Με αφορμή που ακροδεξιές και ναζιστικές οργανώσεις σε όλη την Ευρώπη, που στράφηκαν με συλλαλητήρια και δυναμικές αντιδράσεις εναντίον των εμβολίων και των προστατευτικων μέτρων για τον κορωνοιό, προσπάθησα να εντοπίσω την αιτία των αντιδράσεων αυτών. Διερωτήθηκα: Γιατί οι ακροδεξιές αυτές οργανώσεις είναι εναντίον των προστατευτικών μέτρων και του εμβολιασμού;
Έγραψα ένα σχόλιο που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα μας «Εκκλησιαστική Παρέμβαση» για το θέμα, το οποίο παραθέτω στην συνέχεια:
«Οι αντιδράσεις των ναζιστικών μορφωμάτων εναντίον του εμβολίου και των προστατευτικών μέτρων και στην πατρίδα μας, κυρίως στην Ευρώπη μου προκάλεσαν την απορία για το τι σχέση μπορεί υπάρχη μεταξύ του ναζισμού (ακροδεξιών) και του αντιεμβολιασμού, και γιατί όσοι ακολουθούν αυτήν την θεωρία είναι εναντίον του εμβολιασμού των ανθρώπων.
Κατ’ αρχάς σκέφθηκα ότι πιθανόν το χρησιμοποιούν αυτό το θέμα ως αφορμή για να εκφράσουν την αντίδρασή τους στην Κυβέρνηση που θέλει τον εμβολιασμό των ανθρώπων ή είναι εναντίον των μεγάλων Εταιρειών ή επιδιώκουν να προσεταιρισθούν αυτούς που αντιδρούν για την ενίσχυση της οργανώσεώς τους.
Όμως, συζητώντας με κάποιον φίλο μου που διατύπωσε σοβαρά επιχειρήματα, κατάλαβα ότι το θέμα είναι βαθύτερο, δηλαδή έχει βαθειές ρίζες και δεν είναι τόσο απλό και αθώο.
Ο Νίτσε με τις θεωρίες του προσδίδει στον «υπεράνθρωπό» του τέσσερα στοιχεία. Το πρώτον η ανάγκη να φονευθή ο Θεός, το δεύτερον το να μη λυπάται κανείς τον πλησίον, το τρίτον ο ανεύθυνος και ανελέητος πόθος για την εξουσία και το τέταρτον όλα επιτρέπονται. Για τον υπεράνθρωπο δεν υπάρχει ούτε καλό ούτε κακό, και αυτό επηρέασε τις θεωρίες του Χίτλερ για την Αρία φυλή, και κάθε τι που είναι αδύνατο και ασθενικό πρέπει να εκλείψη.
Τέτοιες θεωρίες ευνοούν τον κοινωνικό δαρβινισμό και την ευγονική. Ο όρος ευγονική εισήχθη το 1883 από τον Francis Galton εξάδελφο του Δαρβίνου. Σύμφωνα με την θεωρία αυτή η ανθρώπινη φυλή χρειαζόταν ένα είδος τεχνητής επιλογής, κατ’ αντίθεση με την φυσική επιλογή. Έτσι, πρέπει να ελέγχεται και να αποφεύγεται η αναπαραγωγή των αδυνάτων και των ασθενών, και να επιζούν οι άνθρωποι εκείνοι που είναι δυνατοί, ισχυροί, υγιείς. Και, βέβαια, αυτά ισχύουν και στις θεωρίες που σχετίζονται με την αναπαραγωγή των ανθρώπων, οπότε εφαρμόζονται οι εκτρώσεις, αλλά και σε ήδη ζώντες ανθρώπους που είναι ασθενείς με ανίατα νοσήματα, με την πρακτική της ευθανασίας.
