Μέσα σε 48 ώρες, δύο ειδήσεις έδεσαν για τα καλά την Ελλάδα με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Πρώτον, η συμφωνία Αθήνας-Κιέβου για εισαγωγή αμερικανικού LNG μέσω Ελλάδας, ώστε να καλυφθούν τα τεράστια κενά, που άφησαν οι ρωσικοί βομβαρδισμοί στις ουκρανικές υποδομές φυσικού αερίου. Δεύτερον, η επίθεση με drone σε τουρκικό τάνκερ στο ουκρανικό λιμάνι Ιζμαΐλ, στην περιοχή της Οδησσού. Δύο στιγμιότυπα του ίδιου γεωπολιτικού κάδρου.
Η συμφωνία ΔΕΠΑ-Naftogaz εντάσσεται στον λεγόμενο «κάθετο διάδρομο»: Το αέριο θα φτάνει στην Αλεξανδρούπολη ως LNG, θα αεριοποιείται και μέσω Ελλάδας-Βουλγαρίας-Ρουμανίας-Μολδαβίας θα τροφοδοτεί την Ουκρανία. Για την ΕΕ, που επιδιώκει στρατηγική απεξάρτηση από το ρωσικό αέριο, η Ελλάδα παίζει ρόλο πύλης. Για το Κίεβο, είναι κυριολεκτικά ζήτημα επιβίωσης τον χειμώνα.
Δεν είναι τυχαίο, ότι το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης αναβαθμίζεται διαρκώς ως στρατιωτικό και ενεργειακό κόμβος των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Μελέτες του γαλλικού think tank «Fondation pour la Recherche Stratégique» και άλλων αναλύσεων υπογραμμίζουν ότι, μετά τη ρωσική εισβολή, η πόλη λειτουργεί ως βασικό logistics hub για την ενίσχυση της ανατολικής πτέρυγας της Συμμαχίας, από τη Ρουμανία μέχρι την Ουκρανία.
Την ίδια στιγμή, η Μαύρη Θάλασσα παραμένει «ναρκοπέδιο». Ναυτιλιακές αναλύσεις επισημαίνουν, ότι νάρκες, μη επανδρωμένα σκάφη και επιθέσεις σε πλοία έχουν καταστήσει τη ζώνη από την Οδησσό μέχρι τα Στενά περιοχή υψηλού ρίσκου, με άμεση επίπτωση στη διεθνή ναυτιλία, άρα και στη -κατά κύριο λόγο- ελληνόκτητη, εμπορική ναυτιλία. Ακόμη και τάνκερ, που μεταφέρουν ρωσικό πετρέλαιο, παρά τα πακέτα κυρώσεων, έχουν βρεθεί στο στόχαστρο ουκρανικών ειδικών επιχειρήσεων, δείχνοντας πόσο λεπτή έχει γίνει η γραμμή μεταξύ κερδοφορίας και κινδύνου.
Σε αυτό το σκηνικό, η Τουρκία προσπαθεί να συνεχίσει τον γνωστό «διπλό ρόλο» της. Από τη μια, επικαλείται το καθεστώς των Στενών και τη Συνθήκη του Μοντρέ, ελέγχοντας τη ροή πολεμικών πλοίων και προβάλλοντας εαυτόν ως εγγυητή της σταθερότητας στη Μαύρη Θάλασσα. Από την άλλη, ισορροπεί ανάμεσα σε Μόσχα και ΝΑΤΟ, πουλώντας drones στην Ουκρανία, φιλοξενώντας ρωσικά κεφάλαια και διεκδικώντας ρόλο διαμεσολαβητή στη συμφωνία σιτηρών. Η πρόσφατη επίθεση σε τουρκικό τάνκερ στο Ιζμαΐλ αποδεικνύει πόσο επικίνδυνο είναι αυτό το παιχνίδι πολλαπλών ρόλων.
Για την Ελλάδα, όλα αυτά είναι ταυτόχρονα ευκαιρία και προειδοποίηση. Ευκαιρία, γιατί η νέα ενεργειακή γέφυρα προς την Ουκρανία παγιώνει τη χώρα ως αξιόπιστο πυλώνα της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφάλειας και μάλιστα σε μια συγκυρία, όπου το Κίεβο πιέζει για ένταξη στην ΕΕ μέχρι το 2030. Προειδοποίηση, γιατί η ασφάλεια των θαλάσσιων οδών, η θωράκιση της Αλεξανδρούπολης και η ανάδειξη της διαφοράς ανάμεσα σε μια προβλέψιμη Ελλάδα και μια τακτικιστική Τουρκία θα κριθούν, όχι μόνο στα διπλωματικά κείμενα, αλλά και στα ραντάρ πλοήγησης στη Μαύρη Θάλασσα..!
ΠΗΓΗ: tomanifesto.gr