Πριν από 25 χρόνια, μια μέρα σαν σήμερα, στο κλειστό της οδού Αρτάκης, ο εντυπωσιακός τότε Πανιώνιος αντιμετώπιζε τον Παναθηναϊκό για τα πλέι οφ του ελληνικού πρωταθλήματος.
Οκτώ περίπου λεπτά πριν από το φινάλε, με το σκορ στο 50-56 για τον Παναθηναϊκό και μετά από ανατροπή 17 πόντων για τον Πανιώνιο, ο Μπόμπαν Γιάνκοβιτς ετοιμαζόταν να κατεβάσει τη διαφορά στους τέσσερις, έχοντας πάρει θέση στο λόου ποστ και βάζοντας στην πλάτη του τον νεαρό τότε Φραγκίσκο Αλβέρτη.
Η κίνηση να απωθήσει τον «Φράγκι» για να φτάσει στο καλάθι ήταν η αρχή του τέλους. Ο ένας από τους δύο διαιτητές της αναμέτρησης, ο Σταυρός Κουκουλεκίδης, καταλογίζει επιθετικό φάουλ στον Μπόμπαν, τον στέλνει στον πάγκο για την υπόλοιπη διάρκεια του αγώνα (ήταν το 5ο), αλλά είναι σίγουρο πως θα απέφευγε το οποιοδήποτε σφύριγμα, αν ήξερε αυτό που θα ακολουθούσε.
Ο Γιάνκοβιτς καρφώνει με φόρα το κεφάλι του στην μπασκέτα και πέφτει αιμόφυρτος στο παρκέ, μπροστά στα έκπληκτα μάτια όλων. Το κακό έγινε μέσα σε δευτερόλεπτα. Ο Γιάνκοβιτς υπέστη συντριπτικό κάταγμα και εξάρθρωση στον 6ο αυχενικό σπόνδυλο που αυτομάτως πίεζε τον νωτιαίο μυελό, με αποτέλεσμα την παράλυση των κάτω άκρων του!
Η ΚΑΕ Πανιώνιος, γι' αυτή τη "μαύρη" επέτειο του συλλόγου της Νέας Σμύρνης, με ανακοίνωσή της, τίμησε τη μνήμη του δικού της... Μπόμπαν!
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
Κάθε χρόνο, όσα χρόνια κι αν περάσουν, η 28η Απριλίου 1993, θα είναι η ημέρα που η σκέψη κάθε φιλάθλου του ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ, κάθε φιλάθλου άλλη ομάδας και κάθε φίλου του ελληνικού μπάσκετ, θα «γονατίζει» μπροστά στην μνήμη του ΜΠΟΜΠΑΝ ΓΙΑΝΚΟΒΙΤΣ. Του αγαπημένου , αξέχαστου και αθάνατου ΜΠΟΜΠΑΝ που σε μια μοιραία στιγμή του χρόνου, έγινε μνημείο αυταπάρνησης για την ομάδα που αγάπησε περισσότερο και από την ίδια την ζωή του και την οικογένεια του.
Το όνομα του ΜΠΟΜΠΑΝ ΓΙΑΝΚΟΒΙΤΣ έχι γραφτεί με ανεξίτηλα γράμματα στο πάνθεον της υπεραιωνόβιας ιστορίας του ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ. Η ιαχή «ΜΠΟΜΠΑΝ, ΜΠΟΜΠΑΝ» θα ηχεί, πάντα, στα γήπεδα που θα αγωνίζεται η ομάδα μπάσκετ για τον παίκτη που έγινε σύμβολο της μοίρας.
Η σκηνή του αυτοτραυματισμού του, με το δυνατό χτύπημα του κεφαλιού του στην βάση της μπασκέτας και η φράση που ψέλλιζε «δεν νιώθω τα πόδια μου» και η αποχώρηση του από το κλειστό γήπεδο της Αρτάκης, θα προκαλούν, πάντα, ανατριχίλα στον καθένα που θα επιστρέφει με την σκέψη του, σ’ εκείνες τις στιγμές.
Εκείνο το γλυκό χαμόγελο αισιοδοξίας του, είναι οδηγός αισιοδοξίας και αυτοπεποίθησης στις δύσκολες στιγμές επιβίωσης της ομάδας μπάσκετ για τον στόχο της παραμονής της. Μακάρι να την προστατεύει, απ’ όπου κι αν είναι.
ΜΠΟΜΠΑΝ ΣΕ ΑΓΑΠΑΜΕ, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΧΝΑΜΕ
ΚΑΕ ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ ΒΙΚΟΣ COLA".