Τα αποκαλυπτήρια της προτομής του ηρωικώς πεσόντος στη Μάχη της Κρήτης 18χρονου Ευέλπιδος Ι Τάξεως Γεωργίου Κουβελίδη πραγματοποιήθηκαν στον τόπο καταγωγής του, στον Πολιχνίτο Λέσβου, από τον Διοικητή της 98ης Ανωτέρας Διοικήσεως Ταγμάτων Εθνοφυλακής (98 ΑΔΤΕ) Υποστράτηγο Νικόλαο Γκρέτσα.
Την είδηση αυτή την ανακαλύψαμε τυχαίως ψάχνοντας για σχετική ειδησεογραφία στο youtube, όταν πέσαμε πάνω στις δηλώσεις του κ. Διοικητή προς τα τοπικά μέσα ενημερώσεως της Λέσβου, αμέσως μετά τη στρατιωτική παρέλαση για την Εθνική Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 στην πρωτεύουσα του νησιού Μυτιλήνη (www.stonisi.gr)
Παραθέτουμε τη σχετική δήλωση του Διοικητού της 98 ΑΔΤΕ Υποστρατήγου Ν. Γκρέτσα, σημειώνοντας, γιατί πιστεύουμε ότι έχει ιδιαίτερη σημασία αυτό σε σχέση με τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Ήρωος Πρωτοετούς Ευέλπιδος και της θυσίας του στην Κρήτη, ότι ο Διοικητής, ως Συνταγματάρχης είχε υπηρετήσει για δύο χρόνια ως Διοικητής του Συντάγματος των Ευελπίδων στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων (ΣΣΕ) και μάλιστα υπό τις διαταγές δύο Διοικητών των τότε Υποστρατήγων Χαράλαμπου Λαλούση και Δημητρίου Χούπη, οι οποίοι λίγα χρόνια αργότερα διετέλεσαν Αρχηγοί ΓΕΣ ο πρώτος και ο νυν ΓΕΕΘΑ ο δεύτερος. Άλλωστε γι’ αυτό το λόγο, και με την έγκριση του ΓΕΣ, φέτος τόσο στα αποκαλυπτήρια της προτομής, όσο και την επόμενη μέρα στην παρέλαση στη Μυτιλήνη, τη ΣΣΕ εκπροσώπησαν επισήμως δύο σημερινοί Ευέλπιδες που κατάγονται από το νησί.
Η δήλωση του Στρατηγού έχει ως εξής: «Χρόνια πολλά. Να είμαστε καλά. Είναι συγκινητικές οι στιγμές που ζούμε. Και φέτος είχαμε την ευκαιρία να έχουμε μαζί δύο Ευέλπιδες με καταγωγή από τη Λέσβο. Τον Δεκανέα Εύελπι IV Κολαρά Θωμά και τον Εύελπι ΙΙΙ Χατζημιχαήλ Ευστράτιο, οι οποίοι βρέθηκαν στο νησί της Λέσβου με την ευκαιρία των αποκαλυπτηρίων της προτομής του Ευέλπιδος Ι Τάξεως Γεωργίου Κουβελίδη, στο Πολιχνίτο, ο οποίος έπεσε ηρωικά μαχόμενος το 1941, στη Μάχη της Κρήτης.
Και μια και έχουμε τα παιδιά αυτά εδώ μαζί μας, θέλησα, με την έγκριση του Γενικού Επιτελείου Στρατού, να τους αποδώσουμε τις τιμές που τους πρέπει. Γιατί θα πρέπει να ξέρετε όλοι εσείς ότι οι νεαροί αυτοί μαθητές Ευέλπιδες, όπως και οι νεαροί μαθητές της Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών, που μεθαύριο θα αποφοιτήσουν, είναι όλοι αυτοί που θα εγγυηθούν την Ασφάλεια και την Εθνική Ανεξαρτησία του Έθνους, έτσι ώστε, όλα τα παιδιά που παρέλασαν σήμερα και όλα τα παιδιά που είναι στα Πανεπιστήμια, να μπορέσουν να προοδεύσουν , να ευημερήσουν και να φτάσουν την Ελλάδα μας εκεί που πρέπει.
