν «όρια» στη στρατιωτική και τεχνική συνεργασία με το Ιράν, επιβεβαιώνοντας ότι η Μόσχα καλύπτει τις αμυντικές ανάγκες της Τεχεράνης στο πλαίσιο της 20ετούς συνθήκης ολοκληρωμένης στρατηγικής εταιρικής σχέσης, η οποία τέθηκε σε ισχύ τον περασμένο μήνα.
Υπογεγραμμένο τον Ιανουάριο του 2025, το σύμφωνο δεσμεύει και τις δύο πλευρές να αντιμετωπίσουν τις κοινές απειλές ασφαλείας και απαγορεύει την παροχή βοήθειας σε οποιονδήποτε επιτιθέμενο.
Τα σχόλια του Λαβρόφ έρχονται μετά την επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν τον Ιούνιο και τις επακόλουθες ιρανικές επιθέσεις αντιποίνων που στόχευσαν βασικές ισραηλινές στρατιωτικές εγκαταστάσεις.
Η Τεχεράνη, επικαλούμενη κενά στις δυνατότητες αεράμυνάς της που αποκαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια των μαχών, αναμένεται τώρα να στραφεί στη Μόσχα και το Πεκίνο για να ενισχύσει το οπλοστάσιό της, παρά τις ισραηλινές εκκλήσεις προς τη Ρωσία να σταματήσει τις πωλήσεις νέων όπλων.
Παράλληλα, το Σώμα των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης (IRGC) του Ιράν και το Γενικό Επιτελείο των Ενόπλων Δυνάμεων φέρονται να διαπραγματεύονται με κινεζικές εταιρείες για την απόκτηση πυραύλων, drones και συστημάτων αεράμυνας σε αντάλλαγμα για αποστολές πετρελαίου, σύμφωνα με το Iran International .
Οι συνομιλίες, στις οποίες συμμετέχει η Haokun Energy Group με έδρα το Πεκίνο - η οποία οφείλει στην Τεχεράνη σχεδόν 1 δισεκατομμύριο δολάρια για προηγούμενες αγορές πετρελαίου - στοχεύουν στην διευθέτηση χρεών μέσω άμεσων μεταφορών όπλων. Μια υψηλόβαθμη αντιπροσωπεία του IRGC επισκέφθηκε την Κίνα τον Σεπτέμβριο για να οριστικοποιήσει τους όρους, συμπίπτοντας με το ταξίδι του Ιρανού προέδρου Masoud Pezeshkian στο Πεκίνο.
Η προτεινόμενη συμφωνία, εάν επιβεβαιωθεί, θα σηματοδοτήσει την πρώτη γνωστή παράδοση όπλων από την Κίνα στο Ιράν ως πληρωμή για πετρέλαιο, αντανακλώντας την εμβάθυνση της μυστικής συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών στο πλαίσιο των ανανεωμένων κυρώσεων του ΟΗΕ που περιορίζουν την ικανότητα του Ιράν να εισάγει όπλα.