Στη Χαριλάου Τρικούπη περιμένουν με αγωνία τις πρώτες δημοσκοπήσεις του 2026, αναζητώντας ενδείξεις για το αν και κατά πόσο μετακινείται η περίφημη «βελόνα». Την ίδια στιγμή, τα στελέχη που θεωρούνται επίδοξοι διάδοχοι παρακολουθούν στενά τις κινήσεις του Νίκου Ανδρουλάκη, έτοιμα να αξιοποιήσουν οποιοδήποτε στραβοπάτημα.
Η ανησυχία εντείνεται καθώς κλείνει το μέτωπο των αγροτικών κινητοποιήσεων χωρίς το ΠΑΣΟΚ να φαίνεται ότι αποκόμισε πολιτικό όφελος, παρά την επιλογή υψηλών τόνων από την ηγεσία και την πλήρη πολιτική κάλυψη των αγροτοσυνδικαλιστών. Πολλοί στο κόμμα εκτιμούν ότι η τακτική αυτή όχι μόνο δεν ενίσχυσε τη δυναμική του ΠΑΣΟΚ, αλλά το έφερε σε δύσκολη θέση απέναντι σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, τα οποία επλήγησαν από τα μπλόκα και τις παρατεταμένες κινητοποιήσεις.
Δεν λείπουν οι φωνές που υποστηρίζουν ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης απομακρύνεται σταθερά από τον κεντρώο χώρο, προκαλώντας μια de facto ρήξη με ένα ακροατήριο στο οποίο το ΠΑΣΟΚ κυριαρχούσε για δεκαετίες. Όπως και στην υπόθεση της τραγωδίας των Τεμπών, έτσι και στο αγροτικό, η πλήρης κάλυψη ακραίων αντιδράσεων ενίσχυσε την εικόνα ενός κόμματος που ευθυγραμμίζεται με τη διαμαρτυρία αντί να εκπέμπει προφίλ κυβερνησιμότητας.
Στελέχη με μακρά εμπειρία επισημαίνουν ότι η ρητορική λαϊκισμού και καταστροφολογίας αποξενώνει κοινωνικές ομάδες που αποτελούν τον πυρήνα της πολιτικής σταθερότητας και της μεσαίας τάξης, αφήνοντας το ΠΑΣΟΚ εγκλωβισμένο σε ποσοστά που δύσκολα υπερβαίνουν το 14% στην εκτίμηση ψήφου, παρά τη συμμετοχή του σε θεαματικές κοινοβουλευτικές αντιπαραθέσεις και τις επιλογές σκληρής αντιπολίτευσης.
Στο εσωτερικό του κόμματος, όλο και περισσότεροι συνδέουν αυτή τη στασιμότητα με τη συζήτηση περί νέων πολιτικών σχημάτων, όπως εκείνα που φέρονται να εξετάζουν ο Αλέξης Τσίπρας και η Μαρία Καρυστιανού. Η αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να διαμορφώσει πειστικά έναν από τους δύο βασικούς πόλους του πολιτικού σκηνικού αφήνει χώρο για νέες πρωτοβουλίες.
Η κριτική που ακούγεται ολοένα και συχνότερα είναι ότι η στρατηγική Ανδρουλάκη παραπέμπει περισσότερο σε κόμμα διαμαρτυρίας παρά σε δύναμη εξουσίας. Επενδύει σε ένα δυνητικά οργισμένο ακροατήριο, το οποίο όμως συχνά στρέφεται σε πιο «αυθεντικές» εκφράσεις της διαμαρτυρίας.
Σε αυτό το κλίμα, οι προσδοκίες για ουσιαστική βελτίωση της εικόνας του ΠΑΣΟΚ μέσα στο 2026 μειώνονται, με την εσωστρέφεια να παραμένει κυρίαρχο χαρακτηριστικό και τη «βελόνα» να δείχνει πεισματικά στάσιμη.