Καθ’ όλη τη διάρκεια του 2025, η Ευρώπη ήρθε αντιμέτωπη με μια νέα και απρόβλεπτη απειλή: «αγνώστου ταυτότητας» drones που εμφανίζονται στους ευρωπαϊκούς ουρανούς, προκαλώντας συναγερμούς και ανησυχία για την ασφάλεια κρίσιμων υποδομών. Αρχής γενομένης στις 4 Δεκεμβρίου, πέντε μη επανδρωμένα αεροσκάφη εντοπίστηκαν πάνω από τη στρατηγική ναυτική βάση Île Longue στη Βρετάνη, όπου σταθμεύουν τα πυρηνικά υποβρύχια της Γαλλίας, πυροδοτώντας συναγερμό.
Οι ευρωπαϊκές αρχές, ενώ επισήμως δεν κατονομάζουν υπεύθυνο, εκφράζουν ιδιωτικά υποψίες ότι πολλά περιστατικά σχετίζονται με τη Ρωσία, αν και η Μόσχα αρνείται οποιαδήποτε εμπλοκή. Το πρόβλημα εντείνεται από την πληθώρα εμπορικών και ερασιτεχνικών drones, που καθιστούν δύσκολο τον διαχωρισμό ειρηνικών από ύποπτα αεροσκάφη. Η Βρετανία εκτιμά ότι έως το 2030 θα κυκλοφορούν 76.000 εμπορικά drones στον εναέριο χώρο της.
Οι ψευδείς αναφορές πολλαπλασιάζουν τη σύγχυση: για κάθε πραγματικό περιστατικό, δεκάδες πιθανές θεάσεις αποδεικνύονται ανύπαρκτες. Έρευνες σε Ολλανδία και Γερμανία συνδέουν μόνο μερικές θεάσεις drones με πραγματική δραστηριότητα, συχνά από πλοία με ρωσικό πλήρωμα.
Η ανίχνευση αποτελεί τη βασική πρόκληση. Τα παραδοσιακά ραντάρ δεν εντοπίζουν τα μικρά, αργά κινούμενα drones, και οι λύσεις ποικίλουν από οικονομικούς παθητικούς αισθητήρες μέχρι ενεργά ραντάρ υψηλού κόστους, που απαιτούν ειδικό προσωπικό και προσεκτική διαχείριση των εκπομπών ραδιοσυχνοτήτων.
Όταν ένα drone θεωρηθεί επικίνδυνο, οι αρχές μπορούν να χρησιμοποιήσουν τεχνικές soft-kill, όπως παρεμβολή ή spoofing, που παραπλανούν το αεροσκάφος χωρίς φυσική καταστροφή. Σε περίπτωση αποτυχίας, η εξουδετέρωση γίνεται με φυσικά μέσα – δίχτυα ή πυροβολισμούς. Η κατάρριψη είναι όμως επικίνδυνη, καθώς οι πτώσεις drones ή οι εκτοξευμένες σφαίρες μπορεί να προκαλέσουν θύματα ή υλικές ζημιές, όπως συνέβη σε περιστατικά στη Βάση Volkel στην Ολλανδία.
Οι ευρωπαϊκές αρχές συχνά προτιμούν να κλείνουν τον εναέριο χώρο και να αναστέλλουν τις πτήσεις, αντί να ρισκάρουν ατυχήματα, αφήνοντας παράλληλα το περιθώριο για κακόβουλους να προκαλέσουν χάος χωρίς άμεση απάντηση. Η κατάσταση αναδεικνύει την ανάγκη για νέα, συντονισμένα συστήματα αεράμυνας και στρατηγικές αντιμετώπισης των μικρών μη επανδρωμένων αεροσκαφών, που έχουν γίνει ένα από τα πλέον δύσκολα και δαπανηρά προβλήματα ασφάλειας της σύγχρονης Ευρώπης.