Οι πρόσφατες προειδοποιήσεις ισραηλινών αναλυτών, για τη στρατηγική πορεία της Τουρκίας, δεν αφορούν απλώς την ενίσχυση της αμυντικής της βιομηχανίας. Αφορούν κάτι βαθύτερο και δυνητικά αποσταθεροποιητικό: Τη σταδιακή οικοδόμηση ενός αυτόνομου στρατηγικού συστήματος, ικανού -υπό προϋποθέσεις- να στηρίξει ακόμη και μια μελλοντική πυρηνική φιλοδοξία. Αν αυτό το κατώφλι κάποτε ξεπεραστεί, η ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο δεν θα μεταβληθεί απλώς, θα ανατραπεί εκ θεμελίων!
Η Τουρκία δεν είναι σήμερα πυρηνική δύναμη. Όμως διαθέτει στοιχεία, που προκαλούν εύλογο προβληματισμό… Πυρηνικές υποδομές υπό ανάπτυξη (Ακούγιου), στρατηγικό βάθος, ισχυρή βαλλιστική και πυραυλική βάση, καθώς και μια πολιτική ηγεσία, που έχει ανοιχτά αμφισβητήσει το παγκόσμιο καθεστώς μη διάδοσης της πυρηνικής τεχνολογίας. Οι δηλώσεις Ερντογάν περί «πυρηνικής αδικίας» δεν ήταν τυχαίες, ήταν προειδοποίηση!
Στο θέμα αυτό ιδιαίτερο ρόλο παίζει η Σομαλία, όπου η Τουρκία διατηρεί στρατιωτική βάση, εκπαιδευτικές δομές και βαθιά πολιτική επιρροή. Για ισραηλινούς και δυτικούς αναλυτές, η παρουσία αυτή δεν είναι απλώς μια προβολή ισχύος στην Αφρική, αλλά ένα πιθανό πεδίο χαμηλής διεθνούς επιτήρησης, χρήσιμο για δοκιμές, υποδομές ή παράπλευρες δραστηριότητες στρατηγικού χαρακτήρα.
Καθοριστικός είναι και ο ρόλος του Πακιστάν. Πρόκειται για μια χώρα με πλήρως ανεπτυγμένο πυρηνικό οπλοστάσιο, μακρά ιστορία διάχυσης της πυρηνικής τεχνογνωσίας και στενή στρατιωτική συνεργασία με την Άγκυρα. Κοινές ασκήσεις, ανταλλαγή τεχνολογίας και πολιτική εγγύτητα, δημιουργούν ένα πλαίσιο, που, χωρίς να αποδεικνύει άμεση μεταφορά πυρηνικής τεχνολογίας, δεν μπορεί να αγνοηθεί.
Στο ίδιο κάδρο μπαίνει και η Ρωσία. Η κατασκευή και λειτουργία του Ακούγιου από τη Rosatom προσφέρει στην Τουρκία εμπειρία, ανθρώπινο δυναμικό και πυρηνική τεχνογνωσία. Παράλληλα, η Άγκυρα συζητά με τις ΗΠΑ την προμήθεια μικρών αυτόνομων πυρηνικών σταθμών (SMRs) για ενεργειακή χρήση. Πρόκειται για τεχνολογία νόμιμη για ειρηνική χρήση, η οποία όμως -όπως έχει δείξει η διεθνής εμπειρία- μπορεί να λειτουργήσει και ως «σκαλοπάτι γνώσης» σε πιο σύνθετες πυρηνικές δραστηριότητες.
Αν αυτό το παζλ κάποτε ολοκληρωθεί, η ελληνική αποτροπή -όσο ισχυρή κι αν είναι σε συμβατικό επίπεδο- θα δοκιμαστεί σε ένα εντελώς νέο περιβάλλον. Και η απειλή δεν θα αφορά μόνο την Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά και το Ισραήλ, το οποίο παρακολουθεί με αυξανόμενη ανησυχία την τουρκική αυτή δραστηριότητα.
Σε αυτό το πλαίσιο, η ελληνοϊσραηλινή στρατιωτική συνεργασία αποκτά άλλη διάσταση. Όχι μόνο σε επίπεδο μαχητικών, αντιαεροπορικών και drones, αλλά και σε στρατηγικό βάθος. Η ένταξη της Ελλάδας στην πυρηνική τεχνολογία για ειρηνική χρήση, με αιχμή την παραγωγή ενέργειας, θα μπορούσε να αποτελέσει μακροπρόθεσμη επένδυση εθνικής ασφάλειας. Σε έναν κόσμο όπου οι ισορροπίες αλλάζουν βίαια, η τεχνολογική αυτάρκεια δεν είναι πολυτέλεια, είναι ασπίδα! Και όποιος δεν τη χτίζει εγκαίρως, κινδυνεύει να βρεθεί θεατής σε εξελίξεις, που δεν θα μπορεί πια να επηρεάσει..!
ΠΗΓΗ: tomanifesto.gr