Εννέα χρόνια μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου του 2016, οι σκιές γύρω από τι πραγματικά συνέβη εκείνη τη νύχτα, όχι μόνο παραμένουν, αλλά δυναμώνουν. Το πρόσφατο αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της ιστοσελίδας Nordic Monitor, που διευθύνει ο αυτοεξόριστος αντικαθεστωτικός Τούρκος δημοσιογράφος Αμπντουλάχ Μποζκούρτ, τεκμηριώνει με στοιχεία και εσωτερικά έγγραφα, ότι η τουρκική κυβέρνηση απέκρυψε σκόπιμα το πόρισμα της κοινοβουλευτικής επιτροπής, που διερεύνησε την απόπειρα πραξικοπήματος. Και αυτό γιατί, όπως καταγγέλλεται, τα στοιχεία θα αποκάλυπταν μια καλοσχεδιασμένη επιχείρηση χειραγώγησης της κοινής γνώμης και εξόντωσης κάθε αντιπολιτευόμενης φωνής.
Το Nordic Monitor φέρνει στο φως την είδηση, ότι το πόρισμα της επιτροπής -πάνω από 1.000 σελίδες- δεν δημοσιοποιήθηκε ποτέ επίσημα. Αντίθετα, κρατήθηκε μυστικό με την επίκληση «λόγων ασφαλείας» και του κινδύνου να χρησιμοποιηθεί σε διεθνείς δικαστικές διαδικασίες εναντίον της Άγκυρας. Είναι χαρακτηριστικό, ότι οι δύο πιο κρίσιμοι μάρτυρες, ο τότε αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Χουλουσί Ακάρ (μετέπειτα υπουργός Άμυνας) και ο τότε επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών -της διαβόητης ΜΙΤ- και σημερινός υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν, δεν κατέθεσαν ποτέ! Η απουσία τους απογυμνώνει το αφήγημα του καθεστώτος, για ένα «πλήγμα στη δημοκρατία από τρομοκράτες», αφήνοντας να αιωρείται η υποψία, ότι το πραξικόπημα, είτε ήταν -σε μεγάλο βαθμό- μια προσχεδιασμένη προβοκάτσια, είτε -στην καλύτερη περίπτωση- αποκαλύφθηκε στον Ερντογάν, ο οποίος το αξιοποίησε στο έπακρο!
Άλλωστε, η χρονική συγκυρία και η μετέπειτα πολιτική εκμετάλλευση επιβεβαιώνουν, ότι το πραξικόπημα υπήρξε η χρυσή ευκαιρία για τον Τούρκο Πρόεδρο να μετατρέψει το κοινοβουλευτικό σύστημα σε ένα απολυταρχικό προεδρικό καθεστώς.
Έτσι, μέσα σε λίγες εβδομάδες:
-Δεκάδες χιλιάδες στρατιωτικοί, δικαστικοί, δημόσιοι υπάλληλοι και δημοσιογράφοι φυλακίστηκαν ή απολύθηκαν χωρίς καμία θεσμική εγγύηση.
-Τα μέσα ενημέρωσης τέθηκαν υπό πλήρη κρατικό έλεγχο.
-Η τουρκική πολιτική σκηνή μετατράπηκε σε ένα μονοκομματικό τοπίο, με το κυβερνών κόμμα να ταυτίζεται απόλυτα με το κράτος.
Η Nordic Monitor δεν είναι η μόνη, που έχει καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα. Έγκριτοι διεθνείς αναλυτές και ΜΚΟ όπως η Human Rights Watch, το Freedom House και το Council on Foreign Relations έχουν επισημάνει εδώ και χρόνια τα εξής:
-Η κλίμακα των εκκαθαρίσεων ήταν δυσανάλογη σε σχέση με το υποτιθέμενο πραξικόπημα, υποδηλώνοντας προσχεδιασμένη λίστα στόχων.
-Το ποσοστό των στρατιωτικών, που συμμετείχαν, (μόλις 1,5% των Ενόπλων Δυνάμεων) δεν επαρκούσε για να υλοποιηθεί επιτυχής κατάληψη της εξουσίας, γεγονός, που εγείρει αμφιβολίες, για το κατά πόσο υπήρχε πραγματική πρόθεση ανατροπής.
Πολλά διεθνή μέσα, όπως ο Economist, η Deutsche Welle και οι New York Times, έχουν δημοσιεύσει ρεπορτάζ, που αναδεικνύουν την υπόνοια, ότι το καθεστώς άφησε εσκεμμένα τους πραξικοπηματίες να κινηθούν, ώστε να έχει το άλλοθι της «σκληρής απάντησης».
Η ειρωνεία είναι ότι, υπό το πρόσχημα της διάσωσης της δημοκρατίας, ο Ερντογάν διέλυσε ό,τι είχε απομείνει από τον κοσμικό και δημοκρατικό χαρακτήρα της Τουρκίας. Το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου αποδείχθηκε τελικά το τέλειο εργαλείο, για να περάσει η χώρα σε μια νέα εποχή ισλαμικής απολυταρχίας μέσω «συνταγματικών» αλλαγών και σχεδόν απόλυτη κυριαρχία του «ενός ανδρός».
Σήμερα, εννέα χρόνια μετά, με το αρχικό πόρισμα θαμμένο σε συρτάρια, η ιστορική αλήθεια παραμένει θολή. Όμως τα γεγονότα και οι διαστάσεις της καταστολής μιλούν από μόνα τους. Αν το πραξικόπημα δεν ήταν εξαρχής οργανωμένο από τον μηχανισμό του Ερντογάν, σίγουρα έγινε το πολυτιμότερο γι' αυτόν δώρο, για να νομιμοποιήσει την απολυταρχική ισλάμιστική εξουσία του.
Σε μια Τουρκία, όπου η αντιπολίτευση φυλακίζεται, η δικαιοσύνη ελέγχεται και η αλήθεια φιμώνεται, το ερώτημα δεν είναι πια αν το πραξικόπημα ήταν ένα «στημένο σόου». Τα ερωτήματα είναι πόσο θα το ανεχτεί αυτό η δημοκρατική και ευαίσθητη στα ανθρώπινα δικαιώματα Δύση και πόσο ακόμη θα αντέξει η ίδια η χώρα να είναι φυλακισμένη σ’ ένα αφήγημα, που έκοψε και έραψε στα μέτρα του ο Ερντογάν!
ΠΗΓΗ: tomanifesto.gr