Δεν θα έπρεπε να λέγεται σεξουαλική παρενόχληση αλλά αντισεξουαλική παρενόχληση, μια και δεν υπάρχει τίποτα σεξουαλικό όταν σε παρενοχλούν.
Με την Άννα τα κουβεντιάσαμε διεξοδικά. Της μίλησα για την ανύπαρκτη καριέρα μου στην τηλεόραση προσπαθώντας να εκφωνήσω τις ειδήσεις στα αγγλικά -που είναι πρώτη μου γλώσσα -σε μεγάλο κανάλι, καταλήγοντας να της εκφωνώ σε μικρό κανάλι που ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ούτε η μάνα μου δε με έβλεπε μια και δεν έπιανε ο σταθμός στο σπίτι μας και σε πολλά άλλα…
Στην πρόβα στο μεγάλο κανάλι είχα πάει εξαιρετικά με μια ευφράδεια λόγου που κι εγώ απόρησα.
Αφού μου είπανε όλοι στο στούντιο πόσο καλά πήγα, πήγα στο γραφείο του διευθυντή του καναλιού, με συνεχάρη κι εκείνος, μιλήσαμε μισή ώρα, φτάσαμε στο οικονομικό θέμα και εκεί άλλαξε η γλώσσα σώματος.
Ήταν Δευτέρα, μου είπε ότι το οικονομικό θα το συζητήσουμε σήμερα το βράδυ στο φαγητό, του είπα ότι δεν μπορώ Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη και όταν φτάσαμε στην Πέμπτη και είδα ότι θα εξαντλήσουμε το ημερολόγιο, του εξήγησα ότι έχω σχέση και δεν μπορώ να βγω βράδυ. Του είπα όμως ότι οποιαδήποτε ώρα της ημέρας ήμουν διαθέσιμη να πάω στο γραφείο του -για να συζητήσουμε βέβαια κάτι που αυτονόητα συζητιόταν επιτόπου.
Εκεί αποστομωτικά μου είπε ότι -στην 30’ παγωμένη pause εικόνα μου στο βίντεο- ξαφνικά δεν έχω πια φωτογένεια (εξατμίστηκε η άτιμη) και άμα δε σε θέλει η τηλεόραση δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα!
Δε θα ξεχάσω το χλευαστικό τρόπο με τον οποίο μου έλεγε κατάμουτρα -μην τυχόν και δεν πάρω το μάθημα- ότι χωρίς την νοσηρή οικειότητα που αυτός θα ήθελε να συνάψουμε, δε θα με προσλάβανε στο κανάλι. Φεύγοντας τον ρώτησα πώς και 30’ πριν είχα φωτογένεια και χαμογέλασε σαρκαστικά.
Εκεί τελείωσε και η μη-καριέρα μου στην τηλεόραση.
Δυστυχώς σε τέτοιες δυσμενείς καταστάσεις βρέθηκα πολλές φορές, θα σταματήσω όμως εδώ την αφήγησή μου που είναι απλά μια εισαγωγή την οποία κάνω για να πω πόσο ΑΛΗΘΙΝΑ νιώθω την Άννα σε όλα αυτά που πέρασε…
Πριν ενάμιση χρόνο μας είπατε στον Κήρυκα ότι έχετε υποστεί σεξουαλική παρενόχληση και τις προάλλες βγήκατε και μιλήσατε στη Ναταλία Γερμανού.
Ναι, το θέμα της σεξουαλικής παρενόχλησης με στοιχειώνει πολλά χρόνια. Στην τηλεόραση, στο θέατρο, να μου λένε:
«Δεν θα παίξεις εάν δεν κοιμηθείς πρώτα μαζί μου!»
Το 2007 το κατήγγειλα στην αστυνομία αλλά οι από πάνω δεν επέτρεπαν τίποτα.
Τέτοια διαφθορά!
Κατόπιν το ανέφερα στην εκπομπή του Κώστα Χαρδαβέλα στον «Αθέατο Κόσμο» το 2009, με αποτέλεσμα να εξαφανίσουν την εκπομπή!
Ύστερα στην εκπομπή του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, πάλι το 2009.
Τέλος, την ίδια χρονιά στη Χριστίνα Λαμπίρη. Ήρθαν και 3 συνάδελφοι στο σπίτι μου για να μιλήσουν και οι ίδιοι και πάλι την εξαφάνισαν την εκπομπή στο Σταρ!