Η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας – θα ήθελα να το πω – εκπονεί ένα μεγαλεπίβολο σχέδιο και αυτά τα παιδιά όταν θα πάρουν την πρώτη τους μετάθεση, οι νεαροί ανθυπολοχαγοί και οι μόνιμοι λοχίες, εκεί που θα πάνε θα βρουν ένα σπίτι, ένα κλειδί με ένα σπίτι. Ήδη στη Μυτιλήνη, στην πρώτη φάση, στη Μυτιλήνη και στην Καλλονή θα χτίζονται 65 κατοικίες και στη δεύτερη φάση ακόμα 150 κατοικίες σε Μυτιλήνη και Αγία Παρασκευή. Άρα ένα μεγάλο πρόβλημα, που αντιμετωπίζαμε εμείς οι παλαιότεροι, έχει πλέον λυθεί.
Και κάτι προσωπικό. Ακούγονται για τις βάσεις εισαγωγής κλπ. Αυτό που έχει σημασία είναι η δουλειά που γίνεται στη Σχολή Ευελπίδων και στη Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών, η Ακαδημαϊκή και Στρατιωτική εκπαίδευση. Τέσσερα χρόνια εκπαίδευσης στη Σχολή Ευελπίδων και τρία χρόνια εκπαίδευσης στη Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών εγγυώνται ότι οι απόφοιτοι θα διαπρέψουν σε όλα τα πεδία, με κύρια αποστολή να διαπρέψουν στο πεδίο των μαχών, αν και εύχομαι ποτέ να μην χρειαστεί. Να είστε καλά.»
Αναφορικώς με τη συμβολή και συμμετοχή της ΣΣΕ στην επική Μάχη της Κρήτης και των Πρωτοετών Ευελπίδων (Ευέλπιδες Ι Τάξεως) σε αυτήν, ανατρέχουμε στην επίσημη ιστοσελίδα του ΓΕΣ και από τη σχετική ενότητα για τη Μάχη της Κρήτης, παραθέτουμε επί λέξει τα εξής:
«…Ιδιαίτερη σημασία για την ιστορία του Ελληνικού Στρατού, είχε η εθελοντική συμμετοχή στις πολεμικές επιχειρήσεις ενός τμήματος της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων. Σχεδόν όλοι οι πρωτοετείς Ευέλπιδες (300 άνδρες), μαζί με τους αξιωματικούς τους, διέσχισαν τη νότια Ελλάδα και στις 29 Απριλίου 1941 έφτασαν με βενζινόπλοια στο Κολυμπάρι Χανίων. Με την άφιξή της στην Κρήτη, η Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων υπό τον Αντισυνταγματάρχη Λουκά Κίτσο, υπήχθη απευθείας στο Υπουργείο Στρατιωτικών στα Χανιά και εγκαταστάθηκε αμυντικά στην περιοχή μεταξύ της Μονής Γωνιάς και του χ. Κολυμπάρι. Κατά την πρώτη ημέρα των επιχειρήσεων το Τάγμα Ευελπίδων έλαβε το «βάπτισμα του πυρός», δεχόμενο αλλεπάλληλες επιθέσεις από τμήματα του II Γερμανικού Τάγματος Εφόδου, τις οποίες και απέκρουσε με επιτυχία, προκαλώντας σοβαρές απώλειες στους επιτιθεμένους. Εξαιτίας όμως των απωλειών της και της έλλειψης πυρομαχικών, η Σχολή υποχρεώθηκε τη νύχτα 20/21 Μαΐου να συμπτυχθεί προς την περιοχή του χ. Δελιανά, όπου εγκαταστάθηκε αμυντικά. Το Τάγμα Ευελπίδων, μετά την κατάληψη των Χανίων, μετακινήθηκε προς τα Λευκά Όρη με την ελπίδα να διαφύγει στη Μ. Ανατολή και να συνεχίσει από εκεί τον αγώνα. Η πορεία του μέσα από τις απόκρημνες διαβάσεις των Λευκών Ορέων διήρκεσε οκτώ ημέρες. Πριν από τα Σφακιά ο διοικητής της Σχολής συγκέντρωσε τους Ευέλπιδες και αφού τους ανακοίνωσε ότι δεν υπάρχει πλωτό μέσο για να φύγουν από την Κρήτη, τους είπε ότι σύμφωνα με τις οδηγίες της Κυβέρνησης από τη στιγμή εκείνη η Σχολή διαλυόταν. Οι Ευέλπιδες, αφού έκρυψαν σε ασφαλές μέρος την πολεμική σημαία της Σχολής, αποχώρησαν διασκορπιζόμενοι στη ευρύτερη περιοχή Εμπρός Νερό – Ασκύφου.»
