Η αγιοποίηση του Bartolo Longo από την Καθολική Εκκλησία, ενός ανθρώπου που πέρασε από τα σκοτάδια του σατανισμού στο φως της πίστης, συγκέντρωσε χιλιάδες πιστούς στη Ρώμη.
Περισσότεροι από 700.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στην πλατεία του Αγίου Πέτρου φέτος για να παρακολουθήσουν την αγιοποίηση του πρώην σατανιστή ιερέα. Ο Longo γεννήθηκε το 1841 στο Latiano της Ιταλίας.
Μετά τον θάνατο του πατέρα του, ασχολήθηκε με αποκρυφιστικές πρακτικές και φέρεται να υπηρέτησε ως σατανιστής ιερέας, εμπλεκόμενος σε ακραία νηστεία και υποτίθεται ότι έκανε συμφωνία με δαίμονα.
Αναζητώντας απαντήσεις για τη ζωή και τη μεταθανάτια ύπαρξη, στράφηκε σε τοπικά μέντιουμ πριν τελικά καθοδηγηθεί πίσω στην καθολική πίστη από τον καθηγητή Vincenzo Pepe. Αφού απαρνήθηκε τον σατανισμό, ο Longo πήρε όρκο αγαμίας και αφιερώθηκε σε φιλανθρωπικά έργα.
Ίδρυσε το Παπικό Ιερό της Ευλογημένης Παρθένου του Ροζαρίου της Πομπηίας, καθώς και ορφανοτροφείο για κορίτσια το 1887 και ίδρυμα για τους γιους φυλακισμένων το 1892. Το 1922 ίδρυσε άλλο ίδρυμα για τις κόρες φυλακισμένων. Εθελοντικά υπηρέτησε επίσης για δύο χρόνια στο Νεαπολιτάνικο Νοσοκομείο Ασθενών χωρίς Ελπίδα Θεραπείας.
Ο Longo πέθανε το 1926 και έμεινε στην ιστορία για τη δραματική μεταμόρφωσή του από μια ζωή στο σκοτάδι σε μια ζωή πίστης και υπηρεσίας, κερδίζοντας τελικά την αγιότητα στην Καθολική Εκκλησία. Αγιοποιήθηκε μαζί με άλλους έξι, μεταξύ των οποίων τρεις μοναχές, ένας Βενεζουελάνος «γιατρός των φτωχών» και ένας αρχιεπίσκοπος που σκοτώθηκε στη γενοκτονία των Αρμενίων.
Ο πάπας Λέων δήλωσε στις 19 Οκτωβρίου: «Σήμερα έχουμε μπροστά μας επτά μάρτυρες, τους νέους Αγίους, που, με τη χάρη του Θεού, κράτησαν τη φλόγα της πίστης αναμμένη. Ας μεσιτεύσουν για εμάς στις δοκιμασίες μας και ας εμπνεύσουν το παράδειγμά τους τη κοινή μας κλήση προς την αγιότητα».
Η διαδικασία αγιοποίησης στην Καθολική Εκκλησία είναι η επίσημη διαδικασία κατά την οποία ένα άτομο που έχει αποβιώσει ανακηρύσσεται άγιος. Ξεκινά με διερεύνηση της ζωής του για αποδείξεις ηρωικής αρετής, αγιότητας και πίστης. Αν κριθεί άξιος, δηλώνεται αρχικά «Δούλος του Θεού». Στη συνέχεια αναγνωρίζεται ως «Σεβάσμιος» μετά την επιβεβαίωση ότι έζησε μια ζωή εξαιρετικής αρετής.
Η αγιοποίηση ακολουθεί, απαιτώντας απόδειξη ενός θαύματος που αποδίδεται στη μεσιτεία του, οπότε αποκτά τον τίτλο «Μακαριστός». Τέλος, η αγιοποίηση, η ανακήρυξη της αγιότητας, πραγματοποιείται έπειτα από ένα δεύτερο επαληθευμένο θαύμα, προσθέτοντας επίσημα το πρόσωπο στη λίστα των αγίων και επιτρέποντας τη δημόσια λατρεία σε όλη την Καθολική Εκκλησία.
Ο Longo είχε «χειροτονηθεί» σατανιστής ιερέας, πράγμα που περιλάμβανε τη διεύθυνση πνευματιστικών συνεδριών, πειραματισμούς με φάρμακα και συμμετοχή σε όργια. Μια νύχτα, άκουσε τη φωνή του νεκρού πατέρα του να του φωνάζει: «Επέστρεψε στον Θεό!»
Ταραγμένος και απεγνωσμένος για καθοδήγηση, ο Bartolo στράφηκε στον στενό φίλο του, καθηγητή Vincenzo Pepe, ο οποίος ήταν συγκλονισμένος όταν έμαθε την κάθοδό του στον αποκρυφισμό. Ο Pepe τον προειδοποίησε ότι οι πράξεις του τον οδηγούσαν στην τρέλα και στη πνευματική καταστροφή.
«Τα ξεκάθαρα λόγια του διέσπασαν την άρνηση του Bartolo, πείθοντάς τον να ζητήσει βοήθεια από έναν δομινικανό ιερέα, τον Πατέρα Alberto Radente».
Κάτω από την καθοδήγηση του Radente, ο Bartolo ξεκίνησε μια διαδικασία εξομολόγησης και μετάνοιας διάρκειας ενός μήνα, απαρνούμενος τελικά την προηγούμενη ζωή του και αφιερώνοντας τον εαυτό του στην καθολική πίστη.
Έγινε ένθερμος αντίπαλος του πνευματισμού, συχνά διακόπτοντας συγκεντρώσεις για να καταδικάσει το αποκρυφιστικό. Αργότερα έκανε μια τελική, συμβολική ρήξη με το παρελθόν του, παρακολουθώντας μια τελευταία συνεδρία πνευματισμού μόνο για να σταθεί μπροστά στο πλήθος, να σηκώσει ένα ροζάριο και να δηλώσει: «Απαρνούμαι τον πνευματισμό – δεν είναι τίποτα παρά ένα δίχτυ ψεμάτων και απάτης».
Με πληροφορίες από enikos.gr