Υπάρχει ένας στρατός της Μέσης Ανατολής που μπορεί να συντρίψει τους τρομοκράτες Χούθι της Υεμένης, σταματώντας τις θανατηφόρες επιθέσεις τους σε ζωτικής σημασίας ναυτιλιακές οδούς στην Ερυθρά Θάλασσα και τις πυραυλικές επιθέσεις τους στο Ισραήλ.
Οι Χούθι είναι πολύ πιο επικίνδυνοι από έναν συχνό συναγερμό στο Ισραήλ. Ένας μόνο βαλλιστικός πύραυλος ενεργοποιεί σειρήνες αεροπορικής επιδρομής και ισραηλινά αντιπυραυλικά συστήματα, στέλνοντας εκατομμύρια σε καταφύγια στη μέση της νύχτας.
Πιο σημαντική είναι η αναστάτωση στην παγκόσμια ναυτιλία από τις πυραυλικές επιθέσεις των Χούθι σε πλοία στην Ερυθρά Θάλασσα. Τον τελευταίο μήνα, οι τρομοκράτες Χούθι βύθισαν δύο πλοία, σκότωσαν αρκετούς ναυτικούς και πήραν άλλους αιχμαλώτους. Σε απάντηση, οι φορτωτές στέλνουν τα πλοία τους σε μεγάλη απόσταση γύρω από την Αφρική, παρακάμπτοντας τη Διώρυγα του Σουέζ της Αιγύπτου και το λιμάνι Εϊλάτ του Ισραήλ, προσθέτοντας εκατομμύρια στο κόστος και εβδομάδες στις παραδόσεις.
Όλα αυτά οφείλονται σε μια συμμορία βίαιων εξτρεμιστών που υποστηρίζεται από το Ιράν και διαθέτει όχι περισσότερους από 20.000 ένοπλους μαχητές, οι οποίοι καταλαμβάνουν τη μισή χώρα τους, τη μισή που τυχαίνει να ελέγχει τα στενά Μπαμπ ελ-Μαντέμπ στο τέλος της Ερυθράς Θάλασσας.
Παρά την εκεχειρία με τις ΗΠΑ, οι Χούθι συνεχίζουν τις επιθέσεις τους σε φορτηγά πλοία στην Ερυθρά Θάλασσα, καθώς και τις πυραυλικές επιθέσεις τους στο Ισραήλ, το οποίο δεν καλύπτεται από την άστοχη αμερικανική εκεχειρία. Σε απάντηση, το Ισραήλ έχει πραγματοποιήσει δεκάδες αεροπορικές επιδρομές σε στόχους στο ελεγχόμενο από τους Χούθι τμήμα της Υεμένης, ανατινάζοντας λιμάνια και στρατιωτικές εγκαταστάσεις.
Αλλά οι αεροπορικές επιδρομές είναι μόνο το πρώτο στάδιο. Χρειάζονται χερσαίες δυνάμεις. Ένας μεγάλος, καλά εξοπλισμένος στρατός, έτοιμος να κινηθεί, θα μπορούσε να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα μια για πάντα. Αυτός ο στρατός έχει 480.000 στρατιώτες σε ενεργό υπηρεσία και άλλους 325.000 εφέδρους. Έχει ετήσιο προϋπολογισμό περίπου 70 δισεκατομμυρίων δολαρίων, έναν μεγάλο στόλο προηγμένων επιθετικών αεροσκαφών, σχεδόν 1.000 άρματα μάχης και χιλιάδες τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού. Το Ισραήλ, σωστά; Όχι, είναι η Σαουδική Αραβία δίπλα στην Υεμένη.
Η Σαουδική Αραβία έχει περίπου τετραπλάσιο πληθυσμό από τον Ισραήλ, σχεδόν τριπλάσιο αμυντικό προϋπολογισμό του Ισραήλ, τριπλάσιο αριθμό στρατιωτών του τακτικού στρατού και σχεδόν τόσους εφέδρους. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι καλύτερος στρατός από τον Ισραήλ, αλλά είναι μεγαλύτερος. Αρκετά μεγάλος για τις αποστολές που έχει αναλάβει.
Συνήθως ακούμε για τον σαουδαραβικό στρατό μόνο όταν οι ΗΠΑ ανακοινώνουν την τελευταία συμφωνία όπλων πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων με το βασίλειο, και το Ισραήλ και οι υποστηρικτές του σηκώνονται και ουρλιάζουν. Αλλά στο τέλος, όλος αυτός ο προηγμένος στρατιωτικός εξοπλισμός είναι εκεί και έτοιμος να τεθεί σε λειτουργία αν η Σαουδική Αραβία έχει το κίνητρο να τον χρησιμοποιήσει. Η Σαουδική Αραβία έχει ήδη πολεμήσει τους Χούθι μία φορά. Διασυνοριακές συγκρούσεις ξέσπασαν το 2009 και συνεχίστηκαν κατά διαστήματα για μια δεκαετία.
Οι Χούθι εκτόξευσαν πυραύλους στη Σαουδική Αραβία, συμπεριλαμβανομένου ενός που έπληξε το κύριο αεροδρόμιο, και οι Σαουδάραβες έστειλαν ορισμένες δυνάμεις στην Υεμένη για να προσπαθήσουν να ξεριζώσουν τους τρομοκράτες που υποστηρίζονται από το Ιράν. Οι Σαουδάραβες αποσύρθηκαν, μετά από συμφωνία κατάπαυσης του πυρός το 2018. Η ήττα δεν οφειλόταν σε έλλειψη ισχύος πυρός. Η αποτυχία της Σαουδικής Αραβίας αντανακλούσε έλλειψη δέσμευσης.
