Ενα ερώτημα εκφράζει την απογοήτευση των 13.500 εγκλωβισμένων στον καταυλισμό τςη Ειδομένης. Ρωτούν και ξαναρωτούν «Γιατί δεν μας θέλουν στην Ευρώπη;». Αδυνατούν να κατανοήσουν το κλείσιμο των συνόρων που δεν τους επιτρέπει να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς τη βόρεια Ευρώπη διά της ιδίας οδού με πολλούς φίλους και συγγενείς τους που προηγήθηκαν. Συνεχίζουν όμως να ελπίζουν ότι θα καταφέρουν να περάσουν τα σύνορα. Κάποιοι βρίσκονται έκει με την ελπίδα να περάσουν τα σύνορα περισσότεορ από ένα μήνα.
«Τι σκέφτονται στην Ευρώπη για εμάς; Θεωρούν ότι θα τους δημιουργήσουμε προβλήματα;» ρωτά ο Άχμεντ από την πόλη Φαλούτζα του Ιράκ. Μαζί με τους φίλους του, τον Μοχάμεντ, τον Άλι και τον Αμπντούλ Αζίζ, κάθονται έξω από τη σκηνή τους και συζητούν για τα κλειστά σύνορα και τι μπορούν να κάνουν τώρα. «Εμείς είμαστε πρόσφυγες, όχι τρομοκράτες» τονίζουν και αποδίδουν τα κλειστά σύνορα στον φόβο που κυριάρχησε στην Ευρώπη μετά τα γεγονότα στο Παρίσι.
«Αν δεν υπήρχε πόλεμος στην πατρίδα μας, δεν θα ερχόμασταν ποτέ εδώ. Κι αν τώρα δεν μας δουν με συμπόνοια και αγάπη, είμαστε χαμένοι. Δεν έχουμε κανένα μέλλον» λέει, από την πλευρά του, ο Μοχάμεντ, ενώ στρίβει ένα τσιγάρο. «Το τελευταίο μου. Τα λεφτά τελείωσαν» λέει με παράπονο.
Από την άλλη πλευρά, μάταια περιμένουν τα λεωφορεία όσους έχουν κουραστεί από τις συνθήκες ζωής στην Ειδομένη και θέλουν να δώσουν «μια δεύτερη ευκαιρία» στον εαυτό τους για να συνεχίσουν το ταξίδι τους μέσω του προγράμματος μετεγκατάστασης. Αρκετοί δείχνουν ενδιαφέρον αλλά λιγότεροι είναι αυτοί που τελικά καταλήγουν στο να «κυνηγήσουν» τη διαδικασία.
«Μας αποθαρρύνει το γεγονός ότι στον κατάλογο των 24 χωρών από τις οποίες καλούμαστε να επιλέξουμε είναι και κάποιες με κακή οικονομική κατάσταση» εξηγεί ένας νεαρός, ο οποίος ενημερώνει ότι το μεσημέρι η κοινότητα των περίπου 1.000 Γεζίντι -όπως λέει- από την οποία προέρχεται και ο ίδιος, θα πραγματοποιήσουν συγκέντρωση διαμαρτυρίας, χωρίς ωστόσο να εμποδίζουν την κίνηση των τρένων. «Θέλουμε να τραβήξουμε την προσοχή του κόσμου στο δικό μας, ξεχωριστό πρόβλημα. Εμείς δεν έχουμε κανένα μέλλον στο Ιράκ. Είμαστε κυνηγημένοι από όλους» τονίζει.