Αυτό σημαίνει ότι οι μεγάλης ηλικίας άνθρωποι που είναι συνταξιούχοι, αλλά και οι άρρωστοι θεωρούνται από αυτούς που έχουν τέτοιες ναζιστικές και ρατσιστικές θεωρίες, ως άχρηστοι για την κοινωνία, και αποτελούν τροχοπέδη στο κοινωνικό σύνολο και γι’ αυτό πρέπει να εξαφανισθούν.
Μέσα σε αυτήν την ιδεολογική προοπτική τα εμβόλια δημιουργούν αρνητικές καταστάσεις στην κοινωνία, αφού επιζούν για πολλά χρόνια άνθρωποι με ανίατες ασθένειες, με αποτέλεσμα να ζημιώνεται το Κράτος, οι ασφαλιστικές Εταιρείες, και το Σύστημα Υγείας μιάς Χώρας. Γι’ αυτόν τον λόγο μερικοί ιδεολόγοι αντι-εμβολιαστές επιδιώκουν την απελευθέρωση της κοινωνίας από τα ασθενικά στοιχεία.
Ίσως και «η ανοσία της αγέλης» να εντάσσεται μέσα σε αυτήν την προοπτική, δηλαδή να περάση ο ιός και να εξαφανίση τα άρρωστα ζώα, ώστε να παραμένουν τα υγιή και δυνατά.
Εναντίον αυτής της ναζιστικής και ρατσιστικής νοοτροπίας αντιδρά το πολιτισμένο Κράτος που προστατεύει όλους τους πολίτες του και ιδιαίτερα τους ανήμπορους σωματικά ανθρώπους, έστω κι’ αν κοστίζη οικονομικά γιατί αυτό είναι το νόημα του πολιτισμού. Ο πολιτισμός και ο εκδημοκρατισμός μιάς Χώρας εντοπίζεται κυρίως στο ότι το Κράτος δείχνει τον αλτρουισμό και την φιλανθρωπία στους αδυνάτους ανθρώπους.
Έτσι, η σύνδεση των ρατσιστών-ναζιστών με το αντιεμβολιαστικό κινημα είναι προφανής.
Φυσικά όλοι οι αντιεμβολιαστές δεν διακατέχονται από τέτοιες απόψεις, αφού υπάρχουν και άλλες αφετηρίες, όμως στο μικρό αυτό σχόλιο προσπάθησα να εντοπίσω την σχέση μεταξύ αυτών των ρατσιστικών-φασιστικών μορφωμάτων και του αντιεμβολιασμού, όταν μάλιστα εκφράζεται με δυναμικό τρόπο».
Αυτό ήταν ένα πρώτο σχόλιο που έγραψα για το θέμα αυτό, χωρίς να αναφέρομαι σε Χριστιανούς αντιεμβολιαστές, που κινούνται από διαφορετικά αίτια που συγχέουν την πίστη με την επιστήμη και καταλήγουν σε εσφαλμένα συμπεράσματα, που εκφεύγουν από την Ορθόδοξη θεολογία και εκφράζονται από την σχολαστική και προτεσταντική θεολογία.
Δεν αναφέρθηκα σε αυτήν την κατηγορία καίτοι οι φανατικοί Χριστιανοί με χλεύασαν με εμπάθεια, κατά τον συνήθη τρόπο τους.
Όμως χρειάζεται να παραθέσω επιπρόσθετα στοιχεία στο παρόν άρθρο που αναφέρονται στην σχέση ρατσισμού-ναζισμού και αντιεμβολιασμού.
Ο ρατσισμός ή φυλετισμός είναι η θεωρία εκείνη «που στηρίζεται πάνω στην άποψη της βιολογικής ανισότητας των ανθρώπων, και διακηρύσσει ότι η ιστορία της κοινωνίας και του ανθρωπίνου πολιτισμού υπακούει σε αιωνίους και αναλλοίωτους νόμους». Οι οπαδοί του ρατσισμού επιδιώκουν να αποδείξουν «ότι ο κόσμος αναγνώριζε ανέκαθεν ανώτερες και κατώτερες φυλές, δηλαδή, αυτές που δεν μπορούν να αναπτύξουν κάποιον πολιτισμό, είναι καταδικασμένες να υπομένουν την δουλεία, ενώ οι ανώτερες, που δημιουργούν ή αφομοιώνουν τον πολιτισμό, μπορούν και δικαιούνται να εκμεταλλεύονται τις κατώτερες» (Αντώνης Διαμαντίδης).