Τι έχει αλλάξει, λοιπόν; Τι θα παρακίνησε τους Σαουδάραβες να προσπαθήσουν ξανά και να πάνε ολομέτωποι αυτή τη φορά; Αρκετά: Το Ιράν, ο άσπονδος εχθρός της Σαουδικής Αραβίας, έχει αποδυναμωθεί σημαντικά στους πολέμους του εναντίον του Ισραήλ, χάνοντας τους αντιπροσώπους του στον Λίβανο και τη Γάζα και υφίσταται μια ταπεινωτική ήττα από τις ισραηλινές και αμερικανικές αεροπορικές επιδρομές στην πατρίδα του.
Παράλληλα, ένας νέος άξονας σχηματίζεται στη Μέση Ανατολή, περιπλέκοντας την παλιά εικόνα των σουνιτών μουσουλμάνων υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας εναντίον των σιιτών υπό την ηγεσία του Ιράν: Η Τουρκία παίζει ως περιφερειακή δύναμη δίπλα στο Ιράν.
Η Τουρκία είναι ένα κάποτε κοσμικό σουνιτικό έθνος που οδηγήθηκε στον ακραίο ισλαμισμό από τον ισχυρό πρόεδρό της, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Αυτό αποτελεί τόσο κίνδυνο όσο και ευκαιρία για τη Σαουδική Αραβία και τον προοδευτικό ηγέτη της, Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν.
Συνεχής υποστήριξη τρομοκρατικών οργανώσεων από το Ιράν
Από τη μία πλευρά, το Ιράν συνεχίζει να εξοπλίζει τους Χούθι, ενώ ο άξονας Τουρκίας-Ιράν αποτελεί απειλή για το άλλο μέτωπο της Σαουδικής Αραβίας. Από την άλλη πλευρά, είναι μια ευκαιρία για τον MBS, όπως είναι γνωστός ο Σαουδάραβας πρίγκιπας διάδοχος, να διεκδικήσει την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας στην περιοχή ως αντίβαρο στον νέο άξονα. Γιατί να το κάνει αυτό; Γιατί να μην αφήσει απλώς στην ησυχία του και να παρακολουθήσει πιθανές απειλές που μπορεί να εκραγούν ή όχι μπροστά του; Επειδή μπορεί, ο MBS θέλει να έχει αντίκτυπο. Και εδώ έρχεται το Ισραήλ.
Για να υιοθετήσει η Σαουδική Αραβία μια θετική περιφερειακή στάση, ο MBS πρέπει να συμφωνήσει να ενταχθεί στις ιστορικές Συμφωνίες του Αβραάμ, ειρηνευτικές συμφωνίες μεταξύ του Ισραήλ και αρκετών αραβικών εθνών κοντά στη Σαουδική Αραβία. Αυτό θα δημιουργούσε έναν συνασπισμό ως σαφή ηγέτη στην περιοχή. Για να συμβεί αυτό, ο πόλεμος στη Γάζα πρέπει να τερματιστεί. Λαμβάνοντας υπόψη τα πιθανά οφέλη για το Ισραήλ από μια μετριοπαθή αραβική δύναμη υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας που θα αντικαταστήσει το ιρανικό μέτωπο τρομοκρατίας, ο τερματισμός του πολέμου θα πρέπει να είναι η κορυφαία προτεραιότητα του Ισραήλ αντί της ανέφικτης «ολικής νίκης» και των ατελείωτων, άκαρπων «διαπραγματεύσεων» ομήρων με τους τρομοκράτες της Χαμάς, οι οποίοι δεν έχουν κανένα συμφέρον να αφήσουν τους Ισραηλινούς να βγουν από τη διεθνή κατολίσθηση που έχουν προκαλέσει.
Ένα τίμημα της εμπλοκής της Σαουδικής Αραβίας θα ήταν ένας «πολιτικός ορίζοντας» για τους Παλαιστίνιους, ένα νεύμα προς την κατεύθυνση ενός παλαιστινιακού κράτους. Η σημερινή ηγεσία του Ισραήλ δεν θα συμφωνούσε ποτέ με αυτό, αν και οι Παλαιστίνιοι έχουν αποδείξει επανειλημμένα ότι δεν θέλουν ένα κράτος που να ζει ειρηνικά με το Ισραήλ. Θέλουν ένα κράτος που να ζει ειρηνικά χωρίς το Ισραήλ. Έτσι, αυτός ο ορίζοντας είναι τόσο μακρινός που ούτε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble δεν θα μπορούσε να τον εντοπίσει.
Ένας μετριοπαθής συνασπισμός υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας θα μπορούσε να αναλάβει την αποκατάσταση της Γάζας και τον έλεγχο των τρομοκρατών. Αυτό θα μπορούσε ακόμη και να οδηγήσει σε μια μόνιμη λύση μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων, που θα επιβληθεί από τον συνασπισμό, ελπίζουμε με τη συνεργασία του Ισραήλ. Το πρώτο βήμα σε αυτή τη διαδικασία θα ήταν η εξάλειψη της απειλής των Χούθι και η επανένωση της Υεμένης υπό την προστασία της Σαουδικής Αραβίας. Καθόλου άσχημα για ένα πρώτο βήμα.
Πηγή: Jerusalempost