Η ιδεολογία του φασισμού δεν περιορίστηκε ποτέ στην Ευρώπη του Μεσοπολέμου. Ο πολιτικός ισλαμισμός μοιράζεται με τον ναζισμό και τον ιταλικό φασισμό κοινά στοιχεία: αρχηγισμό, μισαλλοδοξία, αντισημιτισμό και βία ως πολιτικό εργαλείο.
Η Μέση Ανατολή, η Νότια Ασία και η Ανατολική Μεσόγειος φλέγονται από πολεμικές συγκρούσεις και πολιτικές εντάσεις που συχνά ερμηνεύονται μόνο με όρους εθνικών συμφερόντων ή αποικιοκρατικών καταλοίπων. Ωστόσο, ο πολιτικός ισλαμισμός ως φασιστική ιδεολογία δεν έχει αναλυθεί επαρκώς
Η πρόσφατη αποκάλυψη του Nordic Monitor, με τίτλο «FBI affidavit reveals Turkey as conduit for ISIS financing while Syria frees ISIS captives», («Αποκάλυψη FBI: Η Τουρκία «κανάλι» χρημάτων για το ISIS, ενώ η Συρία αφήνει ελεύθερους τζιχαντιστές»), φέρνει ξανά στο προσκήνιο ένα ζήτημα, που εδώ και χρόνια υπονοείται, αλλά ελάχιστα αντιμετωπίζεται με την απαιτούμενη σοβαρότητα:
Πίσω από τις ακτιβιστικές δράσεις μίσους -που θυμίζουν πρακτικές ναζιστικών ταγμάτων- κατά αθώων ισραηλινών τουριστών στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες βρίσκεται μία άγνωστη σε πολλούς οργάνωση η BDS.
Η Ρωσία είναι ίσως η μοναδική μεγάλη δύναμη, που έχει καταλάβει την μεγάλη επιρροή, που μπορεί να ασκήσει η Ορθόδοξης Εκκλησία της. Και αυτό γιατί το Πατριαρχείο της Μόσχας, υπό τον Κύριλλο, έχει μετατραπεί σε προπαγανδιστικό όργανο του Κρεμλίνου.
Η απάντηση του Ευρωπαίου Επιτρόπου Άμυνας και Διαστήματος Άντριους Κουμπίλιους στους Κύπριους ευρωβουλευτές Λουκά Φουρλά και Μιχάλη Χατζηπαντέλα, ότι οι τουρκικές εταιρείες δεν έχουν δικαίωμα συμμετοχής στο αμυντικό πρόγραμμα SAFE (Security Action for Europe), που αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της νέας αρχιτεκτονικής ασφαλέιας της Ευρώπης, ακούστηκε αρχικά ως ένα σαφές και καθησυχαστικό μήνυμα…
Σαν σήμερα, στις 13 Αυγούστου 2009, ο Τούρκος φωτογράφος Εργκούν Κονούκσεβερ, ο άνθρωπος που έζησε την εισβολή του «Αττίλα» από την «πρώτη γραμμή», κατέθεσε στη Διακοινοτική Επιτροπή Αγνοουμένων (CMP) μια από τις πιο συγκλονιστικές μαρτυρίες για το κυπριακό δράμα.
Η νέα πρόκληση της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ –με την παρεμπόδιση του ερευνητικού πλοίου «Fugro Gauss», που είχε αποπλεύσει για λογαριασμό της Κυπριακής Δημοκρατίας– επαναφέρει στο προσκήνιο τις πιο επιθετικές εκφάνσεις της τουρκικής στρατηγικής στην Ανατολική Μεσόγειο.
Σαν σήμερα, στις 11 Αυγούστου 1996, η Κύπρος βυθίστηκε στο πένθος από μια άνανδρη δολοφονία που σφράγισε τη μνήμη του κυπριακού ελληνισμού και κατέδειξε για άλλη μια φορά την κυνική υποκρισία της διεθνούς κοινότητας.
Η Μέση Ανατολή εισέρχεται σε μια νέα περίοδο έντασης, όπου η αντιπαράθεση Ισραήλ-Τουρκίας, για τον έλεγχο των εμπορικών και ενεργειακών αρτηριών, επαναφέρει στο προσκήνιο κλασικές γεωπολιτικές θεωρίες.
Ένα νέο γεωπολιτικό τόξο φαίνεται να διαμορφώνεται ταχύτατα στη Μεσόγειο, με επίκεντρο τη συνεργασία της Τουρκίας με το Πακιστάν και τις δύο κυβερνήσεις της Λιβύης – τη φιλοτουρκική Τρίπολη και την παραδοσιακά φιλορωσική Βεγγάζη του στρατηγού Χαφτάρ.
Αμερικανοί πολιτικοί, Ελληνικές και εβραϊκές οργανώσεις στις ΗΠΑ ξεσηκώνονται. Ο πρέσβης Τομ Μπάρακ αγνοεί τα συμφέροντα της Ουάσινγκτον και των συμμάχων της και έχει γίνει ο λομπίστας του Ερντογάν
Ο πυρήνας της τουρκικής στρατηγικής παραμένει το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» (Mavi Vatan), που διεκδικεί εκτεταμένες θαλάσσιες ζώνες εις βάρος των ελληνικών και κυπριακών δικαιωμάτων.
Από τη Συρία των τζιχαντιστών έως τη Σομαλία της αδύναμης κεντρικής κυβέρνησης, η Αγκυρα εφαρμόζει ένα προσομοιωμένο γεωπολιτικό σχέδιο που συνδυάζει στρατιωτική ισχύ, ισλαμική ιδεολογία, οικονομικό έλεγχο και εξαγωγή εξάρτησης.
Με μία τοποθέτηση, που προκάλεσε αίσθηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο Γερμανός ευρωβουλευτής Alexander Sell χαρακτήρισε την Αλβανία ως «την Κολομβία της Ευρώπης», καταγγέλλοντας ευθέως τη διαφθορά, τη φίμωση των αντιφρονούντων, τη διασύνδεση της πολιτικής με το οργανωμένο έγκλημα και τον απόλυτο έλεγχο της χώρας από τη μαφία.
Σε μια πρωτοφανή ενέργεια κρατικά υπογεγραμμένης πρόκλησης, το περιοδικό του αλβανικού Υπουργείου Άμυνας (ανήρτησε χάρτη, που εμφανίζει Ελληνικές περιοχές ως κομμάτια της «Μεγάλης Αλβανίας»!
H σιωπή της Δύσης και η συνεργασία της Τουρκίας με τους τζιχαντιστές της Δαμασκού συνιστούν συνενοχή. Χρέος της διεθνούς κοινότητας είναι να αναγνωρίσει πως η νομιμοποίηση ενός καθεστώτος που διώκει και καταπιέζει χριστιανούς, Κούρδους, Δρούζους και αλαουίτες απειλεί τη σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο
Όποιος κλείνει τα μάτια σε αυτή την αντιπαράθεση, δεν κατανοεί το πραγματικό διακύβευμα: Τη μάχη για την καρδιά της Μέσης Ανατολής, τη νέα της γεωπολιτική αρχιτεκτονική και τον ρόλο που θα έχει σε αυτήν ο επόμενος ηγεμονικός παίκτης.