Η Έλενα Μπλοβάτσκυ το 1888 σε δύο τόμους που συνέγραψε με τίτλους κοσμογένεση και ανθρωπογένεση ανέπτυξε την θεωρία περί «ριζικών Φυλών», που είναι στάδια στην ανθρώπινη εξέλιξη, σύμφωνα με την οποία η ανθρωπότητα διαιρείται σε επτά φυλές που χωρίζονται σε επτά υποφυλές και αυτές σε επτά πολιτισμούς η καθεμιά. Η πρώτη φυλή ήταν αιθερική, που δεν υπάρχει∙ η δεύτερη φυλή ήταν υπερβορεία, ερμαφρόδιτη που δεν υπάρχει∙ η τρίτη φυλή ήταν η Λεμούρια, μαύρου χρώματος∙ η τέταρτη φυλή ήταν η Ατλαντία, κιτρίνου-καφέ χρώματος, είχαν μογγολικά χαρακτηριστικά και αναμείχθηκαν με τους κόκκινους Ινδιάνους∙ η πέμπτη φυλή είναι η Αρία, λευκού χρώματος∙ η έκτη φυλή αναμένεται και «θα δημιουργηθή με ευγονική και επιλεκτική αναπαραγωγή»∙ και η εβδόμη φυλή αναμένεται να έλθη, που θα είναι «ο υπεράνθρωπος» ή «ο νέος άνθρωπος» που θα προέλθη με την εξελικτική διαδικασία μέσα από τα «σκαλοπάτια».
Αυτές οι θεωρίες είναι το θεμέλιο των φυλετικών διακρίσεων, που τον 19ο αιώνα επηρέασαν πολλές μυστικιστικές οργανώσεις, «αφού υιοθετήθηκαν και από τους τέκτονες Ροδόσταυρους, Ιλλουμινάτι, “Εταιρεία της Θούλης” και “το Τάγμα της Χρυσής Αυγής”. Αξίζει να σημειωθή ότι η Εταιρεία της Θούλης και το Τάγμα της Χρυσής Αυγής υπήρξαν ο πυρήνας του Τρίτου Ράιχ». Η λέξη Ράιχ σημαίνει «Βασίλειο ή Αυτοκρατορία» που είναι ο χώρος ενός λαού ή Έθνους και προήλθε από το όνομα της «Αγίας Ρωμαικής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους» των Φράγκων που ήταν το Πρώτο Ράιχ, η Γερμανική Αυτοκρατορία του Μπίσμαρκ (19ος αιώνας) ήταν το δεύτερο Ράιχ, και το τρίτο Ράιχ είναι η ανεπίσημη ονομασία της ναζιστικής Γερμανίας (Βικιπαίδεια).
Ο ναζισμός είναι μια «ολοκληρωτική ιδεολογία» που αναπτύχθηκε από τον Χίτλερ με το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα της Γερμανίας που ιδρύθηκε την δεκαετία του 1920. Υποστήριζε ότι είναι «υπέρμαχος της κοινωνικής δικαιοσύνης, φυσικά μόνο για τους φυλετικά καθαρούς υπηκόους του», και εξόντωσε με τρόπους απάνθρωπους εκατομμύρια αθώων πολιτών «μόνο και μόνο επειδή δεν είχαν “άρια” καταγωγή» (Αντώνης Διαμαντίδης).
