Υποσχέθηκε την «ολοκληρωτική νίκη» του Ισραήλ, αλλά τη Δευτέρα, δίπλα στον Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο, ο Μπενιαμίν Νετανιάχου έδειχνε αυτός ο ηττημένος.
Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ είπε αυτά ακριβώς που έπρεπε να πει για την ειρηνευτική συμφωνία στην οποία μόλις είχε καταλήξει με τον Ντόναλντ Τραμπ, όμως έμοιαζε αποκαρδιωμένος, με βραχνή φωνή και χωρίς σθένος, καθώς επαινούσε τον Τραμπ ως «τον καλύτερο φίλο που είχε ποτέ το Ισραήλ στον Λευκό Οίκο».
Μια φιλία που μπορεί να του κοστίσει την ίδια του την κυβέρνηση.
Οι ακροδεξιοί του σύμμαχοι έχουν απειλήσει ότι θα αποχωρήσουν – και πιθανότατα θα ρίξουν την κυβέρνηση - αν προβεί σε υπερβολικές παραχωρήσεις προκειμένου να τερματίσει τον πόλεμο. Κυβερνητικοί εταίροι του, όπως ο Μπεζαλέλ Σμότριχ και ο Ιταμάρ Μπεν-Γκβιρ, δεν έχουν κρύψει την επιθυμία τους να προσαρτήσουν τη Γάζα, να εκδιώξουν τους Παλαιστίνιους και να επανεγκαθιδρύσουν εβραϊκούς οικισμούς εκεί.
Οι ίδιοι -αλλά και ο Νετανιάχου- αντιτίθενται λυσσαλέα σε οποιονδήποτε ενδεχόμενο ρόλο της Παλαιστινιακής Αρχής στη Γάζα, και σε οποιοδήποτε «παράθυρο» για τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους.
Όμως, η συμφωνία που υπέγραψε ο Νετανιάχου περιλαμβάνει και τα δύο, αν και με πολλές επιφυλάξεις.
Ο Τραμπ γνωρίζει ότι πιέζοντας τον Ισραηλινό πρωθυπουργό να συναινέσει σε αυτήν τη συμφωνία, του ζητά να ρισκάρει την κυβέρνησή του. Σε αντάλλαγμα, του προσφέρει το δέλεαρ μιας ιστορικής παρακαταθήκης – ενός νέου, πιο ειρηνικού μέλλοντος για την περιοχή και νέων δεσμών ανάμεσα στο Ισραήλ και τους Άραβες γείτονές του.
Ο Νετανιάχου ήταν εμφανές, ακόμη και πριν φύγει για την Ουάσινγκτον, ότι γνώριζε πως η ώρα που θα κληθεί να αντιμετωπίσει το δίλημμα αυτό πλησίαζε.
Ο πρόεδρος του Ισραήλ, Ισαάκ Χέρτζογκ, δήλωσε σε ραδιοφωνικό σταθμό ότι εξετάζει το ενδεχόμενο να δώσει χάρη στον Νετανιάχου για τις υποθέσεις διαφθοράς που αντιμετωπίζει αυτήν τη στιγμή στα δικαστήρια. Οι επικριτές του υποστηρίζουν ότι αυτές οι δίκες είναι ένας από τους λόγους που διστάζει να αποχωρήσει από την πρωθυπουργία και να σταθεί ενώπιον των δικαστών χωρίς την «ασυλία» της εξουσίας και του προφίλ του.
Ωστόσο, η πολιτική διέξοδος που του προσφέρεται αυτήν τη στιγμή -μια παρακαταθήκη περιφερειακού επιπέδου με αντάλλαγμα την παραίτησή του από την εξουσία, και πιθανότατα την πολιτική του καριέρα- δεν φαίνεται να τον έχει πείσει πλήρως.
Απευθυνόμενος στους συμπολίτες του σήμερα, για πρώτη φορά μετά τη συμφωνία, τόνισε δημόσια ότι δεν συμφώνησε, στην πραγματικότητα, στη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους.