Τότε τα κανάλια και οι δημοσιογράφοι με έβγαλαν τρελή και με έθαψαν και τώρα παρακαλούν να πας να μιλήσεις για αυτά!
Γνωστός Έλληνας σκηνοθέτης σας παρενόχλησε σεξουαλικά. Αυτό έκοψε κι άλλαξε την καριέρα που θα κάνατε τότε στην Ελλάδα.
Ναι, την τερμάτισε.
Έχουμε πάει όλοι Μυτιλήνη στο Μανταμάδος και μου λέει ο γνωστός σκηνοθέτης: «Έλα Άννα από το δωμάτιο να σου δώσω μια κωμωδία που γράφω για σένα, θα γίνει χαμός, θα είσαι καταπληκτική!»
Σε δελεάζουν με ψευτιά για να σε στριμώξουν μετά…
Το ασύλληπτο και συγκλονιστικό είναι ότι ενώ μου έδωσε και του έδωσα μεγάλη επιτυχία, δε χάρηκε, δεν ευχαρίστησε τη μοίρα του και το Θεό για αυτό, αλλά το αντίθετο, μου ρίχτηκε με αποκρουστικά χυδαίο τρόπο.
Ήμασταν όλοι οι συντελεστές της σειράς, οι περισσότεροι είχαμε πάει για επαγγελματικούς λόγους στη Λέσβο και με την ευκαιρία και για προσκύνημα στο Μέγα Ταξιάρχη, όπου τον αγαπάμε και τον φοβόμαστε γιατί είναι ο Αρχάγγελος που παίρνει την ψυχή μας στην έξοδό μας.
Το λέω στη μητέρα μου που μέναμε σε δωμάτια στα Βατερά στη Λέσβο: «Μαμά πάω να πάρω το σενάριο, δε θα αργήσω.»
Πήγα και μου επιτέθηκε, χίμηξε πάνω μου!
Του λέω: «ΣΤΑΜΑΤΑ, τι κάνεις;»
Και μου απαντάει: «Ξέρεις εσύ.»
Του λέω: «Τίποτα δεν ξέρω!»
Μου απαντά: «Εάν δε μου κάτσεις ΔΕΝ θα ξαναπαίξεις» και του λέω: «Δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να γίνει αυτό.»
Τότε μου λέει χαμογελαστός με πολλή κακία στο βλέμμα του για τον τερματισμό εργασίας μου και μου εύχεται καλή τύχη!
Τρέμοντας μετά τα είπα όλα στη μητέρα μου, στους συναδέλφους εκεί και σε συνάδελφο στην Αθήνα.
Έκανα εμετό, έτρεμα, έκλαιγα, δεν πήγα στο τραπέζι να φάω με τους άλλους.
Αυτοί οι άνθρωποι, οι περισσότεροι έχουν παιδιά και γυναίκες και δε σέβονται τίποτα.
Αναρωτιέμαι, θα τους άρεσε να το κάνουν αυτό και στα παιδιά τους;
Οι άνθρωποι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, στους τίμιους και στους άτιμους.
Το κατήγγειλα στην αστυνομία και μου είπαν δε γίνεται ΤΙΠΟΤΑ!
Ναι, αυτό ήταν το μεγάλο χτύπημα αλλά και πριν με είχαν ενοχλήσει πάνω από είκοσι φορές και δέκα γνωστοί σκηνοθέτες, αρκετοί έχουν πεθάνει τώρα, σε σίριαλ, στο θέατρο και στον κινηματογράφο.
Κάμποσοι από αυτούς βγαίνουν στα κανάλια και λένε ότι τους την πέφτουν τα κοριτσάκια. Θα έπρεπε να είναι βλαμμένα ή τρελά για να το κάνουν αυτό. Λένε ψέμματα ότι έχουν και ερωτική σχέση, έλξη με τους ηθοποιούς τους…
Εδώ θέλω να πω ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στον αείμνηστο μέγα σκηνοθέτη, Σταύρο Τζιώλη, που ήταν πάντα ένας ΚΥΡΙΟΣ.