Ο ναζισμός υιοθέτησε την ρατσιστική θεωρία, ότι «η άρια φυλή είναι ανώτερη από όλες τις άλλες και προορισμένη να κυριαρχήσει, διότι οι διάφορες υποομάδες της ανέπτυξαν κατά καιρούς διαφόρους σημαντικούς πολιτισμούς». Οι ναζιστές υιοθέτησαν τον ρατσισμό «γιατί υποστήριζαν την ανωτερότητα του γερμανικού λαού». Ο Γερμανικός λαός είναι μια ανώτερη φυλή, η αρία φυλή, «που αποτελείται κυρίως από τα γερμανο-σαξονικά φύλα και πρέπει να είναι η κυρίαρχη φυλή του κόσμου. Όλες οι υπόλοιπες πρέπει να είναι υποτεταγμένες σε αυτήν, διότι είναι κατώτερες».
Ο Richard Evans (Ρίτσαρντ Έβανς) ο οποίος υπήρξε αρχικά καθηγητής ιστορίας στο Birkbeck College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και αργότερα καθηγητής νεότερης ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ, έγραψε τρεις τόμους με τίτλους «Η έλευση του Τρίτου Ράιχ», «Το Τρίτο Ράιχ στην εξουσία», και το «Γ΄ (τρίτο) Ράιχ στον πόλεμο».
Στον τρίτο από αυτούς τους τόμους αναφέρεται διεξοδικά στην περίοδο από το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, την 1η Σεπτεμβρίου 1939 μέχρι το τέλος του πολέμου στην Ευρώμη δηλαδή στις 8 Μαρτίου 1945, και περιφράφει όλες τις θηριωδίες των ναζιστών στον χώρο της Ευρώπης και στις Σλαυικές χώρες.
Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζονται όλα τα γεγονότα που εφαρμόσθηκαν για «την πολιτική γενοκτονία» που εντάσσονται μέσα στις φυλετικές πολιτικές «απέναντι στους Σλάβους και σε μειονότητες όπως οι Τσιγγάνοι, οι ομοφυλόφιλοι, οι μικροεγκληματίες και τα “αντικοινωνικά” στοιχεία».
Οι ναζιστές θεωρούσαν ότι «οι Πολωνοί και οι Εβραίοι της ανατολής» ήταν υπάνθρωποι και στην ίδια την Γερμανία οι ναζιστές αντιμετώπισαν με παρόμοιο τρόπο, αν και με σημαντικές διαφορές, τους ψυχικά ασθενείς και τα άτομα με σωματικές αναπηρίες, των οποίων η μαζική εξόντωση στη διάρκεια του Προγράμματος “ευθανασίας” υπό την διεύθυνση της Καγκελαρίας του Χίτλερ στο Βερολίνο» παρουσιάζεται σε ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο.
Η ναζιστική ιδεολογία ήταν εμποτισμένη από την ρατσιστική νοοτροπία της άριας φυλής. Όταν ο Χίτλερ και οι ναζιστές κατέλαβαν την Πολωνία «ήταν έτοιμοι για πρώτη φορά να εφαρμόσουν βίαια και πλήρως τη φυλετική ιδεολογία τους». Έτσι, «η κατεχόμενη Πολωνία θα γινόταν πεδίο δοκιμών για τη δημιουργία μιάς νέας φυλετικής τάξης πραγμάτων στην ανατολικοκεντρική Ευρώπη, πρότυπο για όλα όσα επιδίωκε ο Χίτλερ να εφαρμοστούν στην συνέχεια στην υπόλοιπη περιοχη, δηλαδή στη Λευκορωσία, στη Ρωσία, στις βαλτικές χώρες και στην Ουκρανία». Ο Χίτλερ έλεγε στον Γκαίμπελς ότι οι Πολωνοί ήταν «μαλλον ζώα παρά άνθρωποι, βραδύστροφοι και άξεστοι».
