ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Αυτού με το οποίο αγοράζουν και πουλάνε τοξικότητα, λαϊκισμό, ύβρεις και δολοφονίες χαρακτήρων και με το οποίο επιχειρούν να ανταγωνιστούν τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τα άκρα του πολιτικού συστήμτος.
Νίκος Ανδρουλάκης και Σωκράτης Φάμελλος και μαζί τα στελέχη τους παράγουν οργή και θυμό καταστροφολογώντας με ρυθμούς που αδυνατούν να παρακολουθήσουν και οι φανατικοί τους ψηφοφόροι. Χειρότεροι από τα τρολ του Διαδικτύου, καλύπτουν στελέχη όπως η Ευαγγελία Λιακούλη –με τα περί χούντας– και ο Νίκος Φαραντούρης –με τις παραληρηματικές αναφορές περί συμμοριών, νονών και εκπόρνευσης– και δείχνουν με σαφήνεια τις προθέσεις τους, που δεν είναι άλλες από την πρόκληση συνθηκών αποσταθεροποίησης με στόχο τη φθορά της κυβέρνησης και του ίδιου του πρωθυπουργού.
Το επιβεβαιώνει μέχρι και η στάση τους στα εθνικά θέματα και σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Χαριλάου Τρικούπη και Κουμουνδούρου είναι αποφασισμένοι να παίξουν τη χώρα στα ζάρια μόνο και μόνο για την πολιτική τους επιβίωση αναζητώντας σωσίβια στην καταστροφολογία, τη σκανδαλολογία και σε θεωρίες συνωμοσίας διανθισμένες με fake news. Ο ΣΥΡΙΖΑ το έχει ξανακάνει, το ΠΑΣΟΚ το επιχειρεί υπό την ηγεσία του Νίκου Ανδρουλάκη, που αδυνατεί να παράγει πολιτικό λόγο και να καταρτίσει ένα σχέδιο που θα πείσει τους πολίτες να εμπιστευτούν το κόμμα που δηλώνει σοβαρή αντιπολίτευση.
Το ΠΑΣΟΚ κάλυψε την Ευαγγελία Λιακούλη επικαλούμενο διάφορες δικαιολογίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπήκε στη διαδικασία να εγκαλέσει έστω τον Νίκο Φαραντούρη για τις αθλιότητες που εκστόμισε και μάλιστα δύο φορές μέσα στο Σαββατοκύριακο. Το ΠΑΣΟΚ έχει ζήσει την τοξικότητα, απλά η ηγεσία του αδιαφορεί. Έχει σηκώσει τη ρομφαία της κάθαρσης και την κουνά στον αέρα προκειμένου να διώξει και τη σκόνη από το παρελθόν του.
Τα δύο αυτά κόμματα υβρίζουν όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άκρα στις πλατείες των αγανακτισμένων. Αναζητούν και υποδαυλίζουν την οργή. Και όσο αυτή δεν έρχεται τόσο χειρότερα κινούνται στο πολιτικό σκηνικό μετατρέποντάς το σε έναν βάλτο στον οποίο όμως βουλιάζουν όλο και περισσότερο οι ίδιοι. Το τραγικό είναι πως βλέπουν ότι οι πολίτες δεν ακολουθούν, αλλά συνεχίζουν πιστεύοντας πως τους είναι αρκετό να φθαρεί η κυβερνώσα παράταξη. Άλλωστε η τακτική είναι να φύγει ο Μητσοτάκης και… βλέπουμε.
Ένας διακαής πόθος μετατρέπεται σε πολιτική τακτική με τις εμμονές να αποτελούν το χαρακτηριστικό γνώρισμα των στελεχών των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Το ακόμη πιο τραγικό είναι ότι και αυτό να συμβεί –να φύγει με κάποιον τρόπο ο σημερινός πρωθυπουργός– αυτό που θα ακολουθήσει είναι η… σφαγή των αμνών, των κομμάτων της αντιπολίτευσης που, όταν δεν παραληρούν σε βάρος της κυβέρνησης, υβρίζουν το ένα το άλλο.
Πηγή: tomanifesto.gr