Ο κόσμος παρακολουθεί, τρομοκρατημένος αλλά παθητικός, καθώς σουνιτικές πολιτοφυλακές, μερικές ευθυγραμμισμένες με το καθεστώς του Άχμεντ αλ-Σαράα και άλλες όχι, σαρώνουν τη νότια Συρία, ιδιαίτερα γύρω από τη Σουέιντα, αφήνοντας πίσω τους ίχνη εκτελεσμένων Δρούζων αμάχων.
Μεταξύ των θυμάτων είναι Αμερικανοί πολίτες που επέστρεψαν για να επισκεφθούν τις οικογένειές τους στη Σουέιντα και το Τζαμπάλ αλ-Ντρούζι. Μερικοί σύρθηκαν έξω από τα σπίτια τους. Άλλοι εκτελέστηκαν με πυροβολισμούς σε εκτελέσεις που καταγράφηκαν και κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο. Η βαρβαρότητα αντηχεί τις φρικαλεότητες που διέπραξαν οι τρομοκράτες της Χαμάς, που υποστηρίζονται από το Ιράν και το Κατάρ, στις 7 Οκτωβρίου, φρικαλεότητες που συγκλόνισαν τον κόσμο και πυροδότησαν την παγκόσμια καταδίκη.
Ωστόσο, καθώς κυκλοφορούν αυτά τα βίντεο, η Ουάσινγκτον παραμένει σιωπηλή. Γιατί;
Η σιωπή της Ουάσινγκτον
Οι δράστες, αυτές οι «σουνιτικές δυνάμεις», υποστηρίζονται από τους συμμάχους των ΗΠΑ, την Τουρκία και το Κατάρ. Ο Τομ Μπαράκ, ο διορισμένος από τον Τραμπ απεσταλμένος στη Συρία, με προηγούμενους επιχειρηματικούς δεσμούς με το Κατάρ και διπλωματικό ιστορικό με την Τουρκία, τους διευκολύνει επίσης.
Οι πολιτικές του Μπαράκ, που καθοδηγούνται από την περιφερειακή ευνοιοκρατία, έχουν θέσει σε κίνδυνο Αμερικανούς πολίτες, έχουν εγκαταλείψει τις θρησκευτικές μειονότητες και έχουν αποδυναμώσει την αποτροπή του Ισραήλ από την εξελισσόμενη γενοκτονία.
Εάν ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δεν αναλάβει δράση, αυτή η κρίση μπορεί κάλλιστα να γίνει η Βεγγάζη του - μια ανεξίτηλη στιγμή ηθικής αποτυχίας και στρατηγικής τύφλωσης.
Η συμμαχία του με σουνιτικές τζιχαντιστικές παρατάξεις που συνδέονται με το ISIS και την Αλ Κάιντα έχει ενδυναμώσει τις αντιδυτικές δυνάμεις, έχει θέσει σε κίνδυνο τους Σύριους Δρούζους και Χριστιανούς και έχει υπονομεύσει την ικανότητα του Ισραήλ να παρεμβαίνει. Αν ο Τραμπ επιθυμεί να τον θυμούνται ως πρόεδρο ηθικής σαφήνειας και ρεαλιστή του «America First» (Πρώτα η Αμερική), πρέπει να κάνει αυτό που δεν έκανε ποτέ ο Μπαράκ Ομπάμα στη Βεγγάζη: να δράσει πριν να είναι πολύ αργά.
Εξέχουσες συντηρητικές φωνές κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Ο Μαρκ Λέβιν δημοσίευσε πρόσφατα στο X/Twitter:
«Αυτός ο τύπος, ο Μπαράκ, μου φαίνεται ανόητος. Οι φίλοι του στο συριακό καθεστώς, συμπεριλαμβανομένων βετεράνων του ISIS, σφάζουν Δρούζους και άλλες μειονότητες. Και έχει το θράσος να καταδικάζει την ισραηλινή κυβέρνηση επειδή «περιπλέκει» τα πράγματα; Αυτού του είδους η δημόσια τοποθέτηση βοηθά και παρηγορεί τους δολοφόνους.»
Και πάλι: «Μόλις παρακολούθησα ένα φρικτό βίντεο με έναν Σύριο τρομοκράτη να κόβει την καρδιά ενός Δρούζου πολίτη ενώ ήταν ζωντανός και ανυπεράσπιστος. Εν τω μεταξύ, ο απεσταλμένος μας, ο Μπαράκ, καταγγέλλει τους Ισραηλινούς, οι οποίοι είναι οι μόνοι που προσπαθούν να τους προστατεύσουν».
Οι εκκλήσεις για δράση δεν περιορίζονται στους Αμερικανούς. Την περασμένη εβδομάδα, οι ηγέτες της κοινότητας των Δρούζων στη Συρία έχουν εκδώσει δημόσιες εκκλήσεις για ισραηλινή παρέμβαση.
«Εάν η επίθεση εναντίον μας συνεχιστεί, θα καλωσορίζαμε την ισραηλινή προστασία», δήλωσε ο Σεΐχης αλ-Ρίσι στο Sky News Arabia.
