Η υποψηφιότητα της Τουρκίας για την προεδρία της INTERPOL προκαλεί έντονους προβληματισμούς διεθνώς. Όπως αποκάλυψε το Nordic Monitor — ιστοσελίδα που διαχειρίζονται Τούρκοι δημοσιογράφοι αυτοεξόριστοι στην Ευρώπη για να αποφύγουν τις διώξεις του καθεστώτος Ερντογάν — η Άγκυρα, που έχει κατηγορηθεί ως «ο κορυφαίος καταχραστής» των μηχανισμών της INTERPOL, επιδιώκει τώρα να ελέγξει τον ίδιο τον οργανισμό.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, η τουρκική κυβέρνηση προωθεί την υποψηφιότητα του Mustafa Serkan Sabanca, επικεφαλής του Τουρκικού Εθνικού Γραφείου της INTERPOL, για την προεδρία του οργανισμού ενόψει της Γενικής Συνέλευσης που θα διεξαχθεί στο Μαρακές στα τέλη Νοεμβρίου. Πίσω από αυτή την κίνηση, όμως, δεν κρύβεται απλώς η επιθυμία για διεθνές κύρος, αλλά η προσπάθεια της Άγκυρας να εξαγάγει το αυταρχικό της μοντέλο ελέγχου και στο πεδίο της διεθνούς αστυνομικής συνεργασίας.
Από τις «Κόκκινες Ανακοινώσεις» στην πολιτική δίωξη
Εδώ και χρόνια, η Τουρκία αξιοποιεί — ή μάλλον καταχράται — τους μηχανισμούς της INTERPOL για να καταδιώκει πολιτικούς αντιπάλους, δημοσιογράφους και εξόριστους. Έρευνα του New Lines Institute αποκάλυψε ότι η Άγκυρα έχει υποβάλει πάνω από 3.500 αιτήματα “Red Notice” για μέλη της κίνησης Γκιουλέν, εκ των οποίων μόνον τρεις κατέληξαν σε νόμιμες εκδόσεις. Οι υπόλοιποι συνελήφθησαν ή απελάθηκαν μέσω ανεπίσημων, «σκοτεινών» διαύλων.
Παράλληλα, όπως ανέδειξε το Just Security, η Τουρκία χρησιμοποίησε και τη βάση δεδομένων SLTD (Stolen and Lost Travel Documents) για να χαρακτηρίζει διαβατήρια αντιφρονούντων ως «κλεμμένα» ώστε να εμποδίζεται η μετακίνησή τους.
Ανάλογες καταγγελίες έχουν διατυπωθεί και από το βρετανικό κοινοβούλιο (Joint Committee on Human Rights) που εντάσσει την Τουρκία στις χώρες που υπονομεύουν τη νομιμότητα του συστήματος Red Notice μαζί με τη Ρωσία και την Κίνα, ενώ η Helsinki Commission των ΗΠΑ προειδοποιεί ότι «η κατάχρηση της INTERPOL αποτελεί μορφή διασυνοριακής καταστολής».
Κίνδυνος για την ακεραιότητα της INTERPOL
Η υποψηφιότητα της Τουρκίας για την προεδρία της INTERPOL — ενός οργανισμού που, σύμφωνα με το Άρθρο 3 του Καταστατικού του, απαγορεύεται να εμπλέκεται σε πολιτικές υποθέσεις — συνιστά επικίνδυνη αντίφαση. Αν μια χώρα που συστηματικά εργαλειοποιεί τις διαδικασίες του οργανισμού αναλάβει τον έλεγχό του, τότε διακυβεύεται η ίδια η αξιοπιστία της διεθνούς αστυνομικής συνεργασίας.
Για χώρες όπως η Ελλάδα, που συμμετέχουν ενεργά στα δίκτυα ανταλλαγής πληροφοριών της INTERPOL, η εξέλιξη αυτή δεν είναι αδιάφορη. Η δυνατότητα ενός αυταρχικού καθεστώτος να καθορίζει κριτήρια, επιτροπές και διαδικασίες θα μπορούσε να μετατρέψει την καταπολέμηση του εγκλήματος σε πεδίο πολιτικών διώξεων.
Η Άγκυρα έχει ήδη δείξει ότι δεν διστάζει να χρησιμοποιεί τη διεθνή συνεργασία για να κυνηγήσει τους αντιπάλους της. Το να επιδιώκει τώρα να «κυβερνήσει» την INTERPOL, σημαίνει ότι ο Ερντογάν δεν αρκείται πια στο να φιμώνει τους αντιπάλους του εντός Τουρκίας — θέλει να τους κυνηγά και πέρα από τα σύνορά της.
ΠΗΓΗ: tomanifesto.gr