Θα μπορούσε ο Ντόναλτ Τραμπ, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι Ευρωπαίοι ( στην ακραία περίπτωση που θα ρωτηθούν) να αποδεχθούν, για παράδειγμα, η Ρωσία να εγγυηθεί την υλοποίηση μιας διεθνούς συμφωνίας;
Θα μπορούσε η λεγόμενη διεθνής κοινότητα, με βάση τα δικά της κριτήρια, να καλέσει σε μια διαπραγμάτευση για τερματισμό πολέμου, για εκεχειρία και άλλα μέτρα ειρήνευσης μια χώρα, που έχει εισβάλει και κατέχει εδάφη άλλης χώρας; Προφανώς και ναι. Δεν θα προσκαλέσουν, να εμπλέξουν, την Ρωσία, για προφανείς λόγους. Θα κάνουν, ωστόσο, σινιάλο στην Τουρκία, για να… βοηθήσει στις μεγάλες προσπάθειες για την ειρήνη!
Η Τουρκία που εμπλέκεται σε γενοκτονίες, εγκλήματα πολέμου, είναι κατοχική δύναμη, κατέχει εδάφη ενός κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης καλείται να συμμετάσχει σε ένα σύστημα εγγυήσεων και επιτήρησης της υλοποίησης συμφωνίας, που επιτεύχθηκε για τη Γάζα.
Αυτή η παραδοξότητα, για την οποία ειρήσθω εν παρόδω μόνο εμείς φωνάζουμε, ξεκίνησε από το Ουκρανικό! Και από το ίδιο το Κίεβο, που εν πολλοίς θεώρησε φαεινή την ιδέα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, να εγγυηθεί η Τουρκία την ανεξαρτησία της Ουκρανίας. Και σε κάποια στιγμή, ο αμίμητος και καλομαθημένος των δυτικών, Βολοντιμίρ Ζελέσκι, έσκασε το… ανέκδοτο και δημόσια. Ζήτησε όπως υπάρξουν εγγυήσεις τρίτων για την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας του. Και θεώρησε πως είναι αναγκαία η παρουσία της Τουρκίας, την οποία προφανώς και αποδέχεται και η Μόσχα.
Το Ουκρανικό δεν προχώρησε, παρά την παρέμβαση του Τραμπ. Έτσι έμεινε στα αζήτητα, επί του παρόντος, το «δίκαιο» αίτημα του Ζελένσκι, το οποίο ήθελε πολύ ο φίλος του Ερντογάν.
Ο Αμερικανός Πρόεδρος δεν σταμάτησε τις προσπάθειες του για την «παγκόσμια ειρήνη», παρά το γεγονός ότι στο θέμα της Ουκρανίας ο Πούτιν, σύμφωνα με τον Τραμπ, αθέτησε τα όσα συμφώνησαν. Ασχολήθηκε με τη Γάζα και κατάφερε να επιτευχθεί συμφωνία κατάπαυσης του πυρός. Στην τελευταία στροφή, οι Αμερικανοί έφεραν στο τραπέζι και την Τουρκία, η οποία θα μπορούσε να εκπροσωπήσει και την Χαμάς, να μιλά εκ μέρους της. Το έκανε τούτο, όπως αναφέρθηκε μερικές φορές. «Έπεισε», λοιπόν, η Τουρκία (και το Κατάρ) την Χαμάς και οι Ηνωμένες Πολιτείες το Ισραήλ και πέτυχαν μια συμφωνία. Για την επόμενη ημέρα, η Άγκυρα εντάχθηκε στην ομάδα, που θα επιτηρεί την υλοποίηση της συμφωνίας. Και βρίσκεται σε αυτή την ομάδα, task force, για να είναι παρούσα- και επί του εδάφους- να ελέγχει, να διασφαλίζει πως όλα βαίνουν καλώς! Και προφανώς την παρουσία της κατοχικής Τουρκίας, την αποδέχθηκε και το Ισραήλ. Ή δεν ρωτήθηκε; Είναι δυνατόν να μην ρωτηθεί; Και υποτίθεται ότι οι σχέσεις τους είναι τόσο τεταμένες, που κάποιοι εκτιμούν πως περίπτωση, κατά την οποία… κοπεί το σχοινί, θα οδηγηθούν σε στρατιωτική σύγκρουση. Αυτό το ενδεχόμενο συζητείται πολύ. Και μάλιστα κάποιοι έκαναν λόγο για σύγκρουση επί συριακού εδάφους.
Το γεγονός ότι η κατοχική Τουρκία, συμμετέχει σε μια ομάδα επιτήρησης και ελέγχου για εφαρμογής της συμφωνίας για τη Γάζα ή και που συζητήθηκε το σενάριο να είναι σε ένα σύστημα εγγυήσεων στην Ουκρανία, αυτά συνιστούν μέγιστη υποκρισία. Πώς μια χώρα, που έχει κατοχικά στρατεύματα θα εγγυηθεί άλλο κράτος; Καλύτερο ξέπλυμα δεν μπορεί να υπάρξει για την Τουρκία. Και σε αυτό συμβάλουν πολλοί, ανεκτικοί, υποκριτές, συμφεροντολόγοι.
Και κάτι άλλο, που μπορεί να είναι και ένα από τα κερασάκια στην τούρτα: Και επειδή ο κ. Τραμπ ήθελε να πάρει φέτος το Νόμπελ Ειρήνης, αλλά για διαδικαστικούς λόγους, δεν τα κατάφερε, θα πρέπει να έχει έγνοια, καθώς- ποιος ξέρει;- ίσως για του χρόνου ανοίξει η όρεξη και του Ερντογάν. Δεν νομίζω ότι κανένας από τους δυο να δεχθεί να μοιραστεί το βραβείο με τον άλλο!
Πηγή: philenews.com / Κώστας Βενιζέλος