Μια άλλη δήλωση, που μεταδόθηκε στα αραβικά, ήταν ακόμη πιο άμεση:
«Αν πρέπει να επιλέξουμε, θα επιλέξουμε το μικρότερο κακό. Και ακόμα κι αν θεωρείται κακό να ζητήσουμε να προσαρτηθούμε στα [ισραηλινά] Γκολάν, είναι πολύ μικρότερο κακό από το κακό που έρχεται προς το μέρος μας». Αυτή δεν είναι μια νέα έκκληση. Ήδη από τον Δεκέμβριο του 2024, οι ηγέτες των Δρούζων συναντήθηκαν με Ισραηλινούς αξιωματούχους ζητώντας προσάρτηση στα Γκολάν για προστασία και αξιοπρέπεια.
Ο φόβος τους ήταν βάσιμος.
Ισραηλινές επιδρομές στη Συρία
Η παρουσία του Ισραήλ στη νότια Συρία δεν θα αποτελούσε κατοχή. Θα ήταν μια απελευθέρωση στρατηγικά ευθυγραμμισμένη με τις διωκόμενες, φιλοδυτικές μειονότητες. Μια τέτοια κίνηση θα έσωζε ζωές, θα μπλόκαρε τον χερσαίο διάδρομο του Ιράν προς τον Λίβανο, θα εξουδετέρωνε τις πολιτοφυλακές-πληρεξούσιους της Τουρκίας και του Κατάρ και θα παρείχε στις ΗΠΑ έναν αξιόπιστο περιφερειακό εταίρο, όλα αυτά χωρίς ούτε έναν Αμερικανό στρατιώτη στο έδαφος.
Ωστόσο, ο Μπαράκ πιέζει το Ισραήλ να υποχωρήσει. Ο υπουργός Άμυνας Ισραέλ Κατζ τον επέπληξε πρόσφατα, δηλώνοντας: «Δεν γνωρίζει τα γεγονότα», αφού ο Μπαράκ καταδίκασε τις ισραηλινές επιθέσεις που αποσκοπούσαν στην αποτροπή των σφαγών των Δρούζων.
Αυτό δεν είναι σταθερότητα. Είναι συνενοχή.
Δεν μπορούμε να αντέξουμε οικονομικά άλλη μια Ρουάντα. Άλλη μια Βεγγάζη. Άλλη μια γενοκτονία των Γιαζίντι.
Το Ισραήλ ήδη αναλαμβάνει δράση – χτυπώντας νηοπομπές, ανοίγοντας ανθρωπιστικούς διαδρόμους και φροντίζοντας τα θύματα των Δρούζων στα νοσοκομεία του. Ωστόσο, χρειάζεται διπλωματικό χώρο και ηθική υποστήριξη για να προχωρήσει. Να τι πρέπει να συμβεί τώρα: Αντικαταστήστε τον Τομ Μπαράκ. Οι συγκρούσεις συμφερόντων και η κακή του κρίση θέτουν σε κίνδυνο τα αμερικανικά συμφέροντα και τους συμμάχους του. Υποστηρίξτε δημόσια τις ισραηλινές προσπάθειες απελευθέρωσης στη νότια Συρία.
Καθιέρωση ζώνης απαγόρευσης πτήσεων και ανθρωπιστικού διαδρόμου για Δρούζους, Αλαουίτες, Κούρδους και Χριστιανούς πολίτες. Αναστάλειψη κάθε υποστήριξης των ΗΠΑ προς τις σουνιτικές πολιτοφυλακές που είναι οπλισμένες από την Τουρκία και το Κατάρ.
Διερευνήστε τους οικονομικούς δεσμούς του Μπαράκ με κράτη του Κόλπου.
Επαναβεβαιώστε την υποστήριξή σας προς το Ισραήλ και την κουρδική αυτονομία – δύο προπύργια των δυτικών αξιών στην περιοχή. Επαναφέρετε τις κυρώσεις στο καθεστώς του Χασάν αλ Σαράα.
Αν το συντηρητικό κίνημα γυρίσει την πλάτη στο Ισραήλ, στους Δρούζους και στην αλήθεια, δεν θα είναι το Ισραήλ που θα πέσει· μάλλον, θα είναι το ηθικό θεμέλιο της Δύσης.
Δεν πρόκειται για φυλετικές πολιτικές ή ξένες εμπλοκές. Πρόκειται για το σωστό και το λάθος. Για την πρόληψη της γενοκτονίας. Για την επιλογή της αλήθειας έναντι του κατευνασμού και των αξιών έναντι της κενής διπλωματίας.
Ο Τραμπ έχει μια επιλογή: να είναι ο ηγέτης που σταμάτησε μια γενοκτονία στη Μέση Ανατολή ή να επιτρέψει στον Μπαράκ να μετατρέψει την κληρονομιά του σε Βεγγάζη 2.0.
Η ιστορία παρακολουθεί.
Και το Ισραήλ; Το Ισραήλ θα κάνει αυτό που κάνει πάντα. Θα μείνει μόνο του αν χρειαστεί, θα υπερασπιστεί τους αθώους και θα πει την αλήθεια, όποιο και αν είναι το κόστος. Πόσο τραγικό αν πρέπει να το κάνει αυτό χωρίς τον έναν σύμμαχο που κάποτε υποσχέθηκε «Ποτέ Ξανά».
Πηγή: jerusalempost