Υπογράφτηκαν στο Φανάρι οι Πατριαρχικές και Συνοδικές Πράξεις εντάξεως δύο νέων Αγίων στο εορτολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Σε ειδική τελετή ο κ. Βαρθολομαίος υπέργαψε τις πράξεις "εν πληθούση εκκλησία, της αγιοκατατάξεως του Οικουμενικού Πατριάρχου Ιερεμίου Α’ και του μοναχού και Υμνογράφου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας Γερασίμου Μικραγιαννανίτου".
Για τον Ιερεμία τόνισε: "Ο Άγιος Οικουμενικός Πατριάρχης Ιερεμίας Α’ (1522-1546) αφιέρωσε εαυτόν πλήρως εις την διακονίαν της Εκκλησίας, εις μίαν δυσχερεστάτην διά τα καθ’ ημάς περίοδον. Επετέλεσε μοναδικόν και πολυδιάστατον εκκλησιαστικόν έργον, διέσωσεν αλώβητον την Ορθόδοξον πίστιν εκ των ποικίλων απειλών, εστήριξε τον Οικουμενικόν Θρόνον, συνέβαλεν εις την αναγέννησιν του μοναχισμού, επλούτισε το Άγιον Όρος διά της Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα. Όντως, υπήρξεν υπόδειγμα ανθρώπου του Θεού και κατεγράφη ενωρίς εις την συνείδησιν της Εκκλησίας ως Άγιος".
Για δε τον όσιο Γεράσιμο Μικραγιαννανίτη ανέφερε οτι "έλαβεν άνωθεν το χάρισμα της υμνογραφίας, το οποίον εκαλλιέργησεν, αφιερώσας ολοκληρωτικώς την ζωήν του εις αυτήν την κλήσιν του Θεού. Πρότυπόν του είχε τους μεγάλους υμνογράφους της Εκκλησίας και την υμνολογικήν παράδοσιν του Άθωνος. Ως μοναχός διεκρίθη διά την ταπείνωσιν και την απλότητά του, ανεγνωρίζετο δε ήδη ζων ως χαρισματική και αγία μορφή".
Ιερεμίας ο Α'
Ο Πατριάρχης Ιερεμίας καταγόταν από την Ήπειρο και είχε διατελέσει Μητροπολίτης Σόφιας επιδεικνύοντας σημαντικές διοικητικές ικανότητες. Εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης σύμφωνα με τον βιογράφο του Μιχαήλ Στρουμπάκη, το 1522. Το 1526, εν τη απουσία του από την Κωνσταντινούπολη αντικαταστάθηκε αντικανονικά από τον Ιωαννίκιο Α’ αλλά μετά από δύο Συνόδους (Ιεροσόλυμα-Κωνσταντινούπολη) αποκαταστάθηκε στο θρόνο του. Κατά τη διάρκεια της θητείας του επέδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για θέματα των επισκοπών του, για την ενίσχυση του κοινοβιακού θεσμού, για τις σχέσεις με άλλες εκκλησίες και για κανονικά θέματα. Επί των ημερών του θεμελιώθηκε η Μονή Σταυρονικήτα στο Άγιον Όρος. Σημαντικό επίτευγμα κατά τη θητεία του ήταν το ότι κατόρθωσε να διατηρήσει τις ορθόδοξες εκκλησίες της Πόλης από το να κατεδαφιστούν ή να μετατραπούν σε τζαμιά, μετά από θέμα που ανακινήθηκε το 1537, 84 χρόνια μετά την Άλωση. Ο Ιερεμίας κατόρθωσε να το αποφύγει ευρίσκοντας ζώντες υπέργηρους Τούρκους συμμετέχοντες στις εχθροπραξίες της εποχής οι οποίοι μαρτύρησαν ενώπιον ειδικού πολιτικού σώματος ότι στην πραγματικότητα η Πόλη παρεδόθη και δεν αλώθηκε, με αποτέλεσμα να παραμείνει το δικαίωμα διατήρησης των ορθοδόξων ναών.
Παρέμεινε Πατριάρχης ως το 1546 όπου ασθένησε και απεβίωσε έχοντας εγκαταλείψει το θρόνο του διαβιώντας ως απλός μοναχός.
