Το Κρεμλίνο φαίνεται πως είχε πείσει τον εαυτό του ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, δεν είχε το σθένος να ασκήσει πραγματική πίεση στη Μόσχα για να βάλει τέλος στον αιματηρό πόλεμο στην Ουκρανία.
Αλλωστε, ένα τηλεφώνημα από το Κρεμλίνο στον Λευκό Οίκο την περασμένη εβδομάδα ήταν αυτό που έπεισε τον Αμερικανό πρόεδρο να υποχωρήσει από τις απειλές του για την παροχή πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς Tomahawk στο Κίεβο. Οι πύραυλοι θα μπορούσαν να είχαν αλλάξει τις ισορροπίες στο πεδίο της μάχης.
Ομως οι νέες κυρώσεις του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών στις δύο μεγαλύτερες ρωσικές πετρελαϊκές εταιρείες ίσως αναγκάσουν τώρα τον ισχυρό άνδρα του Κρεμλίνου, Βλαντιμίρ Πούτιν, να επανεξετάσει τη στάση του απέναντι στον Αμερικανό ομόλογό του, αν όχι και σε ολόκληρο τον πόλεμό του στην Ουκρανία.
Ηδη, ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ, πρώην πρόεδρος της Ρωσίας και νυν αναπληρωτής πρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας, εξαπέλυσε επίθεση εναντίον του Τραμπ, χαρακτηρίζοντάς τον «φλύαρο ειρηνοποιό που πλέον βαδίζει στο μονοπάτι του πολέμου κατά της Ρωσίας». «Αυτός είναι ο δικός του πόλεμος τώρα, όχι του γερο-Μπάιντεν», πρόσθεσε σε ανάρτησή του στα κοινωνικά δίκτυα.
Δεν είναι ότι οι κυρώσεις αυτές είναι ιδιαίτερα σκληρές από μόνες τους, σημειώνει το CNN. Πράγματι, το πετρέλαιο αποτελεί ζωτικής σημασίας πηγή εσόδων για τη ρωσική οικονομία, που χρηματοδοτεί τον δαπανηρό πόλεμο του Κρεμλίνου στην Ουκρανία. Και όντως, η Rosneft και η Lukoil, μαζί με δεκάδες θυγατρικές τους που τέθηκαν υπό κυρώσεις, είναι οι κυριότερες παραγωγοί πετρελαίου της χώρας.
Ωστόσο, η Ρωσία έχει αποδειχθεί ικανότατη στο να παρακάμπτει τέτοιου είδους περιορισμούς στο παρελθόν και, σύμφωνα με Ρώσους αξιωματούχους, θα επιχειρήσει να το πράξει ξανά.
«Η απόφαση αυτή δεν θα δημιουργήσει ιδιαίτερα προβλήματα για εμάς. Η χώρα μας έχει αναπτύξει ισχυρή ανοσία στις δυτικές κυρώσεις και θα συνεχίσει με αυτοπεποίθηση να αναπτύσσεται οικονομικά και ενεργειακά», δήλωσε η Μαρία Ζαχάροβα, εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα για το Κρεμλίνο, ωστόσο, είναι ότι η δοκιμασμένη στρατηγική του για να επηρεάζει τον Λευκό Οίκο του Τραμπ –υποσχόμενη ειρηνευτικές συνομιλίες για την Ουκρανία και οικονομικές ευκαιρίες, ενώ συνέχιζε ακάθεκτο τον πόλεμο– φαίνεται πως έχει εξαντλήσει τα όριά της.
Ο Αμερικανός πρόεδρος, που εδώ και μήνες υποψιαζόταν ότι το Κρεμλίνο δεν τον αντιμετώπιζε ειλικρινώς στο ουκρανικό ζήτημα, αποφάσισε επιτέλους να δράσει.
Εκτός από τις πρώτες ουσιαστικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας από την έναρξη της εισβολής, ο Τραμπ «ακύρωσε» και την προγραμματισμένη συνάντηση με τον Πούτιν στη Βουδαπέστη. Λίγες μόλις ώρες νωρίτερα, Ρώσοι αξιωματούχοι διαβεβαίωναν πως «δεν υπήρχαν εμπόδια» και ότι οι προετοιμασίες για τη συνάντηση «προχωρούσαν κανονικά», απορρίπτοντας κάθε υπόνοια αναβολής.
Εκ των υστέρων, αυτή η αισιοδοξία μοιάζει με ευσεβή πόθο του Κρεμλίνου. Ο Πούτιν εξακολουθεί να επιδιώκει να δείξει, τόσο στο εσωτερικό όσο και διεθνώς, ότι –παρά τις κυρώσεις και το ένταλμα σύλληψης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για εγκλήματα πολέμου– δεν είναι απομονωμένος.
Οταν ο Τραμπ τον υποδέχθηκε στην Αλάσκα τον Αύγουστο, ο ισχυρός άνδρας του Κρεμλίνου είχε πετύχει μια εύκολη διπλωματική νίκη, προσφέροντας ελάχιστα ανταλλάγματα στον Λευκό Οίκο. Ομως αυτή τη φορά, δεν θα υπάρξει νέα συνάντηση στη Βουδαπέστη, εκτός κι αν σημειωθεί πραγματική πρόοδος στο ουκρανικό μέτωπο.
Το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών μάλιστα άφησε να εννοηθεί ότι ακόμη σκληρότερες κυρώσεις μπορεί να ακολουθήσουν, ώστε να πιεστεί περαιτέρω η Μόσχα να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Ισως πρόκειται για την αρχή αυτού που οι επικριτές της πολιτικής του Τραμπ απέναντι στη Ρωσία ζητούσαν εδώ και καιρό: μια πιο αποφασιστική στρατηγική, που θα αξιοποιεί την αμερικανική επιρροή για να εξαναγκάσει τον Πούτιν να υποχωρήσει από τους μαξιμαλιστικούς του στόχους στον πόλεμο.
Αυτοί περιλαμβάνουν τις απαιτήσεις του Κρεμλίνου να παραδώσει το Κίεβο στρατηγικές περιοχές στο Ντονμπάς, στα ανατολικά της Ουκρανίας, κάτι που αποτελεί κόκκινη γραμμή για την ουκρανική κυβέρνηση και τους Ευρωπαίους συμμάχους της.
Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι χαρακτήρισε τις αμερικανικές κινήσεις «πολύ σημαντικές» και καθοριστικές για να φέρουν τη Ρωσία στο τραπέζι των συνομιλιών. Παράλληλα, Ευρωπαίοι αξιωματούχοι εξέφρασαν ικανοποίηση για τη φαινομενικά πιο σκληρή στάση που υιοθετεί η Ουάσιγκτον.
Ωστόσο, σε Κίεβο, Βρυξέλλες και Μόσχα, ελάχιστοι αμφιβάλλουν ότι στον απρόβλεπτο κόσμο του Τραμπ, ένα νέο τηλεφώνημα από τον Πούτιν μπορεί ανά πάσα στιγμή να αλλάξει πάλι τα δεδομένα.
Μέσω kathimerini.gr