Τι σας έκανε να αποφασίσετε να φύγετε για πάντα;
Όλη αυτή η σαπίλα που έζησα, όταν σε ένα κράτος είναι ανακατεμένο το σύμπαν. Δηλαδή η αστυνομία -δεν μπορείς να μιλήσεις γιατί δεν αφήνουν οι από πάνω! Ακόμα και δικαστές δε σε αφήνουν να πεις την αλήθεια.
Πήγα ενάντια στο σύστημα μόνη μου, χωρίς καμία υποστήριξη, εκτός από τρεις φίλους, συναδέλφους, που πέφτω στη φωτιά για αυτούς.
Μου είχαν πει τότε, ήρθε το τέλος σου, δεν θα παίξεις ξανά Άννα. Με έφαγαν. Με κυνήγησαν όλοι.
Μετά την τελευταία παράσταση Βάκχες του Ευρυπίδη, σερνόμουν με χάπια και τεράστια κατάθλιψη προσπαθώντας με το στανιό να βρίσκω εργασία εκτός Ελλάδας.
Όπως στη Βυρηττό που δυο φορές είχα συναυλία, στο Μπαχρέιν, στην Ανταρκτική, έβγαλα ναυτικό φυλλάδιο για να τραγουδήσω σε ένα κρουαζιερόπλοιο που έκανε τουρ όλη την Αρκτική και την Ανταρκτική.
Πήγα Βενετία, Σικελία, Κροατία, Βοσνία, Μαυροβούνιο, Μπουένος Άιρες, στη γη της Παταγωνίας, σε όλη τη Βραζιλία.
Ταξίδευα για να μπορέσω να ζήσω, διωγμένη και τρομαγμένη από τη χώρα μου. Έμεινα χρόνια άνεργη. Άπειρες νύχτες έκλαιγα και το μαξιλάρι μου γέμιζε αίματα (άνοιγε η μύτη μου από την ένταση). Τα ουρλιαχτά μου τα έπνιγα στο μαξιλάρι για να μην ακούγομαι.
Πόσος κόσμος έχει περάσει τα ίδια και χειρότερα και κανείς δεν τους βοήθησε.
Πραγματικά εάν δεν είχα τη βοήθεια της μάνας μου και το σπίτι μου να μείνω θα πείναγα… Έχει έρθει φίλη σπίτι μου να με σηκώσει, πλύνει και καθαρίσει. Είχα διώξει τη μητέρα μου να μη με βλέπει σε αυτά τα χάλια. Από την κατάθλιψη δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου, απλά ήθελα να πεθάνω. Είχα αϋπνίες, πονοκεφάλους, εμετούς. Ένα διάστημα αδυνάτισα πολύ. Το άλλο πάχυνα πολύ. Φυσαρμόνικα το σώμα μου. Πονούσα παντού και εάν δεν έπαιρνα χάπια δεν κοιμόμουν.
Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να κάνει κάτι τέτοιο στο συνάνθρωπό του. Είναι ένα χυδαίο έγκλημα, μία πρόστυχη καταραμένη πράξη.
Μέσα σε αυτά τα χρόνια έμεινα τόσες πολλές φορές άνεργη, δουλεύοντας περιστασιακά. Όταν έφτασα να θέλω να αυτοκτονήσω, αποφάσισα να φύγω για Αμερική.
Εδώ Νέα Υόρκη γνώρισα και τον άνθρωπό μου. Θα έμενα στο δρόμο αλλά με φιλοξένησε ένας φίλος και αδερφός μεροκαματιάρης και αγωνιστής, ο Γιώργος Κουτσιούχας. Μου έδωσε στέγη και να φάω λέγοντάς μου μόνο να παραμείνεις καλή Άννα και να βοηθήσεις κι εσύ τον κόσμο για να μη σπάει η αλυσίδα.
Όλα αυτά τα ταξίδια και το φευγιό με έφεραν εδώ σήμερα.
Στην Ελλάδα με στήριξε η οικογένειά μου και δεν αυτοκτόνησα από όλους τους διεστραμμένους και ανώμαλους που μου έκλεισαν την πόρτα κατάμουτρα επειδή έκανα ηθικά την εργασία μου.
Έφυγα από την Ελλάδα με €350, κλαίγαμε όλοι. Το ξερίζωμα αβάσταχτο. Ήρθα στην Αμερική και σιγά-σιγά άρχισα ξανά να χαμογελώ. Γιατί όταν υπάρχει ελπίδα υπάρχει φως.
