Πως μπορεί κάποιος να ξετυλίξει το κουβάρι της ελληνικής κρίσης και να πει την ωμή αλήθεια στο λαό; Με ποιο τρόπο θα χυθεί άπλετο φως στη διαδικασία αναγκαστικής πτώχευσης των Ελλήνων και ποιες μέθοδοι χρησιμοποιήθηκαν γι' αυτό; Ποιος ήταν ο ρόλος του ΔΝΤ και των Ευρωπαϊκών αξιωματούχων που από εταίροι έγιναν διανειστές μας; Ποιο μέρος του σχεδίου εξυπηρέτησε ο Γεωργίου και γιατί απλώθηκε δίχτυ προστασίας γύρω του από όλες τις κυβερνήσεις που ακολούθησαν; Είναι αλήθεια ότι η λέξη κάθαρση προκαλεί αλλεργία και πανικό σε όλο τον –συμπεριλαμβανομένου και του ΣΥΡΙΖΑ- πολιτικό κόσμο; Πόσο απέχει από την πραγματικότητα η άποψη (σχεδόν βεβαιότητα) ότι το σχέδιο φτωχοποίησης των Ελλήνων υποστηρίζεται και υλοποιείται και εκ των έσω; Τι σχέση έχει η παραγωγή σκανδάλων (Βατοπέδι) και η πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή με τα γεγονότα που ακολούθησαν (αλλοίωση στοιχείων ΕΛΣΤΑΤ, πρόσκληση στο ΔΝΤ, υπογραφή μνημονίων);
Τα ερωτήματα που συσσωρεύτηκαν είναι πολλά. Και όσο μένουν αναπάντητα δεν πρόκειται να δούμε φως στην άκρη του τούνελ. Αλήθεια, ποιον εξυπηρετεί η σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα; Ποιος έχει άμεσο όφελος από την οικονομική καταστροφή, από την μείωση της παραγωγής, από την εκτός λογικής εκτόξευση της ανεργίας; Μα φυσικά οι πολυεθνικές, που χωρίς αντίπαλο πουλάνε την πραμάτια τους και πλουτίζουν ασύστολα. Ο θάνατος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και μάλιστα με συνοπτικές διαδικασίες δεν ήταν ούτε ξαφνικός ούτε τυχαίος. Ήταν καλά σχεδιασμένος. Απλά απαιτούνταν τα ιδανικά πολιτικά πρόσωπα για να υπογράψουν το μοιραίο.
Και βρέθηκαν. Όχι ένα, ούτε δύο. Εκατοντάδες. Πολιτικοί υπηρέτες του άκρατου νεοφιλελευθερισμού που αδιαφορούν για την ανθρώπινη κατάρρευση και την κοινωνική αποσύνθεση. Που υπόσχονται ψευδώς κοινωνική δικαιοσύνη και οικονομική ανάπτυξη, αλλά παράγουν μόνο δυστυχία, ανισότητα, ανεργία, χάος. Ο νεοφιλελευθερισμός, αυτή η εκχυδαϊσμένη καρικατούρα του καπιταλισμού, ρίζωσε σε τούτο τον τόπο κι αφού ξεριζώνει την ελπίδα από τις καρδιές των ανθρώπων, τους ντύνει με απελπισία και τους σπρώχνει στην αυτοκτονία. Ποιος νοιάζεται; Οι άνθρωποι είναι αναλώσιμοι; Το χρήμα μετράει; Και όσο πιο λίγοι το έχουν τόσο ευκολότερα παίζεται το παιχνίδι.
Αποποίηση Κληρονομιάς
Όσοι περίμεναν (μέσα σ' αυτούς κι εγώ) ότι η παραδοσιακή δεξιά, η Νέα Δημοκρατία (της οποίας η ιδρυτική διακήρυξη ασπάζεται τον ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό ως κατευθυντήρια ιδεολογική γραμμή) θα γινόταν ανάχωμα στην επέλαση του νεοφιλελεύθερου οικονομοφασιστικού μηχανισμού, απλά γελάστηκαν και στο τέλος απογοητεύτηκαν. Όχι μόνο δεν υπερασπίστηκε το παρελθόν και την ιδεολογία της, αντίθετα έγινε κομμάτι του συστήματος και σιγά-σιγά... το ίδιο το σύστημα.
Ο Αντώνης Σαμαράς και ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποποιήθηκαν την πολιτική κληρονομιά (ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός, δηλαδή δικαίωση της εργασίας και η οικονομία να υπηρετεί τον άνθρωπο) που συνοδεύει τον εκάστοτε αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας. Για πολλούς, αυτό συνιστά πολιτική προδοσία, άλλοι το ονομάζουν πολιτική απάτη.
Εγώ θα πω ότι οι ίδιοι άνθρωποι που δήλωναν –και ήταν- πολέμιοι του κρατικού μονοπωλίου, εξελίχθηκαν σε υπερασπιστές και συνοδοιπόροι των οικονομικών νταβατζήδων και όλοι μαζί παλεύουν για την καθιέρωση του ιδιωτικού μονοπωλίου. Απαραίτητη προυπόθεση είναι να αποσπάσουν την ψήφο του ελληνικού λαού και να κυβερνήσουν όπως τους συμφέρει. Νεοφιλελεύθερα. Δεν είμαι σίγουρος για την αποτελεσματικότητα του εγχειρήματος, αφού η ελληνική κοινωνία –έστω κι αν στο παρελθόν έδειξε αφέλεια– έχει κατηγοριοποιήσει κάθε πολιτικό επίδοξο σωτήρα. Και πιστέψτε με... Για τους νεοφιλελεύθερους έχει τη χειρότερη εικόνα.
Σε αυτούς χρεώνει ότι η Ελλάδα έγινε μια χώρα νεόπτωχων, μια κοινωνία με ακραίες αντιθέσεις. Σ' αυτούς χρεώνει την εξαφάνιση της μικρομεσαίας τάξης. Σ' αυτούς χρεώνει την απόφαση για διανομή του εθνικού πλούτου σε λίγους και εκλεκτούς. Δικοί τους φίλοι είναι όσοι ελέγχουν και επηρεάζουν τις μνημονιακές κυβερνήσεις. Αυτοί ναι, έχουν κάθε λόγο να στηρίξουν και τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Σταύρο Θεοδωράκη και την Φώφη Γεννηματά και τα ορφανά του Σημίτη και όλη τη νεοφιλελεύθερη παρέα τους. Η ελληνική κοινωνία όμως ΟΧΙ...