Συνολικώς στη διάρκεια της Μάχης της Κρήτης σκοτώθηκαν 9 Ευέλπιδες Ι Τάξεως, ενώ αργότερα προστέθηκαν και άλλοι δύο οι οποίοι υπέκυψαν στα τραύματά τους. Πρόκειται για τους:
1. Εύελπις Ι Ιατρούλης Νικόλαος
2. Εύελπις Ι Κατσουλάκος Δημήτριος
3. Εύελπις Ι Κούτσιας Δημήτριος
4. Εύελπις Ι Κουβελίδης Γεώργιος
5. Εύελπις Ι Καραμπάτης Ιωάννης
6. Εύελπις Ι Μόραλης Γεώργιος
7. Εύελπις Ι Πιπέρης Μιχαήλ
8. Εύελπις Ι Παπαγεωργίου Γεώργιος
9. Εύελπις Ι Παπαπαναγιώτου Ιωάννης
10. Εύελπις Ι Ρέβας Γεώργιος
11. Εύελπις Ι Ιατρίδης Αχιλλέας
Από τους προαναφερθέντες 18χρονους Πρωτοετείς Ευέλπιδες, οι οποίοι είχαν εισέλθει στη Σχολή το Σεπτέμβριο του 1940, οι εννέα πρώτοι σκοτώθηκαν στη διάρκεια της Μάχης (20 Μαΐου – 1 Ιουνίου 1941), από τους οποίους οι πέντε την πρώτη μέρα της Μάχης, στην πρώτη τους Μάχη, και οι υπόλοιποι τέσσερις στις υπόλοιπες μέρες, ενώ οι άλλοι δύο αργότερα στην Κρήτη και συνεπεία της συγκρούσεως.
Τέλος, με αυτήν την ευκαιρία, πιστεύουμε ότι δεν θα πρέπει να ξεχνούμε και έναν άλλο συμμαθητή τους, τον Εύελπι Ι Τάξεως Πέτρο Κωστόπουλο, ο οποίος το 1942 ευρισκόμενος στη Μυτιλήνη και ψάχνοντας να βρει κάποιο μέσο για να περάσει απέναντι στις τουρκικές ακτές και από εκεί στη Μέση Ανατολή για να ενωθεί με τον υπόλοιπο Στρατό και να πολεμήσει τους κατακτητές, κατέβασε τη Ναζιστική Σημαία από το κάστρο της πρωτεύουσας του νησιού, σκοτώνοντας τέσσερις Γερμανούς στην προσπάθειά του αυτή, προτού συλληφθεί από τη γερμανική φρουρά και εκτελεστεί επί τόπου από τους κατακτητές.
Αιωνία η Μνήμη στους νεκρούς Ηρωικούς Ευέλπιδες και συγχαρητήρια σε όσους είχαν την ιδέα της προτομής και της εκδηλώσεως των αποκαλυπτηρίων και την υλοποίησαν.
