Ο σημαντικός και αγαπητός τραγουδιστής, που έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών έπειτα από νοσηλεία στο Ιπποκράτειο, δεν είχε διαπρέψει μόνο σε μουσικές σκηνές, φεστιβαλικές διοργανώσεις ή στούντιο ηχογράφησης, αλλά και σε δημοφιλείς ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου
Καθόλου παράξενο δεν θα είναι αν αρκετοί, νεότεροι κυρίως, έχουν ακούσει την ευγενική και πρόσχαρη, «κλασική» φωνή του σε κομμάτια όπως «Ένας ουρανός μ’αστέρια» (των Πλέσσα-Σοφού, από την ταινία «Ραντεβού στον αέρα του Δαλιανίδη) ή «Σου το’πα μια και δυο και τρεις» (των Κλάββα-Πρετεντέρη, από το «Μικροί και μεγάλοι εν δράσει», του Λάσκου).
Άλλοι πάλι, μπορεί να την πρωτοάκουσαν στον «Ύμνο του Παναθηναϊκού» (Μουζάκης-Οικονομίδης), ομάδα που και ο ίδιος αγαπούσε.
Και το αξιοσημείωτο είναι ότι τόση δημοτικότητα, ο Γιάννης Βογιατζής την απόκτησε έχοντας ξεκινήσει το τραγούδι από τις βραδιές ταλέντων του μουσικοσυνθέτη Ζοζέφ Κορίνθιου, ένα βράδυ που σύμφωνα με παλιότερη αφήγησή του, κάποιος από την παρέα του υποσχέθηκε δύο τσιγάρα Pall Mall αν έβγαινε να τραγουδήσει.
Γεννημένος το 1934 στο Παγκράτι, ο «Πολ Άνκα της Ελλάδος» όπως θα τον περιέγραφε ο Τύπος στα πρώτα του βήματα, θέλησε αρχικά να ακολουθήσει τα χνάρια του αξιωματικού πατέρα του, όμως τον κέρδισε ο καλλιτεχνικός χώρος, τον οποίο υπηρέτησε και από το θέατρο και το ραδιόφωνο. Στα καμπαρέ της Τρούμπας διασκέδασε τον αμερικανικό στόλο, στο Τατόι ψυχαγώγησε την βασιλική οικογένεια, ενώ στο Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού βγήκε τρίτος το 1959 (ερμηνεύοντας το «Εσένα» των Σπάρτακου-Λιδωρίκη) και έπειτα πρώτος, δύο φορές: τον 1963 με το «Πέταξε ένα πουλί» (των Κλάββα-Αλεξόπουλου) και το 1970 με το «Αδέρφια μου, αλήτες, πουλιά» (των Βοσκόπουλου-Λυμπερόπουλου).
Ερμήνευσε επίσης και άλλες αγαπημένες επιτυχίες του Μίμη Πλέσσα («Οι θαλασσιές σου οι χάντρες», «Η πρώτη μας νύχτα» κ.ά.), αρκετά ντουέτα με τη Τζένη Βάνου (όπως τα «Θέλω κοντά σου να μείνω», «Ένα σου δάκρυ», «Αθήνα μου ξενύχτισσα»), καθώς και κομμάτια των Γιώργου Μουζάκη («Σ’αγαπώ σ’όλες τις γλώσσες»), Γεράσιμου Λαβράνου, Κώστα Καπνίση, αλλά και των Μάνου Χατζιδάκι και Μίκη Θεοδωράκη, με πολλές από τις ερμηνείες του να ακούγονται σε ταινίες και μιούζικαλ.
Είχε χαρακτηριστεί τραγουδιστής του «καλού κόσμου» και ο ίδιος είχε αφηγηθεί κάποιες σχετικές εμπειρίες του, Μιλώντας για την ιστορική «Αθηναία» στο Κολωνάκι, έλεγε χαρακτηριστικά: «Υπήρχαν πελάτες που είχαν στασίδια, όπως ο Ξενοφών Ζολώτας. Γλεντζές τύπος, ήταν ο πρώτος που σήκωσα να χορέψει στο τραπέζι. Τότε μας κατέβαζαν ανά πάσα στιγμή στο μαγαζί. Ο Καραμανλής ερχόταν πάντα τα μεσημέρια κι εγώ έπρεπε να είμαι παρών. Χωρίς ορχήστρα, μόνος για να τραγουδήσω στον Πρόεδρο το ’’Δυο πράσινα μάτια’’».