Πώς είναι η επαγγελματική σας ζωή εδώ στην Αμερική;
Βρέθηκα ξανά στο θέατρο εδώ με καλούς σκηνοθέτες, που αγαπούν το έργο τους, όπως ο Φύτος Στράτης. Τραγουδήσαμε στο θέατρο και με το Λεωνίδα Λοϊζίδη παίξαμε και off-Broadway την τραγωδία του Σοφοκλή, Αντιγόνη.
Με το Φύτο παίξαμε με τεράστια επιτυχία σε sold-out παράσταση στο Μανχάταν στη Lexington Avenue.
Επίσης με το Φύτο παίξαμε τα «Φυλακισμένα Μνήματα» και στο Queens Theater με μεγάλη επιτυχία και την εξαιρετική Θεοδώρα Λούκας που παίζει στον κινηματογράφο με μεγάλα ονόματα από το Hollywood.
Ποιητικές βραδιές με το «Αγαπώ» με την Ολγα Αλεξάκος και τραγούδι μέσω του Νεκτάριου Αντωνίου, εξαίσιου ψάλτη και τραγουδιστή στην Αρχιεπισκοπή στο Manhattan, στο East Village, κάναμε συναυλία του αγαπημένου Μάνου Χατζηδάκη και όλοι έκλαιγαν.
Και στον Άγιο Νεκτάριο στο Μπρούκλιν γνωριστήκαμε με τον άντρα μου μέσα στην Εκκλησία σε Χριστουγεννιάτικη συναυλία για τα παιδάκια.
Το ήθος είναι έμφυτο ή διαπαιδαγώγηση;
Και τα δύο.
Το ήθος είναι στο DNA μου, συν τη θυσία του ανεπανάληπτου πατέρα μου να σώσει έναν άνθρωπο και να πεθάνει στη θέση του, ένας μοναδικός αλτρουισμός στο θάνατο.
Και φυσικά η μάνα μου που μας μεγάλωσε με την όμορφη αδερφή μου Έλλη, με θυσίες, ολομόναχη.
Τι πιστεύετε ότι κάνει ανθρώπους με δύναμη να παρενοχλούν σεξουαλικά; Τι μπορούμε να κάνουμε για να αλλάξει αυτό μια για πάντα;
Είναι η έπαρση, καμιά ταπεινότητα δεν υπάρχει μέσα τους.
Ο εγωισμός ότι είναι βασιλιάδες και μπορεί η ασυδοσία τους να περιορίσει την ελευθερία των άλλων.
Πάντα από κορίτσι με ΠΟΛΕΜΟΥΣΑΝ πολύ γιατί λέει ήμουν λίγο ομορφούλα. Δηλαδή εάν τύχει να είσαι λίγο όμορφη η ζωή πρέπει να γίνεται εφιάλτης με τα ΕΡΠΕΤΑ που σε περιζώνουν να σε φάνε;
Εάν δεν έχεις ακεραιότητα, δεν υπάρχει λόγος και να ζεις. Εξαφανίσου άμεσα για να μην πειράξεις κανέναν.
Αυτά είναι σκοτεινά πράματα. Δεν έχουν καθόλου φως μέσα τους. Κακοί άνθρωποι που πρέπει να τιμωρηθούν ως παραδειγματισμό για να ισιώσει η κοινωνία μας και να ζούμε όλοι παρέα αρμονικά.
Τι σημάδια αφήνει σε μια γυναίκα η σεξουαλική παρενόχληση;
Πολλά γιατί δεν είμαστε ΠΟΡΝΕΣ. Μπορούμε να παίξουμε μελετημένα στο μέτρο της υποκριτικής οποιαδήποτε σκηνή: ερωτική, βιασμού, ξυλοδαρμού, τσακωμού, δράμα, κωμωδία, όταν υπάρχει νόημα και λόγος. Όπως είδα την εξαίρετη Μάνια Παπαδημητρίου χωρίς ρούχα στη σκηνή και υποκλίθηκα.
Όχι όμως να μας βιάζουν, να μας στριμώχνουν, να μας πικραίνουν, να μας εκδικούνται.
ΕΛΕΟΣ!