Άγιος Γεράσιμος ο Μικραγιαννανίτης
Γεννήθηκε στην Δρόβιανη της επαρχίας Δέλβινου Βορείου Ηπείρου το 1903. Έμαθε τα πρώτα του γράμματα στο δημοτικό σχολείο της γενέτειράς του. Με το τέλος του δημοτικού σχολείου, εγκατέλειψε το χωριό του, όπου ζούσε η μητέρα του και ο μικρότερος αδελφός του. Ήδη ο πατέρας του είχε εγκατασταθεί στον Πειραιά, όπου εργαζόταν.
Αρχικά εγκαταστάθηκε στον Πειραιά, κοντά στον πατέρα και την θεία του. Στην συνέχεια μετακόμισαν στην Αθήνα, όπου και φοίτησε στο γυμνάσιο. Μετά το γυμνάσιο συνέχισε τις σπουδές του σε ανώτερη σχολή και εκκλησιαζόταν τακτικά. Ο ίδιος ανέφερε αργότερα ότι η ενορία του ήταν ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, ενώ συνήθως πήγαιναν στον Άγιο Γεώργιο της Ριζαρείου, στη Βασιλίσσης Σοφίας. Στην Αθήνα καλλιέργησε την σκέψη να γίνει μοναχός. Στο Άγιο Όρος έφτασε στις 15 Αυγούστου 1923.
Στο Άγιο Όρος εγκαταβίωνε ως δόκιμος στη Μικρά Αγία Άννα, στο κελλί του Τιμίου Προδρόμου, έχοντας ως γέροντα τον Mικρασιάτη ιερομόναχο Μελέτιο Ιωαννίδη. Στις 20 Οκτωβρίου του 1924 κατά την διάρκεια της αγρυπνίας στη μνήμη του Αγίου Γερασίμου έγινε η μοναχική κουρά του παίρνοντας το όνομα του αγίου.
Μετά την παρέλευση λίγων ετών ο γέροντας Μελέτιος έφυγε οριστικά για την Αθήνα, αφήνοντας μόνο του τον Γεράσιμο.
Κάτω από την καλύβη του Τιμίου Προδρόμου βρίσκεται η καλύβη Κοιμήσεως της Θεοτόκου όπου εγκαταβιούσε ο ασκητής Γέροντας Αβιμέλεχ (1965). Το 1946 υποτάχθηκε σ' αυτόν ο μετέπειτα ιερομόναχος Διονύσιος. Με τον Διονύσιο συνδέθηκε ο Γεράσιμος και αργότερα, το 1966, ενώθηκαν σε μία συνοδεία. Ο μοναχός Γεράσιμος έγινε κτήτορας του ναού των αγίων Πατέρων Διονυσίου του ρήτορος και Μητροφάνους. Το 1956 στο σπήλαιο όπου ασκήτευσαν οι δύο όσιοι έκτισε μικρό ναΐδριο και το 1960 το συμπλήρωσε με την λιτή (μικρή λειτουργία που ψάλλεται σε μοναστήρια)
Κατά τη διάρκεια της ζωής του, διετέλεσε βιβλιοθηκάριος και τυπικάρης του Κυριακού της σκήτης Αγίας Άννης. Ως βιβλιοθηκάριος ασχολήθηκε με τη σύνταξη και δημοσίευση καταλόγου των χειρογράφων κωδίκων της βιβλιοθήκης του Κυριακού της σκήτης.
Ο μοναχός Γεράσιμος είναι μια από τις σπάνιες περιπτώσεις υμνογράφων, που το μεγαλύτερο μέρος του έργου του χρησιμοποιήθηκε αμέσως στην λειτουργική ζωή της Εκκλησίας.
Απεβίωσε στις 7 Δεκεμβρίου 1991. Το πλούσιο υμνογραφικό του έργο υπολογίζεται σε περισσότερες από 2000 ιερές ακολουθίες. Τον σπουδαίο αυτόν Υμνογράφο της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας στις 28 Δεκεμβρίου 1968 τίμησε με αργυρό μετάλλιο η Ακαδημία Αθηνών.