«Σε καμία περίπτωση. Δεν είναι καν γραμμένο στη συμφωνία», δήλωσε, απαντώντας σε ερώτηση που δέχθηκε μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες. «Αλλά ξεκαθαρίσαμε ένα πράγμα – ότι θα αντιταχθούμε σφόδρα σε ένα παλαιστινιακό κράτος».
Δημοσιεύματα στα ισραηλινά ΜΜΕ σήμερα το πρωί ανέφεραν επίσης ότι το υπουργικό συμβούλιο του Ισραήλ δεν πρόκειται να ψηφίσει επί του συνόλου των όρων της συμφωνίας – αλλά μόνο για την ανταλλαγή Ισραηλινών ομήρων με Παλαιστίνιους κρατούμενους.
Το ερώτημα όμως είναι ποια πολιτική σκοπιμότητα σηματοδοτούν αυτές οι κινήσεις: δηλαδή αν ο Νετανιάχου προσπαθεί να κρατήσει την κυβέρνησή του ζωντανή όσο χρειάζεται προκειμένου να κάνει τα «πολιτικά μαγικά» του στις δημοσκοπήσεις -οι οποίες σήμερα προβλέπουν πως θα χάσει τις εκλογές- ή αν ποντάρει ότι η Χαμάς θα απορρίψει τη συμφωνία -ή δεν θα μπορέσει να ελέγξει τους διοικητές της στη Γάζα- και άρα ο πόλεμος θα συνεχιστεί.
Το ενδεχόμενο συνέχισης του πολέμου ήταν κάτι που επεσήμανε και σε εκείνη την άβολη συνέντευξη Τύπου στην Ουάσινγκτον, υπογραμμίζοντας -έχοντας την υποστήριξη του Τραμπ- ότι το Ισραήλ θα έχει το «πράσινο φως» να «τελειώσει τη δουλειά» αν η Χαμάς δεν τηρήσει τη συμφωνία. Υπό αυτό το πρίσμα, εκείνη η άβολη στιγμή μπορεί να ήταν το τίμημα για να συνεχίσουν οι ΗΠΑ να στηρίζουν τον πόλεμό του.
Ο Νετανιάχου είναι γνωστός άλλωστε ως μετρ των πολιτικών ελιγμών, ως ένας άνθρωπος που ξέρει να ελίσσεται προκειμένου να κερδίσει χρόνο. Έχει αλλάξει στάση σε προηγούμενους γύρους διαπραγματεύσεων και έχει καταπατήσει προηγούμενες εκεχειρίες, μόνο και μόνο για να αποφύγει οποιαδήποτε συζήτηση για τερματισμό του πολέμου.
Πολλοί πιστεύουν ότι ποτέ δεν θέλησε να διαπραγματευτεί τον τεραματισμό του πολέμου στη Γάζα, αλλά αντίθετα στόχος του ήταν να εξαναγκάσει τη Χαμάς να παραδοθεί και μάλιστα με τους όρους του Ισραήλ.
Ωστόσο, είναι δύσκολο να διατηρήσει κάποιος την εικόνα του αδιάλλακτου όσον αφορά την «ολοκληρωτική νίκη» όταν έχει δεσμευτεί δημοσίως για αυτά ακριβώς που σε όλη την καριέρα του προσπαθούσε να εμποδίσει, και όταν περιμένει την απάντηση του εχθρού του.
Για πρώτη φορά από την έναρξη του πολέμου, φαίνεται ότι οι συνέπειες της αποφυγής αυτής της συμφωνίας είναι χειρότερες από τις συνέπειες της αποδοχής της.
Και αν ο Τραμπ όντως τον ανάγκασε να διαλέξει ανάμεσα στον σύμμαχό του στην Ουάσινγκτον και τους εγχώριους συμμάχους του, γιατί δεν έκανε το ίδιο και ο Τζο Μπάιντεν όταν μια παρόμοια συμφωνία είχε τεθεί στο τραπέζι πριν από εννέα μήνες – και όταν περίπου 30.000 Γαζαίοι ήταν ακόμα ζωντανοί;
Πηγή: skai.gr