Η αυξανόμενη προσέγγιση Τουρκίας και Πακιστάν προκαλεί ανησυχία για την ασφάλεια στη Νότια Ασία, καθώς η Άγκυρα επιχειρεί να εδραιώσει οικονομικό και στρατιωτικό αποτύπωμα στη χώρα. Από τον Νοέμβριο, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επιδιώκει ενεργά επενδύσεις και στρατηγικές συνεργασίες, παρουσιάζοντας συμφωνίες όπως το συμβόλαιο ύψους 300 εκατ. δολαρίων για υπεράκτια έρευνα πετρελαίου και φυσικού αερίου ως απαρχή μιας στενής «στρατηγικής δέσμευσης».
Παρά το γεγονός ότι η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και το Πακιστάν θεωρείται «μεγάλος μη σύμμαχος εταίρος» των ΗΠΑ, το ιστορικό τους σε θέματα τρομοκρατίας και περιφερειακής σταθερότητας προκαλεί προβληματισμό. Η πρόσφατη συμφωνία για ενεργειακή συνεργασία προσφέρει στην Άγκυρα πρόσβαση στην πακιστανική ΑΟΖ, κάτι που θα μπορούσε να ενισχύσει τη ναυτική της παρουσία στον Ινδικό Ωκεανό και να επηρεάσει κρίσιμους θαλάσσιους εμπορικούς διαδρόμους, ακόμα και αυτούς που σχετίζονται με το εμπόριο του Ισραήλ.
Παράλληλα, η συνεργασία επεκτείνεται και στον αμυντικό τομέα. Η Τουρκία βρίσκεται σε συνομιλίες για την κατασκευή εργοστασίου μη επανδρωμένων μαχητικών στο Πακιστάν, ενώ ήδη συμμετέχει σε προγράμματα εκσυγχρονισμού οπλικών συστημάτων και παραγωγής πολεμικών πλοίων. Επιπλέον, δεν αποκλείεται το ενδιαφέρον της Άγκυρας να φτάνει μέχρι και τη συνεργασία σε πυρηνικό επίπεδο, δεδομένης της οικονομικής ανάγκης του Πακιστάν και των βλέψεων της Τουρκίας για ενίσχυση της στρατηγικής της ισχύος.
Την ώρα που η Άγκυρα κινείται ταχύτατα για να ενισχύσει τη γεωπολιτική της θέση, η Ουάσιγκτον φαίνεται να υποτιμά τις εξελίξεις, αφήνοντας ανοιχτά περιθώρια για μια εμβάθυνση ενός άξονα με πιθανές ευρύτερες συνέπειες για την περιφερειακή και διεθνή ασφάλεια.