Η πορεία των σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας βαδίζει πλέον σε τροχιά πλήρους ρήξης. Τα εντάλματα, που εκδόθηκαν από τον Διεθνή Ποινικό Δικαστή εναντίον Ισραηλινών αξιωματούχων έδωσαν στην Άγκυρα την αφορμή που αναζητούσε για να εντείνει την αντιϊσραηλινή της ρητορική.
Από τις επιθέσεις του Ερντογάν κατά της ισραηλινής ηγεσίας, μέχρι τις καταγγελίες του για «γενοκτονία στη Γάζα» και την επιβολή εμπάργκο στις εμπορικές συναλλαγές, η Τουρκία επιχειρεί να αυτοπροβληθεί ως «προστάτης των Παλαιστινίων» και ηγετική φωνή του μουσουλμανικού κόσμου.
Όμως, πίσω από τη ρητορική ανθρωπισμού κρύβεται μια ωμή γεωπολιτική επιδίωξη: Η Άγκυρα θέλει να ξαναμπεί στο παιχνίδι της Γάζας, απ’ όπου έχει αποκλειστεί, και να υπονομεύσει το στρατηγική σχέση ΗΠΑ-Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, που σταθεροποιεί την Ανατολική Μεσόγειο. Όπως σημειώνει το Arab Center Washington, οι τουρκοϊσραηλινές σχέσεις βρίσκονται στην πιο τεταμένη φάση τους μετά το 2010, καθώς η Άγκυρα «αντιλαμβάνεται το Ισραήλ, όχι μόνο ως αντίπαλο στην Παλαιστίνη, αλλά και ως ανταγωνιστή για την περιφερειακή επιρροή».
Η εχθρότητα δεν περιορίζεται στη ρητορική. Από τον Μάιο 2024 η Τουρκία έχει διακόψει το εμπόριο με το Ισραήλ, μια κίνηση που, όπως επισημαίνει το πολωνικό OSW, «μετατρέπει την οικονομική συνεργασία σε όπλο εξωτερικής πολιτικής». Παράλληλα, οι ενεργειακές συμφωνίες Ελλάδας-Κύπρου με Ισραήλ και ΗΠΑ προκαλούν εκνευρισμό στην Άγκυρα, που βλέπει να χάνει τον ρόλο του μεσάζοντα. Δεν είναι τυχαίο, ότι τουρκικά μέσα επιτίθενται πλέον ευθέως στα σχέδια εξόρυξης στο Ιόνιο και στη συμμετοχή της ExxonMobil, παρουσιάζοντάς τα ως «αντιτουρκικό μέτωπο».
Η ανάλυση του ισπανικού think tank CIDOB επισημαίνει πως οι υδρογονάνθρακες έχουν εξελιχθεί σε βασικό πεδίο σύγκρουσης, καθώς η Τουρκία δεν θέλει να παρακολουθεί παθητικά τη δημιουργία ενός ενεργειακού άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, με τη στήριξη των ΗΠΑ. Η πρόσφατη ενεργοποίηση του σχήματος 3+1 (Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ + ΗΠΑ) επιβεβαιώνει, ότι η περιοχή κινείται προς μια νέα γεωοικονομική ισορροπία, στην οποία η Τουρκία κινδυνεύει να μείνει θεατής.
Την ίδια στιγμή, όπως αναφέρει το Le Monde, το Ισραήλ και η Τουρκία κινούνται αντικρουόμενα και στη Συρία: Η Άγκυρα ενισχύει την παρουσία της μέσω φιλοτουρκικών ομάδων, ενώ το Ισραήλ βομβαρδίζει ιρανικούς στόχους για να αποτρέψει την ενίσχυση της Χεζμπολάχ. Οι δύο χώρες λειτουργούν πλέον σε αντίθετα στρατόπεδα, με τη ρήξη να μοιάζει μη αναστρέψιμη.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η Ελλάδα αναδεικνύεται σε παράγοντα σταθερότητας και αξιόπιστο σύμμαχο του Ισραήλ και των ΗΠΑ. Η ενεργειακή της γεωγραφία, τα έργα υποδομών (EastMed, ηλεκτρική διασύνδεση EuroAsia, υποθαλάσσιες έρευνες στο Ιόνιο) και η συνέπεια της εξωτερικής της πολιτικής καθιστούν τη χώρα τον φυσικό κόμβο της Δύσης στην περιοχή. Κάθε νέα τουρκική επίθεση στο Ισραήλ λειτουργεί, αντικειμενικά, υπέρ των ελληνικών στρατηγικών επιδιώξεων: Εδραιώνει τη θέση της Αθήνας ως αξιόπιστου συνομιλητή, ενισχύει τη διαπραγματευτική της ισχύ και αποκαλύπτει την Τουρκία ως αυτό που πραγματικά είναι: Έναν ταραξία, που δεν μπορεί να συνυπάρξει, ούτε με συμμάχους, ούτε με την αλήθεια!
ΠΗΓΗ: tomanifesto.gr