Σε ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο με τίτλο «Γερμανική ηθική», μεταξύ των άλλων, αναφέρεται στην «φονική επιστήμη». Αναφέρεται στο γεγονός ότι «η πανεπιστημιακή εκπαίδευση έπαψε ουσιαστικά να υπάρχει» και χιλιάδες φοιτητές επιστρατεύθηκαν στο μέτωπο και άλλοι «επιτάχθηκαν για να εργαστούν σε πολεμικές βιομηχανίες». Ήταν δύσκολο να συνεχιστούν οι έρευνες και οι δημοσιεύσεις και «δινόταν προτεραιότητα σε μια έρευνα μόνο αν ήταν επωφελής με άμεσο τρόπο για την πολεμική προσπάθεια ή για πράγματα που συνδέονταν με αυτήν».
Επιστρατεύθηκε η ιατρική επιστήμη για τους σκοπούς της ναζιστικής ιδεολογίας. Οι ναζιστές, επειδή υπήρχε φόβος για τους γερμανούς στρατιώτες να μολυνθούν από διάφορες ασθένειες, εντατικοποίησαν τις ιατρικές έρευνες στην Γερμανία, και στην παραγωγή των εμβολίων. Ήδη οι Πολωνοί ερευνητές του 1930 ανέπτυξαν ένα εμβόλιο για τον τύφο που μεταφερόταν με τις ψείρες του ανθρωπίνου σώματος, αλλά η παραγωγή του «ήταν δύσκολη, ακριβή και χρονοβόρα». Έτσι, παρήχθησαν ποικίλα εμβόλια, αλλά τα πειράματα γίνονταν στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως. Τους κρατούμενους, και με μάλιστα αυτούς που είχαν «σωματικές ανωμαλίες» ή ήταν καχεκτικοί τους χρησιμοποιούσαν ως πειραματόζωα, μάλιστα υπήρχαν περιπτώσεις, που τους πυροβολούσαν για να κάνουν νεκροψία».
«Στο Άουσβιτς, για παράδειγμα, γιατροί που εργάζονταν για τον Χίτλερ έκαναν πειράματα σε γυναίκες με ενέσεις και ακτίνες Χ αναζητώντας ένα ταχύ και φθηνό μέσο μαζικής στείρωσης».
Οι ναζιστές, ενώ έκαναν ιατρικές έρευνες και χρησιμοποιούσαν τους κρατουμένους στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως ως πειραματόζωα, προς χάρη των γερμανών στρατιωτών, συγχρόνως αποδεκάτιζαν τους Πολωνούς, Ουκρανούς, Λευκορώσους, μεγάλα κομμάτια της Ευρωπαικής Ρωσίας μέχρι τον Καύκασο με την στέρηση των εμβολίων.
Στους γηγενείς κατοίκους των Χωρών που κατελάμβαναν, συμφωνα με συνομιλίες του Χίτλερ, δεν θα έδειχναν «κανένα έλεος». «Δεν θα τους παρείχαν υπηρεσίες υγείας και εκπαίδευση. Όχι μόνον δεν θα τους εμβολίαζαν και δεν θα έπαιρναν προληπτικά μέτρα για αυτούς τους ανθρώπους, αλλά και θα τους έπειθαν ότι τα εμβόλια είναι επικίνδυνα για την υγεία τους. Αυτές οι απόψεις συνεπάγονταν ότι η ρωσική κοινωνία θα έφθινε και τελικά θα εξαφανιζόταν μαζί με τις άλλες σλαβικές κοινωνίες στη Λευκορωσία, την Ουκρανία και την Πολωνία. Μέσα σε εκατό χρόνια ο σλαβικός πληθυσμός της ανατολικής Ευρώπης θα είχε εξαφανιστή και τη θέση του θα είχαν πάρει «εκατομμύρια Γερμανοί αγρότες» που θα ζούσαν στα εδάφη του».
Σε όλα αυτά φαίνεται η σχέση της θεωρίας του ρατσισμού με τα εμβόλια, γι’ αυτό οι ακροδεξιοί συμμετείχαν σε αντιδράσεις εναντίον του εμβολιασμού, τους οποίους, δυστυχώς, μιμούνται διάφορες προτεσταντικές ομάδες, που επηρεάζουν και άλλους.